ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Ο Απόστολος Φωτιάδης σήμερα είναι ένας κοινός θνητός που κουβαλά βεβαίως την ιδιότητα του άλλοτε ισχυρού άνδρα ως πρώην υφυπουργός Οικονομικών επί κυβερνήσεως Σημίτη. Σήμερα τον απορροφά η δικηγορία παρά η πολιτική. Προσκεκλημένος στο ραδιόφωνο του «Χ» μίλησε και με τις δύο ιδιότητες του. Αναφέρθηκε στα νέα φορολογικά μέτρα, σχολίασε την κωλυσιεργία των ελληνικών δικαστηρίων και συνέστησε αισιοδοξία και ελπίδα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Στήριξε στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και υπερθεμάτισε αρκετές από τις επιλογές του. Υπογράμμισε όμως ότι «η φοροδιαφυγή είναι μέσα στο αίμα των Ελλήνων, είναι εθνικό σπορ».
Ξέρουμε ότι ο ΄Ελληνας είναι δικομανής. Τώρα με την κρίση και τις αλλαγές που υπάρχουν, που πρέπει να πληρώσει περισσότερα, μήπως υπάρχει μείωση της δουλειάς;
-Η δουλειά των δικηγόρων και των δικαστηρίων πάντοτε σε περίοδο κρίσης αυξάνει, καθώς υπάρχουν μεγαλύτερες επισφάλειες, περισσότεροι αδυνατούν να πληρώνουν και έτσι περισσότεροι προσφεύγουν στα δικαστήρια. Το πρόβλημα των δικαστηρίων είναι γενικό και μακροχρόνιο. Πλέον έχουν φτάσει στα όρια της αρνησιδικίας, καθώς παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των δικαστών και των υπαλλήλων, όλο το σύστημα είναι τέτοιο που δε νοείται απονομή δικαιοσύνης μετά από 10 και 15 χρόνια. Οι δικαστές αγχώνονται κυρίως για να μην τους χρεωθεί το θέμα της παραγραφής των υποθέσεων, που παραγράφονται στα 8 ή 15 χρόνια. Έτσι, προσπαθούν να εκδικάσουν γρήγορα αυτές που ήδη καθυστέρησαν 10 χρόνια και άρα οι πιο πρόσφατες πρέπει να περιμένουν μέχρι να φτάσουν και αυτές κοντά στη δεκαετία!
Από αυτούς που δικάζονται, δηλαδή, αποκλείεται να εισπράξουν αν δεν περάσουν 15 χρόνια;
-Στην ελληνική νομοθεσία προωθούνται αλλαγές. Ωστόσο έχω κάποιες αντιρρήσεις, σχετικά, για παράδειγμα, με τα πρόσφατα φορολογικά μέτρα. Αν το εκλάβουμε σαν προσπάθεια επιβολής ενός κλίματος «εκφοβισμού», το βρίσκω χρήσιμο, καθώς η φοροδιαφυγή έχει καταλήξει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Όμως, στην ευρέως εννοούμενη πολιτική –όχι αυτή των κομμάτων και των πολιτικών-, πρέπει να υπάρχει η έννοια του δικαίου, να κατοχυρώνεται ως δικαίωμα η έννομη προστασία των πολιτών έναντι και της αυθαιρεσίας των οργάνων κρατικής εξουσίας. Θα πρέπει να επισπευτούν οι διαδικασίες, αλλά χωρίς να στερήσουμε από τους πολίτες την έννομη προστασία που δικαιούνται, επειδή τα δικαστήρια δεν μπορούν να τελειώσουν τις διαδικασίες γρήγορα.
Δηλαδή να παραπέμπεται κάποιος στα δικαστήρια για 1 ευρώ ή 2 ευρώ;
-Δεν είναι θέμα ποσού. Εγώ θα έλεγα στηρίζοντας την κυβερνητική πολιτική και για 1 ευρώ να πάμε στο δικαστήριο όταν ο πολίτης το κλέβει ενσυνείδητα. Όμως, διάβασα το Νόμο και ως πολιτικός και ως νομικός και διαπιστώνω ότι κάθε πολίτης είναι ευάλωτος απέναντι στον κάθε υπάλληλο.
