ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ
Νέος πρωθυπουργός, παλιά διλήμματα… «Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία» επί Γιώργου Παπανδρέου, «νέα δανειακή σύμβαση ή επιστροφή στη δραχμή» τώρα με Λουκά Παπαδήμο. Άλλαξε το πρόσωπο, παρέμεινε η λογική του μονοδρόμου… Σε τι να ελπίζουν πλέον οι πολίτες;
Όταν ο ένας δρόμος, που έχει να ακολουθήσει κάποιος, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, στην ολική κατάρρευση του κράτους, της κοινωνικής συνοχής και στη βίαιη, άνευ προηγουμένου, μεταβολή των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, τότε αναγκαστικά, η οποιαδήποτε άλλη λύση γίνεται μονόδρομος. Και αποδεικνύεται αυτό ακριβώς που υπαινίσσεστε, ότι δηλαδή οι πολιτικές αυτές - σκληρές, άδικες, με αστοχίες πολλές φορές, αλλά εθνικά απαραίτητες - δεν απορρέουν από κάποιο μεμονωμένο πρόσωπο ή πολιτικό χώρο, αλλά τις επιβάλλει η κοινή λογική, το πατριωτικό καθήκον και η ανάγκη επιβίωσης μας, ως χώρα και ως κοινωνία. Οι πολίτες καλούνται σήμερα να δουν κατάματα την πραγματικότητα μιας χώρας που ζούσε με δανεικά, που ξέχασε τι σημαίνει ανταποδοτική παραγωγικότητα, έξυπνες επενδύσεις, συλλογικό και όχι συντεχνιακό συμφέρον. Η τεχνητή - όπως αποδείχτηκε - κοινωνική ευδαιμονία, που βιώναμε και στηρίχτηκε στην εύκολη λύση της πελατειακής παροχολογίας, του “δούναι και λαβείν” μεταξύ πολιτικής εξουσίας και εκλογικού σώματος, πρέπει να ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Αρκετοί βέβαια δεν το αντελήφθησαν ακόμη. Καλούμαστε σήμερα, δυστυχώς με βίαιο και όχι ομαλό τρόπο, να οικοδομήσουμε διαφορετικές, ξεκάθαρες σχέσεις μεταξύ Κράτους και πολίτη, που δεν βασίζονται πλέον σε πελατειακή λογική, αλλά σε κοινωνική ανταποδοτικότητα, στην εμπέδωση ότι εκτός από δικαιώματα, έχουμε όλοι και υποχρεώσεις, όχι απέναντι σε ένα απρόσωπο “κράτος” αλλά στην ίδια την κοινωνία, στον διπλανό μας πολίτη. Και για να εμπεδωθεί αυτό το αίσθημα “κοινότητας”, απαιτείται θετική συλλογική δράση και όχι καταστροφική λογική.
Τυπικά, η κυβέρνηση Παπαδήμου στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, ουσιαστικά όμως και τα τρία κόμματα – για διαφορετικούς λόγους το καθένα- υπονομεύουν το έργο και την αποστολή της. Προοπτικές επίτευξης των αντικειμενικά δύσκολων σκοπών που οδήγησαν στη δημιουργία του εν λόγω σχήματος υπάρχουν ή μάταιος ο κόπος;
Θα διαφωνήσω ότι το ΠΑΣΟΚ υπονομεύει την προσπάθεια. Το ΠΑΣΟΚ έδωσε, μόνο του τη μάχη για δύο χρόνια, μέσα σε ένα καθεστώς πρωτοφανούς γενικευμένης - ξεκάθαρα - μικροκομματικής και ψηφοθηρικής άρνησης όλων των πολιτικών δυνάμεων να συμμετέχουν, αγνοώντας κάθε έννοια παραδοσιακού πολιτικού κόστους, με μόνο γνώμονα να σταθεί όρθια η χώρα. Και η χώρα σήμερα είναι όρθια. Και ξαφνικά το δημοψήφισμα - άσχετα αν κάποιος διαφωνεί ή συμφωνεί με αυτό - λειτούργησε ως ηλεκτροσόκ που έκανε τη ΝΔ να αναγνωρίσει ότι η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου είναι “καλή” και είναι “μονόδρομος η εφαρμογή της”. Ποιος λοιπόν, επί δύο χρόνια, υπονόμευε το οτιδήποτε; Η σημερινή Κυβέρνηση έχει ένα συγκεκριμένο έργο να επιτελέσει, ένα έργο το οποίο όλοι όσοι συμμετέχουμε, αναγνωρίζουμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για την επιβίωση της χώρας. Εγκληματεί κατά της χώρας και των πολιτών, όποιος ακόμα και σήμερα, δεν είναι προσηλωμένος στο εθνικό καθήκον, αλλά αντίθετα προσπαθεί να αποκομίσει κομματικά ή προσωπικά οφέλη. Και είναι φανερό σε όλους ποιοι, σήμερα, απεργάζονται τέτοιες τακτικές.
