ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ
Πριν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε από τον Τύπο ότι στη θέση του ο διοικητή του ΕΟΠΥΥ που απομακρύνθηκε προωθείται ο πρόεδρος του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου! Όσο ικανός κι αν είναι ο επιλεγείς είναι δυνατό να υπερασπισθεί τα συμφέροντα του ΕΟΠΠΥ σε μια περίοδο αγωνιώδους προσπάθειας μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης στρεφόμενος κατά των συναδέλφων του που τον ανέδειξαν πρόεδρο του ανώτατου συνδικαλιστικού οργάνου τους; Όταν η φαρμακευτική δαπάνη εκτοξεύθηκε από 2,4 δις το 2004 στα 5,2 δις το 2009, είναι δυνατό να προτείνεις «τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα»; Μάλιστα το γεγονός ότι ο πρόεδρος του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου θήτευσε στο παρελθόν επί Ν.Δ. ως διοικητής του ΙΚΑ κατά την περίοδο εκτόξευσης της φαρμακευτικής δαπάνης σαφώς δεν δικαιολογεί την κυβερνητική επιλογή. Λίγες μέρες πριν μάθαμε την αντικατάσταση του επικεφαλής του ΣΔΟΕ, ο οποίος εθεωρείτο επιτυχημένος στο έργο του, από τον προϊστάμενο της ΔΟΥ Καλαμάτας, δηλαδή της εκλογικής περιφέρειας του πρωθυπουργού.
Σε υψηλότερο επίπεδο, κ. Σαμαράς δεν δίστασε να υπουργοποιήσει πολιτικό ο οποίος, σύμφωνα με το πόρισμα του Γενικού Δ/ντή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζή, όντας υπουργός Μεταφορών, την προεκλογική περίοδο του 2009 (Αύγουστος – Σεπτέμβριος) είχε προβεί σε αθρόες προσλήψεις στο Αττικό Μετρό με «αποτέλεσμα για πρώτη φορά η εταιρία να εμφανίσει το 2009 έλλειμμα πάνω από 22 εκ. ευρώ, αφού η αναλογία του κόστους μισθοδοσίας προς τα συνολικά έσοδα αυξήθηκε από 48% το 2007 σε 74% το 2009». Κι όμως σήμερα «κοσμεί» με την παρουσία του το υπουργικό Συμβούλιο με τη συναίνεση μάλιστα και των κ. κ. Κουβέλη και Βενιζέλου. Το επιστέγασμα όλων αυτών και πολλών άλλων ήταν η αδυναμία του κ. Σαμαρά να αποπέμψει άμεσα από τη Ν.Δ. τους κ. κ. Πολύδωρα και Τραγάκη οι οποίοι εν μέσω της κρίσης και πρωτόγνωρης ανεργίας ομολόγησαν ότι προσέλαβαν πρόσφατα, ως θεσμικοί παράγοντες της Βουλής, συγγενικά τους πρόσωπα στα γραφεία τους στη Βουλή. Πώς όμως μπορούσε να τους διαγράψει όταν ο ίδιος προεκλογικά το 2009 ως υπουργός Πολιτισμού είχε κατηγορηθεί ότι στο νέο μουσείο της Ακρόπολης η συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων είχε προσληφθεί από την εκλογική του περιφέρεια, τη Μεσσηνία; Αυτή είναι η «νέα» αντίληψη που θα οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση;
Ενώ οι πελατειακές σχέσεις και ο κομματισμός υπήρξαν οι κυριότερες αιτίες των σημερινών λειτουργικών και οικονομικών αδιεξόδων της χώρας, είναι ολοφάνερο πλέον ότι οικοδομείται κομματικό κράτος στα όρια του εφικτού από ένα κόμμα του 19% αφού το 30% το προσέγγισε ύστερα από συντονισμένη επίθεση εκφοβισμού του ελληνικού λαού με απειλές περί χρεοκοπίας, περί εξόδου από της Ευρωζώνη και άλλα ψευτοδιλήμματα. Και όλα αυτά από τους ίδιους που συμμετείχαν στα σημερινά αδιέξοδα. Οι πελατειακές σχέσεις σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο υπήρξαν το κυριότερο μέσον διάσπασης του μαζικού κινήματος το οποίο σήμερα ογκούται. Εκεί αποβλέπει το ενδιαφέρον των κυβερνητικών εταίρων για τα «ειδικά» μισθολόγια, τη διατήρηση των προνομίων κοινωνικών ομάδων, την προστασία των μικρομεσαίων συντάξεων που υφίστανται απώλειες δυσανάλογα μικρές έναντι των εργατοϋπαλλήλων και των μικροεπαγγελματιών του ιδιωτικού τομέα που ήδη έχουν οδηγηθεί στην απόγνωση και στην εξαθλίωση.
Μόνον οι ευρωπαίοι, όπως η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, αξιολογούν θετικά τις μεταλλάξεις του κυρίου Σαμαρά σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «η μεταμόρφωσή του από αναστολέα των μεταρρυθμίσεων σε μεταρρυθμιστή είναι πραγματικά εκπληκτική». Όμως αυτές οι μεταλλάξεις του έλληνα πρωθυπουργού αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα του ιδίου και της κυβέρνησής του, λαμβανομένης υπόψη και της πολιτικής του διαδρομής μεταξύ 1991 και 1993, διότι εγείρουν αμφισβητήσεις για την αξιοπιστία των προθέσεών και την επάρκεια των δυνατοτήτων του να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένους στόχους που ο ίδιος θέτει και κατόπιν αναιρεί. Η Handelsblatt στο ίδιο δημοσίευμα επισημαίνει ότι «στην αλλαγή στάσης έναντι της Ελλάδας συνεκτιμήθηκε και η γεωπολιτική σημασία της χώρας». Πρόκειται για επισήμανση που συνδέει άμεσα τη χώρα μας με τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή με επίκεντρο τη Συρία, η οποία μπορεί να αποδειχθεί οδυνηρή, ίσως και καταστροφική, σε συνθήκες μάλιστα οικονομικής κρίσης και ανυπαρξίας κοινωνικής συνοχής, αφού η χώρα μας έχει εμπλακεί στον ανταγωνισμό Τουρκίας – Ισραήλ στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή. Ίσως μάλιστα τα ευρωπαϊκά γεωπολιτικά συμφέροντα να είναι αυτά που ανέδειξαν στη συγκεκριμένη συγκυρία και την οικονομική κρίση της Κύπρου, η οποία γειτνιάζει άμεσα με τις εξελίξεις, προκειμένου να αυξήσουν την εξάρτησή της από τις Βρυξέλλες.
Μπορεί μια χώρα του κομματισμού, των πελατειακών σχέσεων και της αναξιοκρατίας με διχασμένο το λαό να βγει αλώβητη από μια περιφερειακή περιπέτεια; Ο κ. Σαμαράς έχει την εντύπωση ότι μπορεί χωρίς συνέπειες για τα εθνικά συμφέροντα να επικαλείται όποτε επιθυμεί την «πατρίδα» ενώ παράλληλα με την πολιτική του να διαχωρίζει τους έλληνες ανάλογα με την κομματική και την κοινωνική τους ένταξη. Με αυτή την αντίληψη περί πολιτικής, η οποία μας έφερε στα σημερινά αδιέξοδα, η χώρα οδηγείται σε νέες, μεγάλες, πολύ μεγάλες ήττες.
