ΤΟΥΡΚΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΛΟΥΣ
ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Ο Έβρος αποτελεί "πόρτα" προς τη Δύση για εκατομμύρια απελπισμένους ανθρώπους. Η χρήση του για μεταφορά λαθρομεταναστών από τα δίκτυα διακινητών έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια κατά 400%. Όσοι καταφέρουν να περάσουν στα ελληνικά σύνορα δεν θα βρεθούν τον "παράδεισο" που περιμένουν, αλλά, πιθανόν, στο κέντρο κράτησης...
Τι συμβαίνει, όμως, μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα;
Πώς δρουν οι διακινητές και πως γίνονται οι συναλλαγές;
Σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει η ταινία "Εβρος, η άλλη όχθη" του Χρόνη Πεχλιβανίδη, που εντάχθηκε στο πρόγραμμα του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και προβλήθηκε την περασμένη Τρίτη (13 Μαρτίου).
Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στις συναλλαγές και στις διαδικασίες μεταξύ διακινητών και μεταναστών. Ερευνά "την παράνομη διακίνηση-εμπορία ανθρώπων", μέσω συνεντεύξεων όλων των εμπλεκομένων πλευρών, διακινητών, στελεχών ΜΚΟ και κυβερνητικών, δίνοντας μία μοναδική διάσταση σ’ αυτό το τόσο επίκαιρο θέμα.
Την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία και η Ελλάδα βρίσκονται στο σταυροδρόμι του ρεύματος διακίνησης ανθρώπινων ψυχών από τη Μέση Ανατολή προς τα Βαλκάνια, με τελικό προορισμό την Ευρώπη. Η ταινία ακολουθεί αυτό το ταξίδι μέσα από συγκλονιστικές αφηγήσεις διακινητών, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στα περάσματα του ποταμού Έβρου, οργανώνοντας την επιχείρησή τους στη στρατηγική Κωνσταντινούπολη.
O κ. Πεχλιβανίδης τόνισε ότι η ταινία δεν καταφεύγει στο συναίσθημα, είναι "σκληρή, ειλικρινής και ρεαλιστική". "Στην Ελλάδα ζούμε το ανθρώπινο δράμα. Στην αντίπερα όχθη δεν υπάρχει συναίσθημα. Οι μετανάστες είναι σε εγρήγορση, θέλουν να περάσουν από την άλλη, να ζήσουν το όνειρο τους" τόνισε. Όπως είπε, προσέγγισε τους διακινητές, χτίζοντας σχέση μαζί τους. Τον βοήθησε ότι διατηρεί γραφείο και στην Κωνσταντινούπολη. Έκανε, ωστόσο, και κρυφά γυρίσματα με το κινητό τηλέφωνο, παριστάνοντας τον διακινητή.
Στον φακό του κ. Πεχλιβανίδη, μιλούν, επίσης, μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και πρώην αστυνομικοί. Υπογράμμισε ότι λόγω της ιδιάζουσας φύσης των συνεντεύξεων δεν μπορούσε να προγραμματίσει το γύρισμα. "Οποτε είχαμε επαφή, την αξιοποιήσαμε" είπε.
Οι μετανάστες μεταφέρονται "από χέρι σε χέρι", "από διακινητή σε διακινητή", από το χωριό τους στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν στα σύνορα με την Τουρκία, στο Βαν, στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, όπως είπε ο κ. Πεχλιβανίδης, μπορεί να χρειαστεί να μείνουν ένα, δύο ή τρία χρόνια, μαζεμένοι με τη θέλησή τους σε υπόγεια, μέχρι να βρουν το κατάλληλο δίκτυο και να φύγουν. Αρχηγός του δικτύου συνήθως είναι ομοεθνής τους και ο Τούρκος είναι βοηθός.
Ο κ. Πεχλιβανίδης τόνισε ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν έχει επηρεάσει την μεταναστευτική ροή. Όπως είπε, οι μετανάστες δεν ζουν μπροστά στην τηλεόραση για να έχουν ενημέρωση, δεν ξέρουν τι θα πει κρίση, ζουν το δράμα τους. "Οι μετανάστες λένε: 'τι μας νοιάζει η κρίση. Δεν συγκρίνεται με τα δικά μας προβλήματα'. Αν έχεις πάει στα μέρη τους, τους καταλαβαίνεις", κατέληξε.
Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί με τούρκικους υπότιτλους στις 24 Μαρτίου, στις 4 το απόγευμα, στην Salt Gallery, στην Κωνσταντινούπολη. Για λόγους ασφαλείας ειδικά για αυτή την προβολή θα αλλοιωθούν τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών.
Θα ακολουθήσει συζήτηση για την μετανάστευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία.