Οι πρόσφατες καταγγελίες των δύο οικονομικών εισαγγελέων για παρεμβάσεις στο έργο τους και η απόπειρα εσπευσμένης τοποθέτησης του θέματος στο αρχείο δημιούργησαν σοβαρές υπόνοιες συγκάλυψης της υπόθεσης ακόμη και από τους ίδιους τους καταγγέλλοντες. Εκ της θεσμικής σας θέσης ως υφυπουργός Δικαιοσύνης δεσμεύεστε ότι το πάνδημο αίτημα να χυθεί άπλετο φως δε θα μείνει και αυτή τη φορά στα λόγια;
Επειδή οι γενικές δεσμεύσεις λίγη αξία έχουν, εγώ επαναλαμβάνω αυτό που είπα δημόσια από την αρχή και πιστεύω μέχρι και σήμερα. Οι όποιοι καταγγέλλοντες πρέπει να επιμένουν μέχρι τέλους. Πόσο μάλιστα όταν είναι εισαγγελείς. Η θολότητα μόνον κακό κάνει στην αλήθεια. Δε γνωρίζω το αποτέλεσμα της έρευνας που γίνεται για τις καταγγελίες τους, αλλά από τη στιγμή που δυο εισαγγελείς κατήγγειλαν δημόσια «υπαγορεύσεις και απαγορεύσεις», οφείλουν να εξηγήσουν μέχρι τέλους τι και ποιους εννοούσαν. Αλλιώς εκλαμβάνεται ως συγκάλυψη, κάτι που είναι σαφώς απαράδεκτο και φυσικά παράνομο.
«Οι πολιτικοί στο απυρόβλητο και ο Εφραίμ στη φυλακή», τονίζουν οι επικριτές της προφυλάκισης του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου. Τι απαντάτε; Και επιπλέον, θεωρείτε εφικτή την επανόρθωση της ζημίας που υπέστη το δημόσιο με τις ανταλλαγές;
Η απόδοση ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα είναι καθαρά θέμα βούλησης. Οι πολιτικοί προστατεύθηκαν με τη χρήση του γνωστού νόμου “περί ευθύνης Υπουργών”, που κακώς υπάρχει και είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως πρέπει να καταργηθεί. Θα ήθελα όμως να θυμίσω ότι με βάση αυτό το νόμο, οδηγήθηκαν - το «βρώμικο ‘89» - στο Ειδικό Δικαστήριο ο Ανδρέας Παπανδρέου και Υπουργοί της τότε Κυβέρνησης. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι είναι καθαρά θέμα βούλησης και ότι ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών θα μπορούσε να μην σταθεί εμπόδιο στην υπόθεση του Βατοπεδίου. Αρκεί ο - σιωπών ακόμη και απών από τότε - κ. Καραμανλής να είχε τη βούληση τον Μάη του 2009 να προχωρήσει την υπόθεση του Βατοπεδίου και να αποδοθούν ευθύνες, αντί να επιλέξει να κλείσει άρον – άρον τη Βουλή, οδηγώντας έτσι στην παραγραφή ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων της τότε Κυβέρνησης της ΝΔ. Όσο αφορά τον ηγούμενο Εφραίμ, η Δικαιοσύνη έκρινε ότι έπρεπε να προφυλακιστεί, εξηγώντας το σκεπτικό της. Και λόγω ιδιότητας αλλά και κυρίως λόγω της βαθιάς μου πίστης στην ανάγκη ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης δεν θα το κρίνω εγώ. Δε θα απεμπολήσω όμως την πεποίθησή μου ότι σκάνδαλο σαφώς και υπήρξε - εκεί φτάσαμε, να αμφισβητούμε και την ύπαρξη σκανδάλου - και ότι το σκάνδαλο θα σταματήσει να υφίσταται, μόνο όταν αποδοθεί πίσω στο Δημόσιο, στους Έλληνες πολίτες δηλαδή, όλη η περιουσία που διακινήθηκε με παράνομο τρόπο.
