ΤΙ ΛΕΝΕ ΔΥΟ ΝΕΟΙ
ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ
ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΚΑΙ ΑΓΓΛΙΑ;
Η οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας τα τελευταία 3 χρόνια αναγκάζει όλο και περισσότερο κόσμο να αναζητήσει μία καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Ολόκληρες οικογένειες μεταναστεύουν σε διάφορα μέρη του κόσμου, αλλά και νέοι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την ανεργία και τους αστείους μισθούς, αποφασίζουν να ψάξουν έξω, για κάτι καλύτερο. Ακόμη όμως κι ορισμένοι που επέλεξαν κάποιο ξένο πανεπιστήμιο για τις σπουδές τους, ανεπηρέαστοι από την κρίση, δεν σκέφτονται να γυρίσουν πίσω, καθώς φως στον ορίζοντα δεν μοιάζει να υπάρχει από πουθενά…Δύο τέτοιες περιπτώσεις νέων ανθρώπων, που σπουδάζουν και εργάζονται στην Ολλανδία και την Αγγλία αντίστοιχα, μιλούν σήμερα στη «ΓΝΩΜΗ» και μοιράζονται τις σκέψεις, τις επιθυμίες και το κλίμα που επικρατεί για τη χώρα μας έξω.
Ελένη Στεφάνου
Η Ελένη ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Έφυγε για σπουδές στην Αγγλία το 2004 και τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως digital producer στον τομέα των σπουδών της. Προς το παρόν, δεν σκέφτεται να επιστρέψει στην Ελλάδα.
«Έφυγα για το Λονδίνο το 2004 με την άποψη πως εγώ και το σύστημα εκπαίδευσης της Ελλάδος δεν ταιριάζαμε. Ο πραγματικός λόγος που ξενιτεύτηκα όμως, έχω συνειδητοποιήσει, ήταν η αναζήτηση της ανεξαρτησίας. Μόνη μου σε μια καινούργια πόλη θα ανακάλυπτα τον κόσμο, και τον εαυτό μου μέσα σε αυτόν. Γύρισα στην Αθήνα επί τρία καλοκαίρια, εργάστηκα και πήρα μια γεύση του πως θα ήταν να ζω στην πόλη σαν ενήλικας. Η Αθήνα με γεμίζει με πολλά θετικά, αλλά το Λονδίνο ήταν εκείνο που με «κέρδισε» με τον ενθουσιασμό, την φιλοδοξία και ποικιλομορφία του κόσμου. Την Ελλάδα την αγαπώ, και τον θαυμασμό που έχω για τα θετικά μας τα μοιράζονται οι περισσότεροι άνθρωποι που συναναστρέφομαι».
Τι λένε άραγε στο Λονδίνο για τους Έλληνες: «Οι περισσότεροι με ρωτούν ‘τι γίνεται στην Ελλάδα’ με γνήσια απορία... Το συμπέρασμά τους είναι ότι η χώρα μας είναι θύμα ενός πολιτικού φαινομένου έξω από τα χέρια μας».
Προς το παρόν, δεν σκέφτεται να αφήσει το Λονδίνο, από την στιγμή μάλιστα που έχει ήδη δουλειά εκεί και που, όπως της λένε οι φίλοι της που έμειναν στην Ελλάδα, θα ήταν δύσκολο να βρει κάτι στον τομέα των σπουδών της στην Αθήνα.
Τάσος Παπάζογλου
Ο Τάσος κάνει το μεταπτυχιακό του στην πληροφορική στο πανεπιστήμιο του Twente στην Ολλανδία. Βασικό κριτήριο για την επιλογή του συγκεκριμένου πανεπιστημίου, ήταν να του προσφέρει τα απαραίτητα εφόδια και τις ευκαιρίες για μία μελλοντική καριέρα εκεί, αφού ο ίδιος δεν σκέφτεται να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του.
