Τι αναφέρει η εκδότρια της εφημερίδας Τζένη Κατσαρή - Βαδειάδη στο πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο: "Πρώτο βήμα προς το... χιούμορ";
Ένα από τα ωραιότερα «χάπενιγκς» μας επεφύλασσαν τινές εκ των θεσμικών της τουρκόφωνης μειονότητας, έναν και κάτι μήνα πριν τις εκλογές του «Καλλικράτη». Απελευθερωτικό βέβαια για την τοπική κοινωνία, γιατί μέσω του συγκεκριμένου «θεατρικότατου» δρωμένου υπεισέρχεται στην κοινή μας ζωή το χιούμορ, και μάλιστα από παράγοντες που θέλουν να περιβάλλονται από σοβαρό ως προς την ισονομία –ισοπολιτεία μανδύα, προτάσσοντες ήρωες και φυσιογνωμίες που προκύπτουν από το απώτατο παρελθόν. Έχοντας όμως εννοήσει ότι η ίδια η ζωή και η κοινωνία τους ξεπέρασε, σωστά πράττοντας, έδωσαν τη χθεσινή «χιουμοριστική παράσταση», θέτοντας την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της περιοχής μας εμπρός σε νέα δεδομένα, αφού ουσιαστικά, μέσω του χιούμορ και της αυτοδιάψευσης της επικεφαλής τους, είπαν οριστικά αντίο στους παραδεδομένους μέχρι τώρα, εθιμικούς τους ρόλους.
Όχι ένα αλλά 1000 τα βήματα προς την ισότητα
Ας πάρουμε όμως τα στοιχεία του «χάπενιγκ» από την αρχή, αιτιολογώντας πολιτικά την αξιολόγησή μας ότι όντως το χιούμορ υπεισέρχεται καταλυτικά και αναζωογονεί την κοινωνική μας ζωή.
Το πρώτον και ενδιαφέρον στοιχείο προκύπτει από την επικεφαλής του Συνδυασμού την κ. Σιμπέλ Μουσταφάογλου, η οποία εξαγγέλλει τον Συνδυασμό «Πρώτο Βήμα προς την ισότητα», έχοντας η ίδια υπάρξει οκτώ συναπτά έτη νομαρχιακή σύμβουλος και έχοντας διατελέσει υποψήφια ευρωβουλευτής του ΠαΣοκ!!! Ποια πρώτα βήματα λοιπόν όταν η ίδια, η κοινωνία της Ροδόπης, οι πολιτικοί της ταγοί, το ΠαΣοΚ τής έχει δώσει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει σε δέκα χρόνια 1000 βήματα μαζί, και όταν μια σειρά εξαιρετικών τούρκικης καταγωγής συμπολιτών είναι, εδώ και μια εικοσαετία το λιγότερο, ήδη ενταγμένοι στην εξυπηρέτηση των πολιτικών μας θεσμών, υπηρετώντας τους με αξιοσύνη, ακεραιότητα και αφοσίωση;
Ποιο ακριβώς πρώτο βήμα εξαγγέλλει λοιπόν η αγαπητή κυρία Μουσταφάογλου και προς τι, εκτός από αυτό της αυτοκατάργησής της και της ένταξής της σε μια ελάσσονα πορεία ντόπιων πολιτικών που θεώρησαν την πολιτική μετερίζι και βήμα να αξιοποιούν κάθε φορά την ευκαιριακότητα της στιγμής, εν είδει σταρ του σινεμά που είναι απαραίτητο να αλλάζουν μακιγιάζ, εμφάνιση και κοστούμια εν όψει της ανανέωσης της εικόνας τους και της παραμονής τους στην επικαιρότητα;
Άγνοια των αλλαγών και της απαίτησης για ευθύνη
Το ζήτημα είναι βέβαια ότι μέχρι χθες η Ροδόπη παρείχε ευκαιρίες σε εύκολες και ευκαιριακές λύσεις, προσέφερε διάφορα στασίδια όπου κάποιος μπορούσε να αποθέσει τη δυσαρέσκειά του, περνώντας από τη μια πλευρά στην άλλη. Θεωρώντας ότι η κοινωνία της Ροδόπης, που τους περιλαμβάνει όλους ελληνικής, τούρκικης, πομάκικης και τσιγγάνικης καταγωγής, είναι ακόμη ανώριμη και συγχωρεί καπρίτσια και ευκολίες. Τα πράγματα έχουν αλλάξει όμως σταδιακά τα τελευταία είκοσι χρόνια, κι όποιος δεν το έχει κατανοήσει αυτό μπορεί, δυστυχώς, να φτιάχνει «χάπενιγκ» όπως το χθεσινοβραδινό.
