ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Σε ολοένα και δυσκολότερη θέση βρίσκεται η προηγούμενη κυβέρνηση όσο προχωρούν οι δικαστικές υποθέσεις και έρευνες γύρω από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, και ενώ πλησιάζει η ώρα των πορισμάτων της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής για τις ευθύνες των εμπλεκομένων.
Το Εφετείο Θράκης δυσκολεύει τη ζωή του πρώην υφυπουργού Πέτρου Δούκα, ο οποίος είχε εγκρίνει τη συμφωνία να μη βγει η απόφαση που θα δικαίωνε τελικά το Δημόσιο. Ηδη προκύπτει και με «δικαστική βούλα» ότι το Δημόσιο δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με τη Μονή Βατοπεδίου και να δεχθεί να «κλείσει» τον Ιούνιο του 2004 η δίκη που εκκρεμούσε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπης, αφού είχε γίνει ήδη η διάσκεψη των δικαστών, με ευνοϊκό μάλιστα για το Δημόσιο αποτέλεσμα (με ψήφους 2-1), όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα.
Το Εφετείο Θράκης (όπου εκκρεμεί ακόμα η δίκη σε δεύτερο βαθμό για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των επίμαχων εκτάσεων γύρω από τη λίμνη Βιστωνίδα), κρίνοντας ότι η κοινή δήλωση Δημοσίου και Μονής για «κλείσιμο» της δίκης έπρεπε να είχε απορριφθεί από το Πρωτοδικείο Ροδόπης, κάνει ουσιαστικά «δύσκολη τη ζωή» του τ. υφυπουργού Οικονομικών Π. Δούκα, που είχε εγκρίνει τη συμφωνία να μη βγει η απόφαση που θα δικαίωνε τελικά το Δημόσιο.
Εκκρεμεί η έφεση
Παράλληλα, η έφεση της Μονής που εκκρεμεί στο Εφετείο Θράκης για το ιδιοκτησιακό ανατρέπει τους μέχρι τώρα «υπερασπιστικούς» ισχυρισμούς της ΝΔ (ότι η κυριότητα είχε δοθεί επί ΠΑΣΟΚ οριστικά στη Μονή), ενώ «καίει» έμμεσα και τον Π. Δούκα. Κι αυτό γιατί στην έφεση τονίζεται ότι με τη γνωμοδότηση 26/20-5-04 του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων που έγινε αποδεκτή στις 7-6-04 από τον Π. Δούκα «το Δημόσιο συνομολογεί ρητά και κατηγορηματικά όλους τους κρίσιμους πραγματικούς ισχυρισμούς για τη διά των αιώνων ακατάλυτη κυριότητά μας στην επίδικη περιοχή». Μάλιστα σε έγγραφο της Μονής προς την ηγεσία του Αρείου Πάγου προ 2ετίας υπογραμμιζόταν ο ίδιος ισχυρισμός, ότι η υπουργική απόφαση, που ενέκρινε τη γνωμοδότηση, «έκρινε αμετάκλητα την ύπαρξη κυριότητας της Ι. Μονής επί της επίδικης έκτασης».
Η κρίση του Εφετείου Θράκης που χώρισε σε δύο κομμάτια τη δίκη (κράτησε όλα τα ιδιοκτησιακά ζητήματα για να τα κρίνει μόλις οι δύο αντίδικες πλευρές θα προσκόμιζαν αποδεικτικά στοιχεία που τους είχαν ζητηθεί), και απέκρουσε ως μη νόμιμη την προσπάθεια «κλεισίματος» της πρωτόδικης δίκης, έχει προκαλέσει -σύμφωνα με πληροφορίες- αναστάτωση στη Μονή αλλά και στη ΝΔ, αφού εκθέτει αμφότερες για τους τότε χειρισμούς τους. Γι’ αυτό και η Μονή σπεύδει τώρα να ανατρέψει την εφετειακή αυτή απόφαση με ξεχωριστή δίκη μέσω ΑΠ, επιδιώκοντας να κριθεί μόνον ότι μπορούσε νόμιμα να «κλείσει» τότε η πρωτοβάθμια δίκη, αλλά και ότι δεν ήταν νόμιμη η δημοσίευση της επίμαχης απόφασης του Πρωτοδικείου Ροδόπης έπειτα από σχεδόν 4 χρόνια, ύστερα από σχετική υπόδειξη του τότε προϊσταμένου επιθεώρησης και επίτιμου σήμερα αντιπροέδρου ΑΠ Ιω. Παπανικολάου.
