ΜΑΘΕΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Τα πενηντάχρονα από την ίδρυση και λειτουργία της έδρας της Αλβανολογίας στο ιστορικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου πραγματοποιήθηκαν πριν από λίγες ημέρες στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας.
Για το σκοπό αυτό οργανώθηκε διεθνές συνέδριο Αλβανολογίας, στο οποίο έλαβαν μέρος τριάντα επιστήμονες από Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ρωσία, Αμερική και Αλβανία. Από ελληνικής πλευράς μετείχε ο αλβανολόγος Τίτος Γιοχάλας (φωτογρ.), που επίσης μαθήτευσε στην έδρα Αλβανολογίας του Μονάχου. Θέμα της ανακοίνωσής του ήταν η «αλβανοφωνία χωριών μας της δυτικής Θράκης».
Οπως τόνισε ο κ. Γιοχάλας, «τα χωριά αυτά πρωτοδημιουργήθηκαν στην ανατολική Θράκη, κατά μήκος του ποταμού Εβρου από την πλευρά της Τουρκίας, πιθανότατα κατά το δεύτερο μισό του 16ου αι. Κατά την παράδοση, επρόκειτο για αλβανόφωνο, ορθόδοξο πληθυσμό χωριών νότια της Κορυτσάς με μεγάλη παράδοση στην οικοδομική τέχνη. Προσκλήθηκαν ίσως από το σουλτάνο Σελήμ Β' (1566-1574) για να χτίσουν το τζαμί της Αδριανούπολης και μετά το πέρας της αριστοτεχνικής εργασίας τους ο ικανοποιημένος σουλτάνος τούς παραχώρησε μεγάλες εκτάσεις γης στην ανατολική Θράκη, όπου και δημιούργησαν τα χωριά Ιμπρικτεπέ (Ιμβρασος), Σουλτάνκιοϊ, Παζαρντερέ και Αλτιντάς στην περιοχή της Κεσάνης, και τα χωριά Ζαλούφι και Αμπαλάρ στην περιοχή της Μακράς Γέφυρας. Τα αλβανόφωνα αυτά χωριά, ορθόδοξα στο θρήσκευμα, είχαν ελληνικά σχολεία και ελληνική παιδεία, τα οποία γνωρίζουμε ικανοποιητικά από εκθέσεις των Ελληνικών Συλλόγων Κωνσταντινουπόλεως και Αδριανουπόλεως που υπάρχουν στη Βιβλιοθήκη της ελληνικής Βουλής».
Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία το 1922, οι κάτοικοι των χωριών αυτών εγκαταστάθηκαν σε χωριά της δυτικής Θράκης, στις Φέρες, το Τυχερό, τον Πέπλο, τους Κήπους και τη Γεμιστή και στην περιοχή της Ορεστιάδας, όπως το Νέο Χειμώνιο, το Σοφικό, ο Σάκκος, το Ρήγιο, η Καβύλη.
Πηγή: http://www.enet.gr/