"Αν δε βελτιωθούν και οι τρεις τομείς, έσοδα, δαπάνες και ανάπτυξη, παράλληλα, πολύ φοβάμαι ότι οι θυσίες του λαού θα πάνε χαμένες"
Ο πολίτης έχει αγανακτήσει, καθώς υπάρχουν νομικά τερτίπια και μπορεί να ξεφεύγει αυτός που έχει χρήματα, αλλά ο ασθενέστερος οικονομικά να πιάνεται στην τσιμπίδα του νόμου εύκολα.
-Πέρασα από το πόστο του εισπράκτορα των φόρων, που είναι ο πιο αντιπαθής ρόλος ενός υπουργού σε μια κυβέρνηση. Στα τέσσερα χρόνια που έτυχε να έχω, με την ψήφο του κόσμου που με εμπιστεύτηκε αλλά και του πρωθυπουργού, την ευθύνη της διαχείρισης των εσόδων, εισπράτταμε 1,2 τρις δραχμές επιπλέον του προϋπολογισμού. Το πακέτο κοινωνικών παροχών, αν ανατρέξετε στις ομιλίες του πρωθυπουργού στη βουλή, έλεγε πάντοτε, ότι αυτό το 1 τρις το εισπράξαμε από τις 3000 μεγαλύτερες βιομηχανικές και τραπεζικές εταιρίες και το έδινε ο Κώστας Σημίτης σαν κοινωνικές παροχές. Είναι θέμα αποτελεσματικότητας και όχι νόμων. Είναι πολύ σημαντικό, ότι με τη θέληση τους και όχι κατόπιν ελέγχου οι Έλληνες δήλωναν εισοδήματα πολύ μεγαλύτερα από την αύξηση του ΑΕΠ και τον πληθωρισμό. Θεωρητικά μεγαλύτερα, δηλαδή, από αυτά που έπρεπε να δηλώνουν και πρακτικά περιόρισαν ένα κομμάτι της φοροδιαφυγής. Αποδεδειγμένα, υπάρχει ένας απλός τύπος λένε οι οικονομολόγοι.
Από ό,τι φαίνεται, τα νούμερα με υπαιτιότητα και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, ήταν πειραγμένα. Σήμερα βγαίνουν τα νούμερα, με τόσο έλλειμμα;
-Δεν είναι το ίδιο, όταν έχεις ανάπτυξη και όταν έχεις έλλειμμα. Στη δική μας θητεία είχαμε 5,5% ανάπτυξη. Δεν είναι το ίδιο όταν αυτοί οι σημερινοί αδίστακτοι και αιμοσταγείς μηχανισμοί του ΔΝΤ και της Ε.Ε., που υπήρχαν και την περίοδο 2000-2004, μας δάνειζαν με επιτόκια Γερμανίας. Δεν ήταν γιατί συμπαθούσαν τον Σημίτη ή το ΠΑΣΟΚ ή την Ελλάδα, αλλά γιατί είχαμε εκπέμψει ένα αίσθημα εμπιστοσύνης. Για να μη θεωρηθεί ότι το αποφεύγω όμως, έρχομαι στα νούμερα. Σήμερα οφείλουμε να ελπίζουμε, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Οι λύσεις που ακούω από ορισμένες ακραίες φωνές είναι παντελώς ανεύθυνες. Αν δε βελτιωθούν και οι τρεις τομείς, έσοδα, δαπάνες και ανάπτυξη, παράλληλα, πολύ φοβάμαι ότι οι θυσίες του λαού θα πάνε χαμένες, άρα θα πρέπει να αισιοδοξούμε και να ελπίσουμε ότι θα αποδώσουν τα μέτρα.
Βλέπουμε τις τράπεζες να έχουν κέρδη και τα δίνουμε πάλι στις τράπεζες.
