ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ για το έργο του στην καρδιά της Αφρικής
Το θεάρεστο έργο ενός ανθρώπου με περίσσια ψυχική δύναμη, θέληση και αγάπη για τους ανθρώπους, παίρνει σάρκα και οστά στη μακρινή και άγνωστη για πολλούς από εμάς Ουγκάντα. Ο λόγος για τον πατέρα Αντώνιο Μουντιάμπα, τον ορθόδοξο ιεραπόστολο, που καταγόμενος από την Ουγκάντα, ήρθε και σπούδασε γεωπονία στην Κρήτη και με την παρότρυνση και την ευλογία του σεβασμιότατου Ειρηναίου Κρήτης, γύρισε στην πατρίδα του πριν από 8 χρόνια μαζί με την παπαδιά και τα 5 παιδιά του και επιχειρεί να στήσει ένα ανάχωμα στην πείνα, τη φτώχεια και την αρρώστια που απειλούν τα παιδιά της Ουγκάντας. Ο πατήρ Αντώνιος επισκέφτηκε την Κομοτηνή τις προηγούμενες ημέρες, τον πνευματικό του πατέρα Ναθαναήλ, αλλά και φίλους του από την περιοχή μας, που συνδράμουν τα μέγιστα στο δύσκολο έργο, που έχει αναλάβει.
Το θαύμα της μετατροπής της ζούγκλας σε όαση
Όταν μετέβη ο πατήρ Αντώνιος στην περιοχή, όπου βρίσκεται σήμερα, κατά τις περιγραφές του μητροπολίτη πάσης Ουγκάντας Ιωνά, «βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα κομμάτι της ζούγκλας». Εκεί χτισθήκαν δυο εκκλησίες, μια του Αγίου Αντωνίου και μια του Αγίου Δημητρίου, δυο ορφανοτροφεία, ένα αρρένων και ένα θηλέων, σχολείο, που φιλοξενεί 800 παιδιά, έγιναν γεωτρήσεις και πλέον έχει μετατραπεί σε μια «όαση» η περιοχή. Στα άμεσα σχέδια μάλιστα του πατέρα Αντωνίου είναι και η έναρξη λειτουργίας ενός δεύτερου σχολείου, στην ενορία του αγίου Δημητρίου. Όπως αναφέρει ο ίδιος «αρχίσαμε από το μηδέν, χωρίς να ξέρουμε πως θα προχωρήσουμε, και σιγά-σιγά έχει γίνει κάτι για το λαό. Εγώ το θεωρώ θαύμα».
Φτώχεια, αρρώστια και αναλφαβητισμός η κατάσταση που επικρατεί στη Ουγκάντα
Περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατεί στην πολύπαθη χώρα της κεντρικής Αφρικής, ο πατήρ Αντώνιος δεν απαιτείται να χρησιμοποιήσει παραπάνω από τρεις λέξεις, «φτώχεια», «αρρώστια» και «αναλφαβητισμός. Δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα από το καθεστώς ή τους ανθρώπους, αλλά τα προβλήματα είναι οι ίδιες οι συνθήκες που επικρατούν, προβλήματα, που ανακύπτουν συνέχεια στο λαό, δεν ξέρουμε τι να πρωτοκάνουμε». «Προς αυτά τα προβλήματα κατευθύνονται οι προσπάθειές μας», τονίζει. Και συνεχίζει, «γι’ αυτό χτίζουμε τα ορφανοτροφεία και τα σχολεία. Υπάρχουν πάρα πολλά ορφανά παιδιά, που προσπαθούμε να τα μορφώσουμε και να ανεβάσουμε το επίπεδο της ζωής τους. Παράλληλα τα παιδιά αυτά μαθαίνουν και την Ορθοδοξία. Το περιβάλλον είναι πιο ζεστό. Εγώ το βλέπω, το ζω».
