ΤΙ ΑΝΕΦΕΡΕ
Η ΠΡΩΗΝ ΥΠΕΞ
ΚΑΙ ΝΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ
ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ;
«Τώρα που η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών ολοκληρώνεται, θα ήθελα να κάνω ορισμένες αναγκαίες επισημάνσεις.
Πρώτον: Είναι θετικό το ότι οι δυο κυβερνήσεις βρίσκονται σε συχνή επαφή, ακόμα και αν στις επαφές αυτές διαπιστώνονται διαφωνίες κάθε μορφής. Θετικές είναι επίσης οι διακηρύξεις για την ανάγκη ανάπτυξης στενών και αμοιβαίως επωφελών σχέσεων για το προσπέρασμα των προκαταλήψεων, όπως αυτές εκφράζονται μεταξύ άλλων και σε σχετική συνέντευξη του κ. Νταβούτογλου σε αθηναϊκή εφημερίδα.
Δεύτερον: Τα κατοικημένα νησιά διεθνώς -μαζί και τα δικά μας- έχουν και υφαλοκρηπίδα και όλα τα άλλα δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, όπου κι αν βρίσκονται. Δεν αντιλαμβάνομαι επομένως τι εξυπηρετεί η οποιαδήποτε ειδική γεωγραφική αναφορά στο Καστελλόριζο. Άλλωστε, στις διερευνητικές συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα, πάντα περιλαμβανόταν και το Καστελλόριζο ως τμήμα της Δωδεκανήσου.
Τρίτον: Σύμφωνα με τον κ. Νταβούτογλου, δεν γίνονται πτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, πράγμα που σημαίνει ότι στο τουρκικό ΥΠΕΞ και συνακολούθως στο τουρκικό υπουργείο Άμυνας, επικρατεί σύγχυση ή για το που βρίσκεται το Αιγαίο ή για το που βρίσκονται τα ελληνικά νησιά ή και για τα δύο. Μια πιο ήπια εκδοχή είναι ότι δεν ξέρουν που πετούν τα αεροπλάνα τους.
Τέταρτον: Η άρση του casus belli με αντάλλαγμα την απεμπόληση του δικαιώματος της Ελλάδος για επέκταση των χωρικών της υδάτων, ακόμα και οι πρωτοετείς φοιτητές γνωρίζουν ότι στερείται κάθε νομικής, αλλά και ηθικής, βάσης. Διότι το μεν casus belli είναι παράνομη απειλή, η δε τυχόν επέκταση των χωρικών υδάτων νόμιμο δικαίωμα, το εύρος χρήσης του οποίου η Ελλάδα θα προσδιορίσει με βάση το καλώς νοούμενο συμφέρον της.
Πέμπτον: Ασφαλώς και η μουσουλμανική μειονότητα οφείλει να αποτελέσει -και ήδη αποτελεί- αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα όμως δεν αποτελούν αντικείμενο των διμερών σχέσεων για να υπάγονται στην αρχή της αμοιβαιότητας. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα, άλλωστε, αν κοιτάξει κανείς τα συγκριτικά πληθυσμιακά μεγέθη της ελληνικής Κοινότητας της Κωνσταντινούπολης και της μουσουλμανικής της Θράκης. Φαντασθείτε τι θα είχε συμβεί εάν η Ελλάδα εφήρμοζε την αρχή της αμοιβαιότητας!
Καταλήγοντας, εκφράζω την ευχή για ταχεία -και πάνω σε δίκαιες βάσεις- βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θέλω να υπογραμμίσω όμως ότι αυτό δεν θα γίνει όσο η Τουρκία, όπως τόσο γλαφυρά το αποδεικνύει και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην Έκθεσή του, επιμένει -για πολλά και καίρια θέματα- να ζει σε έναν εντελώς δικό της κόσμο, έξω από τη διεθνή έννομη τάξη».
.
