ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ
Έξι σπουδαίοι άνθρωποι του ελληνικού θεάτρου δίνουν ραντεβού επί σκηνής και έρχονται για τέσσερις παραστάσεις στην Θράκη, σε Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη και Ορεστιάδα. Ο Θύμιος Καρακατσάνης ανεβάζει την κωμωδία του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη» με πρωταγωνιστές έξι μεγάλους θιασάρχες, αφού μαζί του πρωταγωνιστούν ακόμα οι Βασίλης Τσιβιλίκας, Γιώργος Παρτσαλάκης, Βάσια Τριφύλλη, Γιώργος Κωνσταντίνου και Κώστας Βουτσάς.
Απόψε η παράσταση θα παρουσιαστεί στην Κομοτηνή, στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο στις 9.30 το βράδυ. Ισχύουν εισιτήρια του ΟΓΑ και της Εργατικής Εστίας. Την Παρασκευή 8 Ιουλίου θα παρουσιαστεί στην Ορεστιάδα και το επόμενο διήμερο, Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Ιουλίου δηλαδή, στην Αλεξανδρούπολη.
Την Λυσιστράτη υποδύεται ο Θύμιος Καρακατσάνης, την Μυρίνη ο Βασίλης Τσιβιλίκας, την Κλεονίκη η Βάσια Τριφύλλη, τον Κινησία ο Γιώργος Παρτσαλάκης, τον Πρόβουλο ο Γιώργος Κωνστανίνου και την Λαμπιτώ ο Κώστας Βουτσάς.
Συμμετέχουν : Ιωσηφίδης Ιωσήφ, Χάρης Αρώνης, Μαρία Συκιανάκη, Θεοδώρα Βουτσά, Φίλιππος Φιλόγλου, Γιάννης Γούτης, Νίκος Δροσάκης, Μαρία Μαλλούχου, Γεωργία Βασιλοπούλου, Ειρήνη Καζάκου, Κέλυ Γιακουμάκη και ο Κωνσταντίνος Κυριακού.
Συντελεστές
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρη
Σκηνοθεσία: Θύμιου Καρακατσάνη
Moυσική: Γιάννη Μαρκόπουλου
Σκηνικά - Κοστούμια: Ρένας Γεωργιάδου
Χορογραφίες: Δημήτρη Παπάζογλου
Φωτισμοί: Ηλίας Βακάκης
Bοηθός Σκηνοθέτη: Mαρία Συκιανάκη
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη μπορεί να φαίνεται η πιο αθυρόστομη κωμωδία του, με την πιο ανοιχτόκαρδη αμεσότητα των όρων, κι όμως δεν μπορεί γι' αυτό να χαρακτηριστεί για ανήθικη. Τουναντίον είναι ένα υπέροχο μάθημα πατριωτισμού και ανθρωπιάς. Είναι θερμό κήρυγμα ειρήνης κι αδέρφωσης μεταξύ των Ελλήνων - και παραπέρα μεταξύ όλων των λαών της γης..
Μολονότι ο μύθος είναι πλάσμα της φαντασίας εξωπραγματικό κι απίθανο, η πορεία του συντελείται με την πιο αβίαστη φυσικότητα κι αληθοφάνεια. Η ψυχολογία των ηρώων, οι λόγοι τους και τα έργα τους δεν έχουνε τίποτα το αδικαιολόγητο. Ο Αριστοφάνης, όσο κανένας άλλος ποιητής του παλιού καιρού, γνώρισε κι απόδωσε με πολλή σοφία και τέχνη την ψυχή των γυναικών του λαού - των νοικοκύρηδων.
Η «Λυσιστράτη» από την άποψη της συνθετικής τελειότητας και της ισορροπίας μέσων και σκοπού μπορεί να σταθεί δίπλα στο σοφόκλειο δράμα. Η σκηνή του όρκου των γυναικών, του ερωτικού παιχνιδιού Μυρρίνης - Κινησία, της λιποψυχίας των αντάρτισσων και στο τέλος η θαυμαστή νουθεσία της Λυσιστράτης προς τους εμπόλεμους Αθηναίους και Σπαρτιάτες, είναι από τα πιο αριστουργηματικά κατορθώματα του δημιουργικού Λόγου.
Ο Αριστοφάνης σ' όλα του τα έργα κάνει πολιτική. Γκρεμιστής των «κακώς κειμένων» και δάσκαλος του σωστού. Αλλά στη «Λυσιστράτη», που παίχτηκε στα 411 π.Χ. ο σκοπός του (η ειρήνη) ξεπερνάει τα όρια της πρώτης ανάγκης του λαού για προκοπή και γίνεται ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας. Η αθηναϊκή πολιτεία, είχε άμεση ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος, γιατί αργά η γρήγορα, θα τον έχανε - και μαζί με την Αθήνα θα χανότανε όλος ο έως τότε ελληνικός πολιτισμός. Είχε προηγηθεί η σικελική καταστροφή, η οχύρωση της Δεκέλειας από τους Σπαρτιάτες, η αποστασία των συμμάχων ―όλα τούτα με την προδοσία του Αλκιβιάδη - κι ο λαός ήθελε την ειρήνη. Έτσι το κήρυγμα της Λυσιστράτης δεν ήταν καθόλου ανεδαφικό παρά επίκαιρο και καλοδεχούμενο κάθε καιρό.
.
