ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Από οικονομική άποψη, για τη ΔΕΘ, η μεταπολίτευση ήταν μια πορεία παρακμής, κάτι που όμως ουδόλως επηρέασε την πολιτική της σημασία. Αντίθετα, απέκτησε τον χαρακτήρα φθινοπωρινής ιεροτελεστίας, στην οποία έπρεπε να δημιουργηθούν γεγονότα. Επόμενο ήταν από το βήμα της ΔΕΘ να γίνουν σημαντικές πολιτικές εξαγγελίες και οι αποφάσεις και στάσεις των πρωταγωνιστών να αναδειχθούν σε σταθμούς για τη μετέπειτα πορεία τους. Ο πρώτος πρωθυπουργός που παραβρέθηκε σε εγκαίνια της ΔΕΘ ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1928. Ο χαρακτήρας που γνωρίζουμε όμως ήταν επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος καθιέρωσε και το σχετικό τυπικό. Το 1975 ανακοίνωσε στη ΔΕΘ ένα πενταετές πρόγραμμα οικονομικής σταθεροποίησης, με στόχο την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Το πρόγραμμα εκείνο περιελάμβανε και εκτεταμένες κρατικοποιήσεις, βάζοντας τα θεμέλια του μεταπολιτευτικού οικονομικού μοντέλου. Ο Καραμανλής εγκαινίασε και την παράδοση, στη ΔΕΘ να δημιουργούνται πολιτικά γεγονότα, αφήνοντας το 1979 ανοιχτό το ενδεχόμενο μεταπήδησής του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Σε προεκλογικό βήμα μετέτρεψε τη ΔΕΘ ο Ανδρέας Παπανδρέου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το 1981 υποσχέθηκε στους παραληρούντες οπαδούς του, «ότι η δεξιά θα καταδικαστεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας». Το 1984 επέλεξε τη συνέντευξη Τύπου, που τότε γινόταν ακόμα στο κέντρο «Ρέμβη», για να σηματοδοτήσει τη στρατηγική της πόλωσης απέναντι στη Ν.Δ., η οποία είχε επιλέξει ως αρχηγό της τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. «Αυτόν τον εφιάλτη βρήκαν να εκλέξουν;» ήταν η δήλωσή του. Ενα χρόνο αργότερα, και παρά το ότι είχε εκλεγεί υποσχόμενος «ακόμα καλύτερες μέρες», αναγκάστηκε να ανακοινώσει το πρώτο αυστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης για να αποφύγει την προσφυγή στο ΔΝΤ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου καθιέρωσε και τις εξαγγελίες κοινωνικών παροχών στη ΔΕΘ, δημιουργώντας έκτοτε στα κομματικά επιτελεία πονοκεφάλους όλο το καλοκαίρι για το τι θα υποσχεθούν τον Σεπτέμβριο. Πέρα από αυτά, όμως, ήταν και ο πρώτος που χρησιμοποίησε το βήμα της ΔΕΘ για να πλήξει εσωκομματικούς αντιπάλους. Το 1995, το θέμα ήταν η πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, και η διάσταση απόψεων με τον τότε υπουργό Βιομηχανίας Κώστα Σημίτη, τον πρώτο που τον αμφισβητούσε. Στη συνέντευξη, ρωτήθηκε αν ήταν ικανοποιημένος με τους χειρισμούς του υπουργού Βιομηχανίας: «Οχι, δεν είμαι», απάντησε. Ο Σημίτης υπέβαλε αμέσως την παραίτησή του. Η ρήξη είχε ολοκληρωθεί.
Ως πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης είχε την πιο ευτυχή παρουσία του σε εγκαίνια το 1997, όταν η ΔΟΕ ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα ανέλαβε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, πέντε λεπτά πριν ανέβει στο βήμα των εγκαινίων. Παρέμεινε και αυτός στην παράδοση των παροχών, και το 2003 επέλεξε το βήμα της ΔΕΘ για να παίξει το τελευταίο του χαρτί ως πρωθυπουργός υποσχόμενος το μεγαλύτερο πακέτο παροχών όλων των εποχών ύψους 1,2 δισ. ευρώ. Το κλίμα όμως δεν άλλαξε, ο κ. Σημίτης υποχρεώθηκε να αποχωρήσει.
Επί διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, ιστορική θεωρείται η συνέντευξη Τύπου το 2008, όταν επιχείρησε με το κύρος του να απαξιώσει τις καταγγελίες σε βάρος της κυβέρνησης για την υπόθεση του Βατοπεδίου. Απέτυχε και θεωρείται ότι αυτή η εμφάνισή του στη ΔΕΘ προκάλεσε τη μεταστροφή του εκλογικού σώματος και υπήρξε η απαρχή της πτώσης της Ν.Δ. Είναι αξιοσημείωτο βέβαια, ότι σε εκείνη τη συνέντευξη, με τον προϋπολογισμό εκτός ελέγχου και τη διεθνή κρίση σε εξέλιξη, ο πρωθυπουργός δέχθηκε ελάχιστες ερωτήσεις για την οικονομία.
Πάντως, από την οπτική γωνία των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων για τη χώρα, πολύ πιο σημαντική από τη συνέντευξη του 2008 ήταν εκείνη του 2004, στην οποία ο Κ. Καραμανλής εξήγγειλε το δόγμα της «ήπιας προσαρμογής». Αυτό σήμαινε την αναστολή ή τη χλιαρή εφαρμογή αναγκαίων για την προσαρμογή στα δεδομένα του ευρώ μεταρρυθμίσεων, λόγω του πολιτικού κόστους. Η τελευταία προεκλογική παρουσία του Κώστα Καραμανλή στη ΔΕΘ και οι αλήθειες, που διστακτικά και συγκεκαλυμμένα υποχρεώθηκε να πει εν όψει της δημοσιονομικής κατάρρευσης ήταν μια ευκαιρία για το διάδοχό του. Εκείνος όμως επέλεξε να υπονομεύσει ευθύς εξαρχής τη θητεία του με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν».
Πηγή: http://www.kathimerini.gr/
