ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Πραγματικά απίστευτοι ήταν οι διάλογοι στην Βουλή με αφορμή Επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Β΄ Αθηνών και Εκπροσώπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κωστή Αϊβαλιώτη προς τον Υπουργό Οικονομικών, σχετικά με τα δημοσιεύματα του Τύπου που αναφέρονται στην πώληση αποθέματος χρυσού και την απώλεια περιουσιακών στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος. Εκ μέρους της Κυβέρνησης την ερώτηση ανέλαβε να απαντήσει ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης
Ο Κ. Αϊβαλιώτης στην πρωτολογία του επεσήμανε ότι "ο μισός Ελληνικός χρυσός - 75 τόννοι - βρίσκεται εκτός Ελλάδος για λόγους ιστορικούς, όπως ανέφερε η κυβέρνηση αλλά και για διασπορά κινδύνου, λες και - ξέρω εγώ - έχει φτάσει ο Χίτλερ στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και απειλούμαστε και πρέπει να βγει ο χρυσός άρον-άρον εκτός Ελλάδος..." Ο κ. Αϊβαλιώτης προσέθεσε ότι "όχι μόνο έχουμε το μισό μας χρυσό στο εξωτερικό - επαναλαμβάνω, 75 τόννους - αλλά πληρώνουμε και 90.000 ευρώ ως φύλακτρα σε τρεις ξένες τράπεζες και ακούω από πάνω τον κ. Κουσελά, να λέει πριν ένα μήνα στην Βουλή, ότι ο ελληνικός χρυσός βρίσκεται έξω γιατί έχουν προηγμένα συστήματα ασφαλείας οι ξένες τράπεζες, σαν η Ελλάδα να είναι "Μπανανία" και να μην έχει η Τράπεζα της Ελλάδος ένα θησαυροφυλάκιο για να φυλάξει τον ελληνικό χρυσό". Ο Κ. Αϊβαλιώτης έθεσε και το ζήτημα "της πώλησης 20 τόννων χρυσού επί των ημερών του κ. Σημίτη, που είναι το 15% του αποθέματός μας και μάλιστα καταγγέλλεται από τον τύπο ότι υπήρξε απώλεια υπεραξίας 37 εκατομμυρίων, χάσαμε δηλαδή 37 εκατομμύρια που θα μπορούσαμε να είχαμε βγάλει, ενώ ως μείζον θέμα αναδείχθηκε εκείνη την εποχή και το ζήτημα της απώλειας περιουσιακών στοιχείων από την Τράπεζα της Ελλάδος ύψους 7 δισεκατομμυρίων".
Ο κ. Σαχινίδης ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην τοποθέτησή του ότι "σε Δελτίο Τύπο που εξέδωσε στις 28 Αυγούστου του 2003 η Τράπεζα της Ελλάδος αναγνώρισε ότι προχώρησε σε πώληση ενός μέρους από τα συνολικά αποθέματα της χώρας που ήταν τότε 147 τόννοι και για την ακρίβεια ρευστοποιήθηκαν 20 τόννοι χρυσού αξίας 208 εκατομμυρίων". Ο κ. Σαχινίδης προσέθεσε και ότι "το απόθεμα χρυσού που έχει η χώρα, μεταβάλλεται σε ένα μεγάλο βαθμό, διότι η Τράπεζα της Ελλάδος αγοράζει από τους πολίτες είτε νομίσματα σε χρυσό είτε πλακίδια σε χρυσό. Η Τράπεζα της Ελλάδος αυτά δεν μπορεί να τα αξιοποιήσει και αναγκάζεται από χρόνο εις χρόνο, δηλαδή σε τακτά χρονικά διαστήματα όταν συσσωρεύονται μεγάλες ποσότητες, να προχωρεί στη μετατροπή τους σε ράβδους. Από τη συσσώρευση των αγοροπωλησιών που έκανε η Τράπεζα της Ελλάδος πέντε χρόνια πριν τη συγκεκριμένη πώληση, είχαν συσσωρευτεί περίπου 80 τόννοι χρυσού. Τους 20 από τους 80 τόννους έσπευσε να τους πουλήσει". Ο κ. Σαχινίδης προσέθεσε και το εξής εντυπωσιακό: "Τα έσοδα που είχε από την πώληση του χρυσού τα μετέτρεψε σε ομόλογα άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης" (!!)