«Από την πρώτη φορά που βρέθηκα στο εξωτερικό (στο Βέλγιο συγκεκριμένα), αμέσως ένιωσα ότι η Ελλάδα κι εγώ ήμασταν 2 πράγματα ασύμβατα. Έθεσα ως στόχο, λοιπόν, να ζήσω τη ζωή μου στο εξωτερικό. Αυτό το 2005, όταν η Ελλάδα ζούσε ακόμα στο κλίμα της μετα-ολυμπιακής, μετά-γιουροβιζιονικής, ψευδοευφορίας. Πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι μέχρι να εκπληρώσω όλες μου τις υποχρεώσεις (πτυχίο, στρατός κλπ). Μετά ακολούθησαν δύο δύσκολα χρόνια, όταν ψάχνοντας να βρω δουλειά στο εξωτερικό πρωτίστως και μετά στην Ελλάδα, έφαγα πολλά χαστούκια. Αναθεώρησα τα πάντα. Αποφάσισα λοιπόν, λίγο πριν τα 30 να πάρω την απόφαση να κάνω το μάστερ που ανέβαλα να κάνω, λόγω έλλειψης χρημάτων. Όπως κι έγινε.
Δύο ήταν τα κριτήρια επιλογής για τη χώρα: να μου άρεσε τόσο ώστε να ήθελα να παραμείνω μετέπειτα και να μου προσέφερε ευκαιρίες για καριέρα. Αυτήν την περίοδο τελειώνω το πρώτο έτος σπουδών στο University of Twente, στην Ολλανδία.
Έκανα αιτήσεις και στα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά περισσότερο σα δίχτυ ασφαλείας. Σε ένα κιόλας με δέχτηκαν, αλλά γράφτηκα, πλήρωσα και δεν πήγα, όταν έμαθα ότι με δέχτηκαν στην Ολλανδία, γιατί ήμουν σίγουρος ότι και να τελείωνα τις σπουδές, το να βρω δουλειά θα ήτανε πάλι δύσκολο».
Για την αντιμετώπισή του από το νέο του κοινωνικό κύκλο, έχει πολλά να μας διηγηθεί…
«Αστεία για την κατάσταση στην Ελλάδα ακούω, συνήθως όχι κακοπροαίρετα, αλλά κι εγώ προσπαθώ να την σατιρίζω. Αισθάνομαι κάποιες φορές ότι χρειάζεται ν’ αποδείξω διπλά τις ικανότητές μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που συμφοιτητές Ολλανδοί και Γερμανοί και άλλων εθνικοτήτων, εκπλήσσονται όταν δουλεύω πιο σκληρά από αυτούς -μου λένε ότι πάει κόντρα στην εντύπωση που έχουνε από τους Έλληνες. Δε με πειράζει όμως. Αν θες, το έχω δει κι αλλιώς, να προσπαθήσω δηλαδή ν’ αλλάξω το στερεότυπο του αδιάφορου και τεμπέλη Ελληνάρα. Δε θα ξεχάσω ένα “αστείο” τον πρώτο καιρό που είχα έρθει από Ολλανδό συμφοιτητή: κοιτώντας το πληκτρολόγιο του αγορασμένου από Ελλάδα υπολογιστή μου, με ρώτησε γιατί χρειαζόμαστε το σήμα του ευρώ στο πληκτρολόγιο, αφού σύντομα δε θα το έχουμε. Σοκαρίστηκα και απλά του χαμογέλασα. Τι να του έλεγα;»
Είναι όλα τόσο ρόδινα, όμως, στο εξωτερικό;
«Ζώντας εδώ, έχω καταφέρει να εστιάσω στα θετικά της ζωής. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι τα βρίσκω όλα εύκολα, το αντίθετο!
Αλλά ξέρω ότι εδώ και οι κόποι ανταμείβονται και ευκαιρίες υπάρχουν. Θα ήθελα να χτίσω τη ζωή μου εδώ, δεν αισθάνομαι ούτε στο ελάχιστο πως “αναγκάστηκα” να φύγω, λόγω κρίσης. Φαντάζομαι δε συμμερίζεται την άποψή μου το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που αφήνουν την Ελλάδα».
Πηγή: http://www.gnomionline.gr/
