Τι αναφέρει σε άρθρο του στο "Statesmen" ο πρώην βουλευτής Έβρου και ευρωβουλευτής Άκης Γεροντόπουλος, από τους στενότερους νυν συνεργάτες τoυ προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά
Η κατηγορηματική δήλωση του Αντώνη Σαμαρά, ότι ως κυβέρνηση η ΝΔ θα εγκαταλείψει τις προβλέψεις του περίφημου Μνημονίου, δεν αποτελεί μία αντιπολιτευτική αποστροφή του τύπου ‘εμείς ακυρώνουμε ό, τι έχουν κάνει οι άλλοι». Αντιθέτως, πρόκειται για μία θέση απολύτως οικονομικής οπτικής, η οποία στην ουσία συγκεράζει όλες τις απόψεις που, σπουδαίοι οικονομολόγοι, ακόμη και νομπελίστες, έχουν διατυπώσει, κρίνοντας τον τρόπο που η Ευρώπη επιχειρεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Κυρίως δε επικρίνονται τα μέτρα τα οποία επιβάλλει σε χώρες με μεγάλα ελλείμματα και χρέος, προκειμένου να τις χρηματοδοτήσει, εκτός της αγοράς και της κερδοσκοπικής της απόχης.
Στη Γενική Θεωρία του Χρήματος ο Τζων Μέϋναρντ Κέινς κάνει τις εξής διαγνώσεις, χρήσιμες ασφαλώς σήμερα στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που με τα μέτρα της πνίγει την ελληνική οικονομία.
Α. Μία οικονομία σε ύφεση είναι δυνατόν να παραμείνει σε ύφεση. Δεν υπάρχει κάτι στους οικονομικούς μηχανισμούς που μπορεί να βγάλει μια οικονομία από την ύφεση στην οποία έχει περιέλθει. Αυτό το ενδεχόμενο έχει ως αποτέλεσμα το ότι μπορεί να έχεις οικονομική ισορροπία και, ταυτόχρονα, ανεργία, ακόμη και μαζική ανεργία.
Β. Η ευημερία εξαρτάται πρωτίστως από τις επενδύσεις. Αν μειωθούν λ.χ. οι επενδύσεις για κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, θα ξεκινήσει μία διαδικασία συρρίκνωσης της οικονομίας. Μόνον αν αυξηθούν οι επενδύσεις θα ακολουθήσει η διαδικασία ανάπτυξης.
Πρόσφατα, ο νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν, σε άρθρο του μιλάει για την παγκόσμια ύφεση, επισημαίνοντας την απραξία των πολιτικών όσον αφορά στη δημιουργία προϋποθέσεων για ανάκαμψη. Με άλλα λόγια υπενθυμίζει, με τον δικό του τρόπο την διαπίστωση του Κέϋνς ότι ‘μία οικονομία σε ύφεση είναι δυνατόν να παραμείνει σε ύφεση’. Να τι μας λέει ο Κρούγκμαν: ‘Μπροστά σε μία τόσο ζοφερή εικόνα, θα περίμενε κανείς από τους πολιτικούς ηγέτες να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν πράξει αρκετά για να εξασφαλίσουν την ανάκαμψη. Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μία εκπληκτική αναβίωση της οικονομικής ορθοδοξίας του σκληρού μονεταρισμού και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Ιδίως στην Ευρώπη φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η αύξηση της φορολογίας και η περικοπή δαπανών θα ευνοήσουν την οικονομία, βελτιώνοντας την επιχειρηματική εμπιστοσύνη’.
Καταλήγοντας και αναφερόμενος ειδικότερα στην Ελλάδα επισημαίνει ότι η χώρα μας, συμφώνησε μεν να εφαρμόσει σκληρή λιτότητα, αλλά σύντομα διαπίστωσε ότι το spread στα επιτόκια των ομολόγων της και τα ασφάλιστρα κινδύνου αυξήθηκαν κι άλλο. Οι χρηματοοικονομικές αγορές μοιάζουν να κατανοούν αυτό που δεν καταλαβαίνει ο Έλληνας Πρωθυπουργός: Ότι ενώ η μακροπρόθεσμη δημοσιονομική συνέπεια είναι σημαντική, το να περικόπτεις τους μισθούς εν μέσω ύφεσης ισοδυναμεί με αυτοτραυματισμό, αφού βαθαίνει κι άλλο η ύφεση και ανοίγει τον δρόμο για τον αποπληθωρισμό…
Τι κάνει λοιπόν ο κ. Παπανδρέου; Ρίχνει την χώρα σε παρατεταμένη ύφεση με τη μονοδιάστατη περικοπή δαπανών χωρίς το παραμικρό κίνητρο για ανάπτυξη και επενδύσεις. Μία ύφεση που σε σύντομο διάστημα θα αντικατοπτρίζεται σε μία παρατεταμένη και μεγάλης έκτασης ανεργία και, βεβαίως σε αδυναμία αντιμετώπισης του δημοσίου χρέους με δικούς μας πόρους.
