ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ
Ἅγιον Πάσχα 2 0 1 1
Δ Α Μ Α Σ Κ Η Ν Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ
ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Ἀγαπητοὶ μου,
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η
Ἡ μακρὰ καὶ ἀσέληνος νύκτα τῆς θλίψης καὶ τῆς ὀδύνης παρῆλθε. Ἀνέτειλε τὸ μέγα καὶ ἱερώτατο Πάσχα. «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοὶ, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωὴν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανὸν Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ἄδοντας».
Πάσχα στὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα σημαίνει διάβαση. Τὴν διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας, τὴ φυγὴ ἀπὸ τὴν πικρὴ δουλεία τοῦ Φαραὼ, καὶ τὴν ἄφιξη τους στὴ γῆ Χαναάν, τὴν εὐφρόσυνη Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας γιόρταζαν οἱ Ἰσραηλίτες. Καὶ ὅπως ὁ Ἰσραηλιτικός λαός ἑόρταζε τὴν ἀπόκτηση τῆς ἐλευθερίας του, ἔτσι καὶ ὁ νέος Ἰσραήλ, ὁ χριστιανικὸς κόσμος, ὁ λαὸς τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ἑορτάζει σήμερα τὴ δικὴ του διάβαση ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωή. Κατὰ τὸν Ἰωσήφ Βρυέννιο, μαθητή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τὸ Πάσχα εἶναι ἡ διάβαση ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς, ἡ ἀνάβαση ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανὸ, ἡ ἀνάσταση τῶν πεπτωκότων βροτῶν, ἡ ἀνάκληση τῶν ἐξορίστων τῆς Ἐδὲμ, ἡ ἀνάρρηση τῶν αἰχμαλώτων ἀπὸ τὴ φθορὰ, ἡ ὄντως ζωὴ τῶν πιστῶν, ἡ τρυφὴ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου, ἡ τιμή τῆς Θείας Τριάδος. Τὸ Πάσχα εἶναι ἀναψυχὴ τῶν ψυχῶν, χαρμονὴ τοῦ νοὸς, ἀνακούφηση τοῦ σώματος, φωτισμός τῶν ὀφθαλμῶν, γλυκασμὸς λάρυγγος, θυμηδία, παρηγοριὰ, εἰρήνη, χαρὰ. Ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου καὶ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Λύτρωση ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸν αἰώνιο θάνατο, ἐπάνοδος τοῦ θείου πλαστουργήματος στὴν πρότερη του δόξα καὶ στὸ ἀρχέγονο κάλλος του.
Πάσχα δὲν εἶναι μόνο ἡ γιορτή σὰν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου καὶ πορεία πρὸς τὴ ζωὴ, ἀλλά εἶναι αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς. Ἄλλωστε δὲν νοεῖται ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου χωρὶς τὸν Θεάνθρωπο, ἀφοῦ Αὐτὸς εἶναι ἡ ὁδὸς, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ. Αὐτὸς εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων. «Ὦ Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ, ὦ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις».
Ἀγαπητοὶ μου,
Σήμερα εἶναι ἡμέρα χαρᾶς, ἀλλὰ καὶ ἡμέρα κρίσης. Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς Κριτὴς ἀλλὰ προβάλλεται σὰν μέτρο ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτός ὁ ὁποίος κρίνεται μόνος του, ὅταν ἐλεύθερα ἀποδέχεται ἤ ἀπορρίπτει τὴ Θεία Ἀγάπη, προσχωρῶντας στὴ χαρὰ τῆς κοινωνίας τῶν ἁγίων ἤ προτιμῶντας τὴν κόλαση τῆς ἀτομικῆς του μοναξιᾶς. Ἡ κρίση συντελεῖται στὰ ὅρια τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὄχι μὲ τὰ μέτρα μιᾶς δικανικῆς «δικαιοσύνης» τοῦ Θεοῦ. Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως διαλύει καὶ καταργεῖ τὰ ἀνθρώπινα σχήματα, τοῦ φόβου καὶ τῆς τιμωρίας καὶ τοῦ σκότους τῆς κολάσεως. Στὶς διαστάσεις τῆς Ἀναστάσεως, ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ μεταποεῖται σὲ ἀγάπη, σὲ προσφορὰ καὶ θυσία, σὲ ἀναίρεση τῆς ἁμαρτίας καὶ ταυτόχρονα σὲ σεβασμό τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας.
Ἡ συμμετοχή στὴ χαρὰ τῆς Πασχαλίου ἀγάπης εἶναι ἐμπειρικὴ πραγματικότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Προσβλέποντες σ’αὐτήν σὰν χριστιανοὶ ἄς πραγματοποιήσουμε τὴ δικὴ μας «διάβαση», τὴ δικὴ μας «ἔξοδο», τὴ δικὴ μας «ἀπεξάρτηση», ἀπὸ τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὴν ἰδιοτέλεια, ἀπὸ τὸν πλοῦτο, τὴν φιλοδοξία καὶ τὴ ἐφάρματη ἡδονὴ. Ἄς δώσουμε στὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος ὀδυνᾶται ἀπὸ τὸ κράτος τῆς βίας τῆς τρομοκρατίας, τῆς ἀδικίας, τῆς ἐξαθλίωσης, τὴν ἐλπίδα, τὴν ὁποία εὐαγγελίζεται ἡ διάβαση πρὸς τὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, ἡ πορεία πρὸς τὸν Ἀναστάντα Χριστόν.
Μετ’ εὐχῶν διαπύρων ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι.
† Ο ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
.
