ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ, ΚΑΝΕΙ ΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΝΕΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΖΩΗΣ. ΠΟΙΟΥΣ;;;
Τι κάνει η Εύα Τσακίρη, η άλλοτε δραστήρια δήμαρχος των Αβδήρων που αποστασιοποιήθηκε στις εκλογές και ιδιωτεύει; Με τι ασχολείται, πως βλέπει τη νέα πραγματικότητα του Καλλικράτη; Που ανήκει πολιτικά; Διατηρεί φιλίες κι επαφές με την Αθήνα; Έφυγε ή μένει στην περιοχή; Τα ερωτήματα πολλά και πιεστικά. Θελήσαμε να δώσουμε απαντήσεις και το καταφέραμε μέσα από την επίσκεψή μας στα Άβδηρα όπου διαπιστώσαμε ότι η κ. Τσακίρη επέλεξε να ζει στο πατρικό της αφήνοντας το διαμέρισμά της στην Ξάνθη. Την βρήκαμε ήρεμη, φιλοσοφημένη, κατασταλαγμένη και πολύ ζωντανή. Αυτή η περίοδος της …αγρανάπαυσης από την πολιτική είναι πολύτιμη και ουσιαστική γιατί έχει χρόνο να ασχοληθεί με την ίδια και όσα ήθελε να κάνει. «Έδωσα και πήρα από αυτό το αλισβερίσι. Το έκανα γιατί το ήθελα κι αναγνωρίζεται. Αυτή είναι η ικανοποίησή μου», θα πει και μας καλωσορίζει ανοιχτόκαρδα.
Μικρή ξενάγηση στα Άβδηρα ξεκινώντας από το κέντρο υγείας, ένα μίνι υπερσύγχρονο νοσοκομείο, που καλύπτει ιατρικά τους κατοίκους
Όταν θίγουμε το κεφάλαιο της μη καθόδου της ως υποψήφια δήμαρχο είναι ξεκάθαρη. «Δεν με σεβάστηκαν, δεν μπήκα στην διαδικασία του γκάλοπ, είπα φτάνει σταματώ εδώ». Ευκαιρίες της είχαν δοθεί πολλές και για να μεταπηδήσει στην πολιτική ως υποψήφια βουλευτής. «Δεν το έκανα στην δεύτερη θητεία μου αν και η πρόταση μου έγινε από ψηλά ιστάμενο στέλεχος της Ν.Δ. αλλά έβλεπα τους ανθρώπους του τόπου μου που έλεγαν «μη μας αφήσεις». Δεν τους άφησα».
Όταν την ρωτώ την γνώμη της για τον Καλλικράτη είναι κάθετη: «Θα πρέπει να ξαναγίνει διοικητική μεταρρύθμιση. Επικαλούμαι την φράση της Αλέκας Παπαρήγα. Ποιος Καλλικράτης; Αυτός είναι Καλιγούλας», το είπε τόσο εύστοχα η γεν. γραμματέας του ΚΚΕ.
Στο σπίτι της η Εύα Τσακίρη σεβάστηκε τα κειμήλια της οικογένειας, ενώ τώρα ολοκλήρωσε ένα δωμάτιο με τις ξύλινες μεσάντρες, τις εντοιχισμένες ντουλάπες και πρόσθεσε βιβλιοθήκες όπου μετέφερε το αρχείο της, ενθύμια και προσωπικές δράσεις, επιστολές από την τριπλή θητεία της ως δημάρχου Αβδήρων με πολιτιστικές εκδηλώσεις, συνέδρια, παρεμβάσεις, φιλοξενίες, με πολύ προσπάθεια από ένα δίκτυο συνεργατών που απέδιδαν. Υπήρχε φορά που έλεγα μην έρχεσθε από τις 7.30 μ.μ. μανούλες είστε ετοιμάστε τα παιδιά σας, αλλά την Κυριακή δουλεύουμε να πετύχουμε το στόχο μας. Κι ερχόταν όλοι! Υπήρχε και κατανόηση και επίγνωση της αξίας τους, αλλά και του στόχου που βάζαμε σηκώνοντας πάντα τον πήχη ψηλότερα».
