Αναξιοποίητη παραμένει επένδυση αξίας δύο εκατ. ευρώ στην πόλη του Έβρου εξαιτίας μόλις εκατό χιλιάδων
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ Η
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Από τους βυζαντινούς και τους υστερο-βυζαντινούς χρόνους η καλλιέργεια, η παραγωγή και η επεξεργασία του μεταξιού περνούσαν από τη Θράκη.
Σήμερα η επένδυση του αναπηνιστηρίου στο Σουφλί (πρόκειται για το μηχάνημα το οποίο χρησιμοποιείται για να ξετυλίξουμε το νήμα του μεταξοσκώληκα επάνω στο κουκούλι) έχει βαλτώσει.
«Εάν ξεκινήσει, θα σηματοδοτήσει την αρχή μιας νέας ιστορικής πορείας για το μετάξι, έτσι ώστε να γίνει μοχλός ανάπτυξης όχι μόνο για το Σουφλί, αλλά και για ολόκληρη την περιφέρεια της Αν. Μακεδονίας-Θράκης».
Αυτό πιστεύουν οι επαγγελματίες και οι σηροτρόφοι της περιοχής. Ωστόσο η εκκίνηση φαντάζει σαν μακρινό όνειρο, καθώς η απουσία του συστήματος ατμού, το κόστος του οποίου δεν ξεπερνά τις 100.000 ευρώ, αλλά και τα προβλήματα που υπάρχουν με την υπό εκκαθάριση Δημοτική Επιχείρηση Σηροτροφίας Μεταξιού (ΔΕΣΗΜΕΣ) αφήνει προς το παρόν αναξιοποίητη την επένδυση, αξίας περίπου 2 εκατ. ευρώ. Είναι η μεγαλύτερη που έγινε ποτέ στην περιοχή και ξεκίνησε πριν από 17 χρόνια.
Ετσι το καλύτερο μετάξι της Ευρώπης, αυτό του Σουφλίου, περιμένει το δικό του αναπηνιστήριο για να νηματοποιηθεί. Παράλληλα, σημαντική θεωρείται και η πιστοποίησή του ως προϊόντος γεωγραφικής ένδειξης «Μετάξι Σουφλίου».
«Η επένδυση του αναπηνιστηρίου για το Σουφλί είναι μια αμαρτωλή ιστορία η οποία ξεκινάει εδώ και 17 χρόνια. Από τότε ξεκίνησε η επένδυση αυτή με πολλά προβλήματα στα μέσα του '90 και ολοκληρώθηκε πριν από περίπου 6 χρόνια, με κάποιες ελλείψεις, καθώς η μελέτη που έγινε ήταν ελλιπής. Δεν προέβλεπε εγκατάσταση ατμού και έτσι σήμερα δεν μπορεί να λειτουργήσει το αναπηνιστήριο», περιέγραψε στην «Ε» ο Γιώργος Τσιακίρης, μεταξουργός, διευθυντής του Μουσείου Τέχνης Μεταξιού.
Αναφερόμενος με πίκρα στο ρόλο της Δημοτικής Επιχείρησης Σηροτροφίας Μεταξιού -είχε συσταθεί στα τέλη του '80- σημείωσε: «Δυστυχώς η ΔΕΣΗΜΕΣ δεν έπαιξε το ρόλο που θα έπρεπε να παίξει ούτε σαν προϊόν ούτε σαν δημοτική επιχείρηση. Ετσι φτάσαμε σήμερα με μια επένδυση που ολοκληρώθηκε την τελευταία 6ετία, χωρίς όμως να λειτουργεί! Το 30% σε νήμα κάθε χρόνο οι επαγγελματίες σηροτρόφοι αναγκάζονται να το κάνουν εισαγωγή από τρίτες χώρες, καθώς τα παλιά αναπηνιστήρια που υπάρχουν δεν έχουν τη δυναμική και τη δυνατότητα να φτιάξουν όλων των ειδών τα νήματα τα οποία χρειάζονται».
Πηγή: http://www.enet.gr/
