ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ
Συμπληρώθηκαν 100 ημέρες από την στιγμή που ένα Θρακιωτόπουλο κατέκτησε μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου με τα χρώματα της Γερμανίας, κάνοντας υπερήφανη την... Μέρκελ.
Ο λόγος για τον Σιδέρη Τασιάδη, με καταγωγή από τον Βόρειο Έβρο, που κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο σλάλομ του κανόε καγιάκ και έγινε λίγες μέρες αργότερα, μαζί με τους υπόλοιπους ολυμπιονίκες της ελληνικής αποστολής, δεκτός από την γερμανίδα καγκελάριο που σήμερα επισκέπτεται επισήμως την Ελλάδα.
Ήταν και τότε Τρίτη, 31 Ιουλίου, όταν ο μόλις 22 ετών Σιδέρης, ο μικρότερος από όλους τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στον μεγάλο τελικό, κατακτούσε το ασημένιο μετάλλιο, το πρώτο που κέρδισε η Γερμανία στην διοργάνωση. Το πανηγύρισε έξαλλα και το ίδιο έκαναν και οι Γερμανοί, όχι όμως και οι Έλληνες, πλην ίσως του συνονόματου παππού του, που εξακολουθεί να μένει στα Κόμαρα, λίγο πιο πάνω από την Ορεστιάδα. Πρόκειται για το χωριό στο οποίο μεγάλωσε ο Σιδέρης μέχρι και τα 10 του χρόνια, πριν ο μπαμπάς Τάσος και η μαμά Μαρία, που και αυτή είναι βέρα εβρίτισσα με καταγωγή από την περιοχή της Ζώνης, πάρουν την δύσκολη απόφαση να μεταναστεύσουν στην Γερμανία.
Το μετάλλιο λοιπόν του Τασιάδη δεν το πανηγύρισαν οι Έλληνες. Και δεν το έκαναν, γιατί πολλοί έπαθαν... σοκ από τις δηλώσεις που μας έκανε στο «thrakisport.gr» και το «protagon.gr», ότι παρά την εβρίτικη καταγωγή του, ΔΕΝ αισθάνεται Έλληνας. Πολλοί έσπευσαν τότε να τον κατηγορήσουν ως «προδότη». Ήταν οι ίδιοι που μια μέρα μετά πανηγύριζαν έξαλλα το μετάλλιο του Ηλία Ηλιάδη, που ωστόσο σύμφωνα με την δική τους λογική «πρόδωσε» την δική του πατρίδα, την Γεωργία. Με την διαφορά ότι τον Ηλιάδη η Ελλάδα τον έκανε... μεταγραφή όταν ήταν ολοκληρωμένος πρωταθλητής, ενώ τον θρακιώτη Τασιάδη η Γερμανία τον αγκάλιασε όταν ακόμα δεν είχε καν ακουμπήσει κουπί και ουσιαστικά τον βοήθησε τα μέγιστα να εξελιχθεί αθλητικά και να γίνει ολυμπιονίκης.
«Φυσικά και δεν θα κρατήσω την ελληνική σημαία μαζί με την γερμανική, αλλά μόνο την γερμανική», μας έλεγε με αφοπλιστική ειλικρίνεια πριν τον τελικό του στο Λονδίνο. Και εξηγούσε: «Η Ελλάδα ποτέ δεν μου προσέφερε τίποτα. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρε ποτέ ένας υπεύθυνος για τις κατά καιρούς επιτυχίες μου. Δεν με διεκδίκησε κανείς. Δεν βοήθησε την οικογένειά μου, η οποία μετανάστευσε για να μπορέσει να με μεγαλώσει σωστά. Αντίθετα, η Γερμανία με ανακάλυψε, με ανέδειξε, μου έδωσε όλα τα εφόδια για να αναπτυχθώ αθλητικά. Η Γερμανία με δέχθηκε και με αποδέχθηκε, αυτή με έκανε αυτό που είμαι. Εκεί μένω, εκεί μεγάλωσα και μεγαλώνω, εκεί έβγαλα σχολείο, εκεί προπονούμαι καθημερινά. Μου παρείχαν προπονητή και ασφάλεια, μου εξασφάλισαν και το επαγγελματικό μου μέλλον εξαιτίας των αθλητικών επιτυχιών μου. (...) Θα ήταν ασέβεια προς αυτήν την χώρα να ανεβάσω στο βάθρο οτιδήποτε άλλο πέρα από την γερμανική σημαία».
Εκείνη η δήλωση είχε προκαλέσει σάλο. «Είναι γενίτσαρος» σχολίαζαν εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα στην Ελλάδα. Τον έβγαζαν στο τηλέφωνο και αντί να τον συγχαρούν για την αθλητική επιτυχία του, τον ρώταγαν αν... θα πολεμούσε εναντίον της Ελλάδας. Και έβγαιναν μετά στα blogs τους οι ίδιοι δημοσιογράφοι και τον κατακεραύνωναν για τις ειλικρινέστατες απαντήσεις του, χωρίς πλέον να μπορεί να τους εξηγήσει. Επιτρέψτε μας, όμως! Εμείς τόσες μέρες ήμασταν μαζί του. Τον γνωρίσαμε από κοντά. Του μιλήσαμε διεξοδικά (σε άπταιστα ελληνικά). Και μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι ο «γερμανοτσολιάς» που κάποιοι έσπευσαν αβίαστα να παρουσιάσουν. Είναι ένα βέρο Θρακιωτόπουλο, με αγάπη και νοσταλγία για την πατρίδα των γονιών του (και δική του!), αλλά με την πίκρα που έχει το κάθε παιδί ξενιτεμένων γονιών για την συμπεριφορά της «μαμάς πατρίδας», ειδικά όταν αυτή λέγεται Ελλάδα. Και ξέρουμε όλοι πώς η Ελλάδα, που σήμερα έχει φορέσει τα... καλά της για να υποδεχθεί την Άνγκελα, έχει μακρά παράδοση στο να τρώει τα παιδιά της...
Πηγή: http://www.thrakisport.gr/