Η δίκη είχε γίνει στις 3-11-03, έπειτα από αγωγή της Μονής κατά του Δημοσίου, που διεκδικούσε την κυριότητα 27.045 στρεμμάτων (κυρίως στον Νομό Ροδόπης). Ενώ αναμενόταν η έκδοση της απόφασης, το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, όπου είχε αναπέμψει την υπόθεση ο τ. υφυπουργός Απ. Φωτιάδης, γνωμοδότησε πάλι υπέρ της κυριότητας της Μονής.
Ο Π. Δούκας χωρίς να περιμένει την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης ενέκρινε στις 7-6-04 τη γνωμοδότηση. Η έγκριση αυτή δεν έγινε τότε γνωστή στους φορείς της Θράκης, που εκείνη την περίοδο είχαν συναντήσει κυβερνητικούς παράγοντες διαμαρτυρόμενοι, αλλά αργότερα, με συνέπεια να μιλούν για παραπλάνηση.
Στις 25-6-04 τμήμα του ΝΣΚ (Νομικού Συμβουλίου του Κράτους) γνωμοδότησε να γίνει δεκτό αίτημα της Μονής (η οποία σύμφωνα με την απόφαση που καταδίκασε τους μοναχούς και την πρόεδρο για διαρροή του αποτελέσματος της διάσκεψης της 21-4-04, που ήταν 2-1 υπέρ του Δημοσίου) και να «κλείσει» η δίκη χωρίς να βγει απόφαση.
Ο Π. Δούκας έβαλε και εκεί την υπογραφή του και ακολούθησε μια ανεξήγητα ταχύτατη διαδικασία (μέσω κούριερ) για να φθάσει στις 25-6-04 η κοινή δήλωση στο δικαστήριο πριν να βγει η απόφαση, καθώς κόντευαν 8 μήνες από τη συζήτηση.
Τα όρια
Η διάσκεψη και το αδιάβλητο της δικαστικής κρίσης
Στην απόφαση του Εφετείου Θράκης τονίζεται ότι δεν μπορούσε να υποβληθεί νόμιμα η κοινή δήλωση (Δημοσίου - Μονής) για μη έκδοση απόφασης του Πρωτοδικείου, αφού η διάσκεψη είχε ολοκληρωθεί τουλάχιστον δύο μήνες νωρίτερα.
Το Εφετείο θεωρεί ως απώτατο όριο τη διάσκεψη και εξηγεί ότι μόνο έτσι προστατεύεται το αδιάβλητο της δικαστικής κρίσης. Και τούτο διότι εάν επιτρεπόταν η υποβολή της δήλωσης (για «κλείσιμο») και μετά την ολοκλήρωση της διάσκεψης δεν θα εξασφαλιζόταν η αδιάβλητη δικαστική κρίση, αφού τυχόν διαρροή του αποτελέσματος της διάσκεψης στον ηττώμενο διάδικο θα παρείχε σε αυτόν τη δυνατότητα να ανατρέψει την απόφαση με παραπλάνηση του αντιδίκου, που αγνοώντας το αποτέλεσμα θα μπορούσε να συναινέσει στη δήλωση («κλεισίματος») κι έτσι να αποτρέψει τη δυσμενή δικαστική κρίση.
Ανάλογες επισημάνσεις έκανε και ο Ιω. Παπανικολάου κινώντας διαδικασίες απόλυσης της προέδρου του Πρωτοδικείου Ροδόπης, όπου σε σχετική έκθεση αφήνει αιχμές για παράνομη και αντιδικονομική ενέργεια, για νεφελώδη επιχειρηματολογία, παραδικονομικά εφευρήματα, εξωδικαιική πρακτική, που αν γινόταν δεκτή θα επέτρεπε να παραλύει κατά το δοκούν η απονομή δικαιοσύνης, να αφήνεται ελεύθερο πεδίο ανάπτυξης αθέμιτων συναλλαγών ή να δημιουργούνται υπόνοιες για παράνομες μεθοδεύσεις και δοσοληψίες.
Πηγή: http://www.ethnos.gr/