Πως σχολιάζετε την πρόταση Παπανδρέου για μεταβατική διαρχία ως τις εθνικές εκλογές και ακολούθως ανάδειξη νέας ηγεσίας; Μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο μοντέλο ή μήπως θα ήταν προτιμότερο το εσωκομματικό ζήτημα του ΠΑΣΟΚ να λήξει άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις;
Αρχικά, να τονίσω ότι έτσι κι αλλιώς ξεκίνησε εσωκομματική συζήτηση, με συντεταγμένο τρόπο, στα όργανα του κόμματος, όπως είχα πει από την αρχή ότι έπρεπε να γίνει. Είμαι εναντίον του δημοσίου διαλόγου μέσω των εφημερίδων ή των καναλιών, όπου πρόσβαση έχουν επιλεκτικά, μόνο κάποιοι. Και να είμαστε ειλικρινείς: Το πρόβλημα σήμερα είναι τα πρόσωπα; Ή οι πολιτικές και η ίδια η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ; Αλλάζουμε δηλαδή το πρόσωπο που ηγείται και όλα είναι τέλεια; Ή μήπως προέχει το να μιλήσουμε ενδελεχώς για την ίδια την φυσιογνωμία του Κινήματος και τι μπορεί πλέον να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία, ποια η διακριτή του πρόταση, απέναντι σε μία ΝΔ "αχταρμά" ιδεολογίας, χωρίς καμία σοβαρότητα και μία "αριστερά" με ένα κομμάτι δογματικό, που ζει στο 1917 και ένα άλλο πού παραληρεί λαϊκιστικά; Συντελέσαμε κι εμείς ως παράταξη, με πράξεις και παραλείψεις μας, στο να βρεθούμε στη σημερινή κατάσταση. Ωστόσο, αυτά τα δύο χρόνια, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε προ των ιστορικών του ευθυνών. Και τις αναλάβαμε και τις είδαμε κατάματα και δεν διστάσαμε να συγκρουστούμε με πρακτικές και καταστάσεις που ΚΑΙ εμείς εκθρέψαμε. Χτυπηθήκαμε με κρατικοδίαιτα συμφέροντα που επιθυμούσαν μια κατάσταση σαν αυτή που προϋπήρχε, συμφέροντα που ξεγυμνώθηκαν, όταν έκλεισαν οι κάνουλες της κρατικής χρηματοδότησης, εις βάρος τους. Και αυτό πιστώνεται, σαφέστατα, στον Γιώργο Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ και ο προοδευτικός χώρος που εκφράζει, βίωσε και στο παρελθόν κρίσεις και βγήκε πιο δυνατό, ακριβώς γιατί σε κάθε δεδομένη στιγμή κατάφερνε να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας και να βλέπει μπροστά, σχεδιάζοντας για αυτές τις ανάγκες. Αυτό οφείλει να πράξει και σήμερα. Να επαναπροσδιορίσει το τι θεωρείται σήμερα προοδευτικό και τι όχι, τι μας κρατάει δέσμιους σε ένα φαύλο παρελθόν και τι είναι αυτό που θα μας οδηγήσει, με ασφάλεια σε ένα άλλο μέλλον. Και να το παρουσιάσει στους πολίτες, πείθοντάς τους. Οι πολίτες, σήμερα, δεν στέκονται σε ψευδεπίγραφες, πολλές φορές, ταμπέλες τύπου “αριστερός-κεντρώος-δεξιός”. Το πραγματικό δίλημμα είναι είτε πρόοδος με επένδυση στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, είτε συντήρηση με ανακύκλωση αυτοκαταστροφικών πρακτικών και αγκύλωση σε “κεκτημένα”, μεθόδους και τακτικές, που ανήκουν σε άλλες εποχές και που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
.
