ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΤΑ "ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ" ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕ
Ας μην αγνοούμε τα θεμελιώδη
Οι παγκόσμιες διεργασίες δεν αποτελούν ένα μακρινό φιλολογικό αφήγημα αλλά εδώ και πάρα πολύ καιρό μας αγγίζουν άμεσα και καθοριστικά. Ο Γιώργος Παπανδρέου, επαρκώς έγκαιρα και καθόλου τυχαία, είχε κλιμακώσει ως καίριο το πολιτικό και κοινωνικό δίλημμα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Το οποίο τίθεται από το γεγονός ότι η χώρα μας – ευτυχώς – δεν είναι απομονωμένη. Αντίθετα απολαμβάνει επί δεκαετίες το προνόμιο να είναι μέρος του ευρωπαϊκού σύγχρονου κόσμου. Και μαζί με άλλες χώρες, οι οποίες αντικειμενικά εμφανίζουν εξαιρετικά μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αποκλίσεις μεταξύ τους, έχουν συμφωνήσει να αποτελούν μια μεγάλη κοινότητα. Η οποία θα μου επιτρέψετε να πω ‘αξιωματικά’, χωρίς ανάγκη αποδεικτικών εργαλείων δηλαδή, λειτουργεί βασισμένη σε θεμελιώδεις αστικές αξίες και συνήθειες, θεσπισμένες ή άτυπες, παγκόσμια αποδεκτές ακόμα κι αν μερικώς θεωρούνται προσχηματικές ή χρήζουν βελτίωσης.
Αυτός ο πολιτισμός συναλλαγών και συμβάσεων κοινής αποδοχής δεν προσφέρει σε κάποιες χώρες μόνο το ζηλευτό επίπεδο ζωής και ευκαιριών, το οποίο μαγνητίζει μάζες μεταναστών που τις θεωρούν επίγειο παράδεισο. Ούτε μόνο επιβάλλει αυτονόητα το δημοκρατικό σεβασμό σε ανθρώπινα δικαιώματα προσωπικής και συλλογικής ανάπτυξης. Προβλέπει ταυτόχρονα και κάποιες εξίσου θεμελιώδεις και στοιχειώδεις υποχρεώσεις, όπως οι ανταγωνιστικές επιδόσεις και η εύρυθμη λειτουργία των κρατικών δομών. Ως προαπαιτούμενα μάλιστα της κοινωνικής ευμάρειας, και όχι το αντίστροφο. Το παγκόσμια διαμορφωμένο τοπίο απαιτεί το στοιχειώδη τουλάχιστον σεβασμό στην παραγωγικότητα και τη χρηστή και αποδοτική διαχείριση των κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων. Τιμωρεί εξ ορισμού τη νηπιακή ψευδαίσθηση της (ανεξάντλητων πόρων και άνευ όρων) κρατικής φιλανθρωπίας. Επιβραβεύει τη συνεπή και συνετή χρήση ορθολογικών κανόνων ζωής με γενική ισχύ και ευρείες επωφελείς κοινωνικά προσεγγίσεις να τους επιβεβαιώνουν. Δεν μπορεί να συντηρείται επ’ αόριστον μια αμφίβολη κουλτούρα με κύριο στοιχείο την εκ προμελέτης κατάχρηση των όποιων βολικών εξαιρέσεων εις βάρος του κανόνα. Εξαιρέσεις και αποκλίσεις, οι οποίες επικράτησαν στη χώρα μας χάριν πελατειακών στοχεύσεων με έντονα διαβρωτικά αποτελέσματα, που τελικά πριονίζουν τις δοκούς στήριξης του κοινωνικού οικοδομήματος.