Το διώροφο αρχοντικό πατρικό σπίτι της Εύας Τσακίρη φιλοξενεί το προσωπικό της αρχείο και τα οικογενειακά κειμήλια, αφού και ο πατέρας της δημάρχου, ο Αχιλλέας Τσακίρης ήταν μορφή και υπήρξε πρόεδρος κοινότητας
Καθόμαστε σ’ ένα υπέροχο καθιστικό, όπου στους τοίχους υπάρχουν χειροποίητοι τσεβρέδες και μαντήλια από τις γιαγιάδες, μια υφαντή φούστα Μικρασιάτικη, πορσελάνινες λάμπες, ένα παλιό τηλέφωνο, το τζάκι εν μέσω ξύλινων παραθύρων με λευκά κουρτινάκια με κοφτά κεντήματα. Το σπίτι ανακαινίστηκε με σεβασμό, έτσι όλα τα δοκάρια των ταβανιών παραμένουν ατόφια όπως και η διαρρύθμιση, οι πολλές κρεβατοκάμαρες, τα τέσσερα τζάκια, το κατώι, η αυλή με τον ξυλόφουρνο και την υπέροχη τώρα διακόσμηση σε φυτά και χρώματα. Ο κήπος είναι για την προσωπική φυσιοθεραπεία της Εύας Τσασκίρη. Λόγω υψομετρικής διαφοράς αγναντεύει από τον πάνω όροφο μέχρι το Θρακικό Πέλαγος. Με το λαπ τοπ επικοινωνεί, σερφάρει στο ίντερνετ γιατί καλή η παράδοση, αλλά δεν μπορεί να αποκοπεί από την τεχνολογία.
Πιο πρόσφατα δημιούργησε ένα δωμάτιο διαλογισμού, όπου τακτοποιεί και τα οικογενειακά της αρχεία. Ο πατέρας της εκεί έχει παρουσία μέσα από τα πρακτικά, τα γραπτά κείμενα που άφησε, σε εποχές που είχε οραματιστεί πράγματα αδιανόητα.. Ήθελε να κάνει τότε λιμάνι, μουσείο, πήγε και βρήκε τον αρχαιολόγο Δημ. Λαζαρίδη, αλληλογραφούσε μαζί του Τον έφερε στην περιοχή κι έτσι άρχισαν οι πρώτες ανασκαφές στα Άβδηρα το 1950. Πέθανε πολύ νέος στα 50 του χρόνια κι άφησε 36χρονών χήρα τη μάνα μου που μας μεγάλωσε πολύ δύσκολα εκείνα τα χρόνια». Η κ. Τσακίρη είναι από τους δημάρχους που κατοχυρώνουν σύνταξη αυτοδιοικητικού, είναι ήδη συνταξιούχος του δημοσίου, αλλά δεν παύει να επεξεργάζεται πιο νηφάλια και δίχως πίεση αυτό που έχει βάλει στο μυαλό της ως όραμα για τον τόπο της. Εξ άλλου μπορεί να καμαρώνει για την αναγέννηση της περιοχής της, κάτι που το αναγνωρίζουν και οι πολιτικοί της αντίπαλοι. Το κέντρο υγείας είναι ένα αληθινό στολίδι, ένα μικρό νοσοκομείο που το ζηλεύεις για τη θέση του, τον εξοπλισμό, την κτηριακή υποδομή, το έμψυχο δυναμικό, καλύπτοντας ουσιαστικές ανάγκες. Αυτό αποδεικνύεται από την αστραπιαία μας επίσκεψη.
Η συντήρηση της παραδοσιακής γειτονιάς, οι πετρόδρομοι με τα καλντερίμια πέριξ του αρχοντικού Πουμακτσόγλου, οι αναπλάσεις στις γειτονιές με τις πηγές, την παλιά εκκλησία, την πλατεία, το πολιτιστικό κέντρο «αντιλογίας δόμος», το ΚΕΠ, οι εκπαιδευτικές υποδομές, η δεξαμενή κι όχι μόνο είναι μια σειρά έργων που άλλαξαν την φυσιογνωμία των Αβδήρων κι έχουν την σφραγίδα της. Με ξεναγεί στον οικισμό και μιλά με αγάπη για όλα όσα έγιναν, αποδεικνύοντας την νοικοκυροσύνη και την επιμέλειά της. Σε όλα τα κτήρια υπάρχουν φροντισμένα δένδρα, γκαζόν, λουλούδια.
«Παραμένω Νέα Δημοκρατία, αλλά ποτέ δεν αντιμετώπισα τους δημότες μου με κομματικές ταμπέλες. Αυτή η ενασχόληση μου πρόσφερε πολλά, επιβάρυνε την υγεία μου, ξεπέρασα την περιπέτεια με εργασιοθεραπεία και δεν το κατάλαβε σχεδόν κανείς και τώρα δεν πρόκειται να πάψω να αγαπώ και να ενδιαφέρομαι για τον τόπο μου», είναι η απάντησή της όταν την ρωτούμε για το επόμενο βήμα. Θα δείξει…
Πηγή: http://www.xronos.gr/