Ο Κ. Αϊβαλιώτης ζήτησε από τον Υφυπουργό Οικονομικών να τοποθετηθεί ενώπιον της Βουλής "για την πράξη υποτέλειας να κρατάει η κυβέρνηση 75 τόννους ελληνικού χρυσού στα χέρια ξένων" και τον ρώτησε "αν ζήτησε η κυβέρνηση να μας δώσουν πίσω αυτούς τους 75 τόννους" ενώ παράλληλα χαρακτήρισε "μπαρούφα την αποστροφή περί ιστορικών λόγων, περί διασποράς κινδύνου και περί προηγμένων συστημάτων φύλαξης στις ξένες τράπεζες, λες και δεν έχουμε προηγμένα συστήματα για να φυλάξουμε τον Ελληνικό χρυσό στην Ελλάδα". Ο Βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. εξέφρασε και την απορία του για την επιβεβαιωμένη πώληση των 20 τόννων χρυσού με απώλεια υπεραξίας 37 εκατομμυρίων ευρώ επί της εποχής Σημίτη και ρώτησε "αν μας περίσσευαν αυτοί οι τόννοι, αν μας έπιαναν, δηλαδή, χώρο και έπρεπε να απαλλαγούμε από αυτούς..."
Ο κ. Σαχινίδης στη δευτερολογία του ανέφερε ότι "διακρίνει έναν φετιχισμό γύρω από το ζήτημα του χρυσού" ενώ άρχισε να εξηγεί - σε θεωρητικό επίπεδο - γιατί οι τράπεζες κρατούν μέρος των περιουσιακών στοιχείων τους σε χρυσό, ζήτημα όμως το οποίο δεν ετέθη από κανέναν και ήταν τελείως άσχετο με την Ερώτηση του Κ. Αϊβαλιώτη. Προσέθεσε, δε, ότι δεν έχει καμία σημασία αν ο χρυσός μας "είναι εντός ή εκτός Ελλάδος" (!), ενώ είπε και ότι "ένα μεγάλο κομμάτι από τα συναλλαγματικά διαθέσιμα - και ιδιαίτερα αυτά που ήταν σε χρυσό - υπήρχαν από πολύ παλιά, πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε τράπεζες του εξωτερικού. Αυτά, λοιπόν, δεν κρίθηκε αναγκαίο ποτέ από τις κυβερνήσεις, μετά και το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να έρθουν πίσω στην Ελλάδα".
Στην συνέχεια - και ενώ ο Κ. Αϊβαλιώτης περίμενε πάντα να πάρει απαντήσεις στα ζητήματα που είχε θέσει - αίφνης άρχισε μια (άσχετη με την Ερώτηση) διαλεκτική συζήτηση ακαδημαϊκού επιπέδου μεταξύ του Προεδρεύοντος εκείνη την στιγμή Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Β. Πολύδωρα και του κ. Σαχινίδη περί του αν "ο χρυσός έχει πάψει να παίζει τον ρόλο που έπαιζε στα νομισματικά συστήματα όλων των χωρών του κόσμου", περί του συστήματος του Bretton Woods (!), περί "της απόφασης που πήρε η παγκόσμια κοινότητα το 1944 να βάλει στο επίκεντρο του διεθνούς νομισματικού συστήματος το δολλάριο το οποίο θα συνδεόταν με το χρυσό", περί του πολέμου του...Βιετνάμ(!) και της κρίσης του 1971 "με την υπερέκδοση τραπεζογραμματίων δολλαρίου, όταν οι χώρες οι οποίες συσσώρευαν δολάρια - επειδή είχαν εμπορικά πλεονάσματα - ζήτησαν από τους Αμερικανούς να πάρουν τα δολάρια και να τα αντικαταστήσουν με το χρυσάφι, γιατί υποτίθεται ότι πληρωτέο επί τη εμφανίσει θα έπρεπε να είναι το δολάριο κλπ κλπ" και γενικώς περί ενός σωρού άσχετων, με το ξεπούλημα Ελληνικού χρυσού και την Επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε ο Κ. Αϊβαλιώτης, θεμάτων.
Σε εκείνο το σημείο ο Κ. Αϊβαλιώτης ζήτησε από τον κ. Πολύδωρα τον λόγο και παρατήρησε τα εξής: "Με συγχωρείτε αλλά μετά από αυτήν την απάντηση του κυρίου Υπουργού πρέπει να θυμίσω ότι εγώ ρώτησα για τον Ελληνικό χρυσό και ο κύριος Υπουργός περίπου μου απάντησε για τον Τέρη Χρυσό"...
Πηγή: http://paremvasikomotini.blogspot.com/