Αφού είμαστε λοιπόν ενσωματωμένοι στο διεθνές σύστημα και καθόλου αυτάρκεις, ο Γιώργος Παπανδρέου και η Κυβέρνησή του, έντιμα και υπεύθυνα προτίμησαν σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για την πατρίδα μας να μην ποντάρουμε σε κάποια μεταφυσική αρωγή. Να μην υποχρεώσουμε τους έλληνες να συμμετάσχουν σε αβέβαιας έκβασης περιπέτειες. Προκειμένου να αποφύγουμε μια καταστροφική χρεοκοπία, κερδίσαμε πολύτιμο χρόνο με τη συμφωνία με το ΔΝΤ – Ε.Ε. – ΕΚΤ, η οποία είναι ενδιάμεσο εργαλείο ανάταξης και όχι μαγικό ραβδί απ΄ ευθείας και μόνιμης σωτηρίας, όπως προπαγανδιστικά διοχετεύει η αντιπολίτευση ως δήθεν κυβερνητική άποψη. Τη συμφωνία αυτή, την αντιμετωπίζουμε δυναμικά και όχι στατικά. Γνωρίζοντας το δυσάρεστο κοινωνικό αποτύπωμά της, επιδιώκουμε να το επουλώσουμε με θετικές πολιτικές για:
-την ελάφρυνση των αρχικών όρων δανεισμού
-τις ενεργές πολιτικές ανακούφισης από τα μεταβατικά φαινόμενα έντονης ύφεσης και την παραγόμενη ανασφάλεια για όλους, επιχειρήσεις και πολίτες
-την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας
-τη δημιουργία πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων
-την επίτευξη ισχυρού ρυθμού ανάπτυξης
Αυτές οι στοχευμένες και συνεπείς κατευθύνσεις είναι εφικτές, επαρκείς και πλήρεις για να επιτρέψουν τη σωτηρία μας. Δεν είναι η λύση, αλλά το θεμέλιο της λύσης. Με πρόσφατο θετικό τεκμήριο την τελευταία άτυπη σύνοδο κορυφής για την πρώτη εξ΄ αυτών, δημιουργούν ένα ρεαλιστικό πλάνο εξόδου από τα ιδιαίτερα προβλήματά μας. Μοχθούμε να τις υλοποιήσουμε, παρά την άφρονα στάση μερίδας παραγόντων του δημόσιου βίου οι οποίοι φαίνεται σαν να επιχαίρουν (ούτε καν να προβληματίζονται!!!) στην εμφάνιση και μόνο κάθε υφάλου που συναντά η χώρα. Και παρά το γεγονός ότι μόλις τον προσπεράσουμε ποζάρουν με εμβριθές ύφος παντογνώστη, αναμασώντας ως αδιαφιλονίκητες αυθεντίες τα αυτονόητα. Θεωρώντας π.χ. ότι η ‘καταγγελία’ «η πολιτική της Κυβέρνησης παράγει ύφεση» αποτελεί ‘πολιτική’, έχοντας στο μυαλό τους τη διοχέτευση ανύπαρκτου κρατικού ρευστού στην αγορά. Δηλητηριάζοντας το δημόσιο βίο και επιτείνοντας τη σύγχυση πολιτών και υποψήφιων επενδυτών για το τι πραγματικά συμβαίνει στον τόπο. Υποθάλποντας μια ζημιογόνα νοοτροπία διαιώνισης παραδοσιακών «βολεμάτων» με αφηρημένες δικαιολογίες, αναντίστοιχες με τις απαιτήσεις της εποχής. Προκαλώντας βλάβη στην εθνική προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς να συλλογίζονται ότι οι θετικές προοπτικές αφορούν φυσικά και όσους προσωρινά και μόνο ξεβολεύονται• τορπιλίζοντας ανεύθυνα μια συντεταγμένη και δύσκολη πορεία που απαιτεί έμφαση στην ουσία και όχι στη φλυαρία.
Συνέπεια και προσήλωση σε μια κοινωνία θεμελιωμένη σε πιο υγιείς βάσεις είναι το δικό μας πρόταγμα. Για να πετύχουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα μειώσουν απ΄ευθείας το δημόσιο χρέος. Για να επιταχύνουμε την αναμενόμενη αναπτυξιακή δυναμική που είναι σίγουρο ότι θα εμφανιστεί, αλλά μόνο αν είμαστε πειστικοί στις αλλαγές που απαιτούν οι καιροί. Χωρίς νεοφιλελεύθερες υπερβολές αλλά και χωρίς να ενδίδουμε στον λαϊκιστικό παροξυσμό. Στο ίδιο πνεύμα ξεπερνούμε αναχρονιστικές φοβίες και ταμπού, και παρά την μικροπολιτική κριτική της αμήχανης αντιπολίτευσης, εργαζόμαστε για την εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας που θα οδηγήσει σε παραγωγή πλούτου από αδρανή (ακόμα και ευρωβόρα) περιουσιακά στοιχεία του κράτους. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να παρακολουθούμε αμέριμνοι τα καθημερινά διαφυγόντα κέρδη από αυτά.
Είναι πολύ σημαντικό ότι αναφερόμενος στην οικονομική κρίση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας δήλωσε γενικά αλλά με μεγάλη σαφήνεια ότι «χρόνιες παθογένειες του παρελθόντος, που τώρα προβάλλονται στο δύσκολο παρόν, προδιαγράφουν ένα δύσκολο μέλλον» και υπογράμμισε πως «η κρίση που διανύουμε δεν είναι μόνο αποτέλεσμα επιζήμιων και άστοχων πολιτικών που υιοθετήθηκαν• είναι και κρίση αξιών». Ο νοών νοείτω.
.