Χάπενιγκς που δείχνουν να αγνοούν ότι η μειονότητα είναι αμετάκλητα πλέον συνυπεύθυνη για τις τύχες του τόπου μας και αμετάκλητα υποχρεωμένη να χαρίζει στην κοινωνία μας τα καλύτερα πολιτικά της στελέχη, στελέχη ως και αυτά που εργάστηκαν στο παρελθόν και θα εξακολουθήσουν να εργάζονται για το καλό του παρόντος και του μέλλοντος της δικής μας πατρίδας, της Ροδόπης. Εφέτος μάλιστα στα ψηφοδέλτια των συνδυασμών φιλοξενείται σημαντικός αριθμός νέων και ταλαντούχων τούρκικης καταγωγής συμπολιτών, αποδεδειγμένα άξιων που θα πάνε αναμφισβήτητα τον τόπο μας ακόμη περισσότερο μπροστά.
Και ζήτημα αξιών
Με το χθεσινοβραδινό «χάπενιγκ» τίθεται βέβαια και ένα οξύ ζήτημα αξιών, που αφορά κυρίως στην πρωταγωνίστριά του, η οποία με τα … πρώτα βήματά της στην ισονομία δείχνει ότι ουδόλως έχει καταλάβει ότι η Ροδόπη διακατέχεται ακόμη, ως κόσμος, ως λαός, από πολίτες με ηθικές αξίες. Γιατί αν το είχε κατανοήσει, τότε θα μπορούσε να είχε διειδεί την ντροπή, το θυμό και, κυρίως, την απογοήτευση από τις αντινομίες στη συμπεριφορά της από την πλειοψηφία των κατοίκων της Κομοτηνής. Όλων των κατοίκων της, κάθε εθνοτικής καταγωγής. Και επιπλέον θα είχε αποφύγει να υπογράψει την κοινωνική και πολιτική της απομόνωση και περιθωριοποίηση.
… Όπως ο Αλκιβιάδης
Όσο για τα κόμματα και για τους υποψηφίους που ρίχνουν στην πολιτική, λογικό είναι στις επιλογές τους να κάνουν ενίοτε και λάθη, ιδιαίτερα σε μια κοινωνία που είναι ακόμη εν τω γίγνεσθαι και οι παράγοντες που επηρεάζουν συμπεριφορές δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως, αργά όμως αλλά σταθερά αυτοκαθαίρεται από τους «παρένθετους». Οι πορείες των ανθρώπων δεν είναι εξάλλου πάντοτε ευθύγραμμες, και η ελληνική ιστορία και ο Θουκυδίδης από νωρίς φρόντισαν να μας καταστήσουν γνωστές φυσιογνωμίες αντινομικών πολιτικών προσωπικοτήτων, όπως ο ωραίος Αλκιβιάδης με τις πλείστες όσες διαδρομές… Από την Αθήνα στην Σπάρτη και ξανά στην Αθήνα και από εκεί στην Περσία…
Υπάρχουν δυστυχώς και στη ζωή και στην πολιτική αρκετοί τέτοιου είδους χαρακτήρες. Η ζωή εξάλλου και οι πορείες των ανθρώπων δεν δένονται με σκοινιά ούτε οι επιλογές των πολιτικών στηρίζονται σε ορούς αλήθειας. Στο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής στηρίζονται , στην αξία της προσωπικής ευθύνης αλλά και στον κοινό κώδικα κοινωνικών αξιών, που σαφώς και υφίσταται και «μας πληρώνει» τον καθένα αρμοδίως, και για όσα καλά έχουμε προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο αλλά και για όσα αρνητικά τού φορτώσαμε.
