Φέρνει
στο Ευρωκοινοβούλιο
το μείζον θέμα της τευτλοπαραγωγής
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗΣ ΤΟΥ
Το θέμα της τευτλοπαραγωγής και των επιπτώσεων που είχε στην Ελλάδα η μείωση της παραγωγής κατά 50% και το κλείσιμο των ζαχαρουργείων Ξάνθης και Λάρισας επισημαίνει με ερώτησή του στο Ευροκοινοβούλιο ο ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής Θόδωρος Σκυλακάκης. Παράλληλα, υποστηρίζει ότι και στα άλλα τρία εργοστάσια, μεταξύ των οποίων και σε αυτό της Ορετσιάδας, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.
Ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που πρόσφατα διαγράφτηκε από τη ΝΔ και προσχώρησε στο κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη, στην ερώτησή του προς την Κομισιόν ζητά να ενημερωθεί για τα στοιχεία που διαθέτει η Επιτροπή σε σχέση με τις επιπτώσεις που έχει επιφέρει στην Ελλάδα η μεταρρύθμιση της Ε.Ε. στον τομέα της Ζάχαρης και τον τρόπο με τον οποίο δαπανήθηκαν οι σχετικές ενισχύσεις.
Αναλυτικά το κείμενο της ερώτησης του κ. Σκυλακάκη έχει ως εξής:
"Στόχος της μεταρρύθμισης της ΕΕ στον τομέα της Ζάχαρης ήταν η διασφάλιση και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του τομέα συνολικά και η ενίσχυση των θιγόμενων τοπικών γεωργικών κοινωνιών, ώστε να διευκολυνθεί η ομαλή μετάβασή τους σε άλλες πιο ανταγωνιστικές καλλιέργειες αλλά και η διατήρηση της ανταγωνιστικότητας και της βιωσιμότητας των Εργοστασίων Ζάχαρης που θα συνέχιζαν την παραγωγή τους.
Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες η οποία κατ’ εξοχήν συμμετείχε στην μεταρρύθμιση αυτή αποποιούμενη τελικά του 50,01 % της Εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης, μειώνοντας την ποσόστωσή της κατά 158.799,80 τόνους ζάχαρης και έχοντας πλέον δικαίωμα παραγωγής 158.702 τόνων ζάχαρης. Μάλιστα στο πλαίσιο αυτό διέκοψε τη λειτουργία των δύο από τα πέντε εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης που λειτουργούσαν στη χώρα (Λάρισας και Ξάνθης), με την υποχρέωση της μερικής διάλυσης και μετατροπής των εγκαταστάσεων παραγωγής αυτών των εργοστασίων σε μονάδες παραγωγής προϊόντων μη υπαγομένων στην ΚΟΑ για τη ζάχαρη (βιοαιθανόλη).
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την επιβολή της μεταρρύθμισης, η Επιτροπή δεν έχει παρουσιάσει τις επιπτώσεις της στις επί μέρους χώρες, περιοχές και εργοστάσια, ούτε έχει ακριβή εικόνα των συνεπειών στους τόπους που επηρεάστηκαν από την μεταρρύθμιση και του τρόπου με τον οποίο δαπανήθηκαν οι σχετικές ενισχύσεις.
Στην περίπτωση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, μετά το κλείσιμο των εργοστασίων Ξάνθης και Λάρισας και ενώ η αναγκαία έκταση για την «κάλυψη» της Ελληνικής ποσόστωσης ζάχαρης ξεπερνά τις 230-250.000 στρέμματα, φέτος και μετά βίας καλλιεργήθηκαν μόλις 120-130.000 στρ., με συνολική ποσότητα παραγωγής μικρότερη των 80.000 τόνων ζάχαρης.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα εργοστάσια ζάχαρης που συνεχίζουν τη λειτουργία τους (σε Ορεστιάδα, Πλατύ και Σέρρες) να λειτουργούν πολύ κάτω του βέλτιστου σημείου της παραγωγικής τους ισχύος"
.
