Θα είναι ένα από τα 32 της Μεσογείου, οι θάλασσε των οποίων έχουν καταντήσει αποθήκες τοξικών αποβλήτων
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Οι θάλασσες είναι οι μεγαλύτερες «αποθήκες» βιοποικιλότητας, αλλά συνήθως τις αντιμετωπίζουμε ουσιαστικά σαν αποθήκες τοξικών ή άλλων αποβλήτων. Ή σαν αποθήκες όπου μπορούμε να παίρνουμε ό, τι θέλουμε, να ψαρεύουμε όσο θέλουμε. Πλέον, οι αρνητικές συνέπειες της υπερεκμετάλλευσης γίνονται ολοένα και πιο ορατές. Ειδικά στη Μεσόγειο, η οποία, αν και αποτελεί μόλις το 0,7% της παγκόσμιας θαλάσσιας επιφάνειας, διαθέτει το 8% - 9% της βιοποικιλότητας των υδάτων του πλανήτη.
Το 60% των εμπορικών ψαριών της Μεσογείου αλιεύεται πέρα από τα ασφαλή όρια για την επιβίωσή τους, σύμφωνα με την Greenpeace, ενώ παλαιότερη έρευνα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος έδειξε ότι το 65% έως 79% των ψαριών στη Μεσόγειο κινδυνεύει από την υπεραλίευση. Ακόμη και είδη των ελληνικών θαλασσών (μπακαλιάρος, κουτσομούρα, λυθρίνι, μπαρμπούνι, φαγκρί, γάμπαρη, καραβίδα, γαλέος, τόνος, ξιφίας) αντιμετωπίζουν μεγάλη μείωση των πληθυσμών τους. Δραματική χαρακτηρίζεται η κατάσταση του ερυθρού τόνου, ο οποίος αναπαράγεται στα νερά της Μεσογείου και απειλείται πια με εξαφάνιση, χωρίς αυτό να οδηγεί στην απαραίτητη μείωση των επιτρεπομένων ποσοτήτων αλίευσης.
Η παράνομη και ανεξέλεγκτη αλιεία, τα βιομηχανικά και αστικά απόβλητα, καθώς και οι απορροές από φυτοφάρμακα υποβαθμίζουν μια ουσιαστικά κλειστή θάλασσα. Τα φυσικά καταφύγια όπου αναπαραγόταν η ζωή της Μεσογείου έχουν πλέον εκλείψει. Τι μπορεί να γίνει; Μια σειρά περιβαλλοντικών οργανώσεων, εν όψει και της Διάσκεψης της Σύμβασης για τη Βιοποικιλότητα (Ναγκόγια Ιαπωνίας, 18 - 29 Οκτωβρίου), προτείνει τη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου θαλάσσιων καταφυγίων.
Τα θαλάσσια καταφύγια θα είναι περιοχές όπου θα αποκλείεται κάθε χρήση που αφαιρεί κάτι από τη θάλασσα (π. χ. αλιεία και εξόρυξη), καθώς και κάθε δραστηριότητα η οποία απορρίπτει οτιδήποτε σε αυτήν. Σε κάποια μέρη τους μπορεί να επιτρέπεται η χαμηλής έντασης, μη καταστροφική αλιευτική δραστηριότητα. Εκτός από την προστασία της βιοποικιλότητας, τα καταφύγια έχουν θετική επίδραση στα ιχθυαποθέματα, στον τουρισμό και στις άλλες χρήσεις της θάλασσας,
Η Greenpeace προτείνει τη δημιουργία 32 καταφυγίων στη Μεσόγειο, εκ των οποίων έξι στην Ελλάδα. Ποια είναι: Η Ελληνική Τάφρος στα δυτικά, από το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι νοτιοδυτικά της Κρήτης, σημαντική για τις φάλαινες φυσητήρες και τις χελώνες. Η περιοχή νότια της Κρήτης, όπου υπάρχουν μεγάλα βάθη και το υποθαλάσσιο ηφαίστειο λάσπης «Olimpi». Ο Σαρωνικός Κόλπος, σημαντικός για το δελφίνι και τον μπακαλιάρο. Οι Σποράδες, «σπίτι» της μεσογειακής φώκιας μονάχους. Το Θρακικό Πέλαγος, κρίσιμο για τον μπακαλιάρο, τη γάμπαρη και τον γαύρο. Η Λήμνος, το μοναδικό σημείο σε όλη τη Μεσόγειο όπου έχει καταγραφεί η παρουσία φώκαινας. Η περιοχή από την Κρήτη στην Τουρκία, με τα υποθαλάσσια όρη της.
Πηγή: http://www.kathimerini.gr/