Τεράστια η συμβολή των Κομοτηναίων στο έργο, που γίνεται
Σπεύδει, ωστόσο να υπογραμμίσει ότι η αγάπη μπορεί να εκμηδενίσει την απόσταση μεταξύ Ουγκάντας και Ελλάδας, και με την βοήθεια της εκκλησιάς να καλυτερεύουν οι συνθήκες ζωής αυτών των ανθρώπων. Οι δεσμοί του με την περιοχή μας είναι δεσμοί φιλίας και αλληλοβοήθειας, όπως τονίζει. Ευχαριστεί τόσο την τοπική εκκλησία, όσο και αγνώστους φίλους του, που δεν τους γνωρίζει μεν προσωπικά, αλλά ξέρει ότι συμβάλλουν τα μέγιστα σε αυτήν την προσπάθεια. Όπως υπογραμμίζει «δεν είναι δικό μου το έργο, που γίνεται στην Ουγκάντα, είναι δικό μας, είναι όλων μας. Απλά εγώ βρίσκομαι εκεί για να εκτελέσω αυτό το έργο. Οι άνθρωποι εδώ από την Κομοτηνή μας έχουν βοηθήσει αφάνταστα τα τελευταία χρόνια με το υστέρημά τους».
Ενδεικτική ήταν η ιστορία, που περιέγραψε και ο πατήρ Ναθαναήλ στο σημείο αυτό. Αφορούσε την αγορά ενός τρακτέρ, που ζήτησε ο πατήρ Αντώνιος, προκειμένου για την μεταφορά του στην Ουγκάντα, όπου οι δυσκολίες καλλιέργειας του εδάφους δεν επέτρεπαν την αξιοποίηση του για να εξασφαλίζουν οι κάτοικοι την απαραίτητη τροφή. «Αυτό το εργαλείο, θα ήταν χρήσιμο για το έργο της ιεραποστολής», έκρινε ο πατήρ Ναθαναήλ, που κινητοποιήθηκε άμεσα για να βρει τα χρήματα και να βοηθήσει στην αγορά του. Όπως τονίζει «το ποσό, που απαιτούταν ήταν μεγάλο και δεν μπορούσα να το καλύψω μόνος μου. Οπότε το δημοσίευσα στις εφημερίδες. Κι αμέσως ο κόσμος άρχισε να ανταποκρίνεται. Μάλιστα μαθεύτηκε λίγο-λίγο το έργο, που γίνεται στην Ουγκάντα και ο κόσμος βοηθού σε αυτό. και φτάσαμε τώρα να μιλάμε για το τεράστιο έργο, που έχει πραγματοποιηθεί».
«Υπάρχει αλλαγή, άρα υπάρχει ελπίδα για καλυτέρευση των συνθηκών»
Τέλος, ο πατήρ Αντώνιος δηλώνει απερίφραστα αισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον αυτών των ανθρώπων. «Πάντα υπάρχει αισιοδοξία», τονίζει, «και στην περίπτωση αυτή, όταν τα παιδιά, που δεν είχαν πάει ποτέ στο σχολείο, τώρα τα βλέπω μέσα σε ένα σχολείο και μαθαίνουν γράμματα, τότε πιστεύω ότι αυτό είναι το μέλλον της ζωής, το μέλλον του κράτους, το μέλλον της εκκλησίας, το μέλλον της ελπίδας. Και μόνο ότι αλλάζουν οι συνθήκες, που ζουν, με κάνει αισιόδοξο. Άλλωστε, πάντοτε όταν υπάρχει αλλαγή, υπάρχει και ελπίδα».
Αδαμαντία Μπλέτσα, «Ήθελα να γίνω ιεραπόστολος και με αξίωσε ο θεός νοερά να πάω στην Ουγκάντα»
Το θαυμασμό της για το θεάρεστο έργο του πατέρα Αντωνίου εξέφρασε και η κ. Αδαμαντία Μπλέτσα, που είχε τη χαρά να τον φιλοξενήσει, κατά την παρουσία του στην Κομοτηνή. Όπως δήλωσε «βλέπουμε από τις φωτογραφίες ένα απίστευτο έργο, μια όαση. Και η όαση αυτή είχε και συμβολή από την Κομοτηνή. Είχα κι εγώ το ενδιαφέρον από τα νιάτα μου να γίνω ιεραπόστολος, αλλά με αξίωσε ο θεός τώρα νοερά να πάω στην Ουγκάντα. Είναι μια ικανοποίηση ότι βοηθάς το συνάνθρωπό σου. Ο πατήρ Αντώνιος μάλιστα έχει δώσει τη ζωή του μαζί με την οικογένεια του προς αυτό το σκοπό. Πλέον πρόκειται να στείλουμε μια κοπέλα, την Κατερίνα, η οποία είναι και αυτή από την Ουγκάντα και έχει σπουδάσει νοσοκόμα, και θα βοηθήσει κι αυτή στην συνέχιση αυτού του έργου».
Πηγή: http://www.paratiritis-news.gr/