-Είμαι υπέρ της φορολόγησης των τραπεζών και μάλιστα σε μια κρίση αυτές πρέπει να πληρώσουν τα περισσότερα. Είναι, όμως, θέματα πολιτικής που ασκείται από το υπουργείο οικονομικών. Αλλά διαπιστώνω, θέμα περιορισμού των δαπανών προχωρά καλά, σε αντίθεση με τα έσοδα που δεν είναι τα επιθυμητά, καθώς η φοροδιαφυγή είναι στα ύψη. Παίζονται και παιχνίδια, όμως, τώρα που έπρεπε όλοι να έρθουν στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν είμαι υπέρ της χριστιανικής ηθικής στην πολιτική. Στην πολιτική δεν υπάρχει ηθική, υπάρχει πρακτική που εφαρμόζεται. Όμως, αν όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι με πρώτους τους μεγάλους, απέδιδαν ένα μέρος, για παράδειγμα, το 80% του ΦΠΑ, όχι το 100% δε θα χρειαζόταν να παρθεί κανένα μέτρο εις βάρος των εργαζομένων και μάλιστα εις βάρος ασθενών εργαζομένων.
Γιατί δεν υπάρχουν αυτοί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Είναι πράγματι τόσο δύσκολο να υπάρξουν;
-Η φοροδιαφυγή είναι μέσα στο αίμα των Ελλήνων, είναι εθνικό σπορ. Το ζήτημα είναι πως θα επιβληθεί η άποψη για την εκούσια φορολογική συμμόρφωση. Η διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών ήταν η αιτία της φοροδιαφυγής, καθώς δεν υπάρχει πια ο φόβος της σύλληψης από το σχετικό μηχανισμό ελέγχου. Ωστόσο, το μεγάλο χρέος μπορεί να τιθασευτεί αν υπάρχει ανάπτυξη, που είναι ο σημαντικότερος παράγοντας.
Θα τα βγάλει πέρα ο αρχηγός σας;
-Εγώ πιστεύω ότι είναι αποφασισμένος και μάλιστα αυτό που χαίρομαι και το λέω δημόσια είναι ότι αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη των πολιτικών του. Ο ίδιος βγαίνει μπροστά, πήρε μέτρα, αυτό ο οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, μέτρα τα οποία ήταν αντιλαϊκά, μέτρα τα οποία ήταν πολύ δυσάρεστα και για τον ίδιο και για το κόμμα.
Βλέπετε να πηγαίνουμε για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους;
-Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, όπως το εννοούν ορισμένοι, είναι έγκλημα κατά της χώρας μας και θα μας οδηγήσει σε εποχές του 1821. Θα σημαίνει ότι ξεκινάμε ως σαν χώρα από το μηδέν, σαν να απελευθερωθήκαμε σήμερα. «Θα ζητάμε να μας δανείσουν και δε θα μας δίνει κανείς απολύτως τίποτα. ΄
Όμως, επαναδιαπραγμάτευση υπό την έννοια της επιμήκυνσης του χρόνου, είναι μέσα στα θεμιτά πλαίσια, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γίνει και θα γίνει. Δεν μπορούμε να κόψουμε το χρέος, καθώς τότε η χώρα θα χάσει τη φερεγγυότητά της. Είναι μια λύση που κανείς σοβαρός οικονομολόγος, είτε τα βλέπει σοσιαλιστικά, είτε τα βλέπει καπιταλιστικά, δε θα μπορούσε να εισηγηθεί, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Είναι σίγουρα δύσκολα, αλλά αισιοδοξούμε. Θα πρέπει να έχουμε την ελπίδα, δεν έχουμε τίποτα άλλο. Αν δεν ελπίζουμε, ένας λαός απαισιόδοξος δεν μπορεί ούτε καν να προοδεύσει, γιατί η αισιοδοξία, η ψυχολογία, είναι σημαντικό κομμάτι της οικονομίας πολύ καλύτερο από τα ίδια τα οικονομικά και τα χρήματα»...
Πηγή: http://www.xronos.gr/
