Η καθημερινή ελληνόφωνη εφημερίδα της ομογένειας που σώθηκε την τελευταία στιγμή από το λουκέτο θα βγάλει πιθανότατα και έκδοση στην τουρκική γλώσσα μια φορά την εβδομάδα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Ο ιδιοκτήτης της «Απογευματινής» κος Μιχάλης Βασιλειάδης, δήλωσε ότι η εφημερίδα που εδώ και 86 χρόνια εκδιδόταν στην ελληνική, μπορεί να ξεκινήσει να τυπώνεται στην τουρκική κάθε Σάββατο.
Ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Απογευματινής» κος Μιχάλης Βασιλειάδης, δήλωσε ότι σε περίπτωση που η τουρκική κρατική Διεύθυνση Αγγελιών τηρήσει το λεγόμενα της περί υποστήριξης της, η εφημερίδα που εδώ και 86 χρόνια τυπωνόταν στα ελληνικά, θα τυπώνεται στα τούρκικα κάθε Σάββατο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Ο ιδιοκτήτης της «Απογευματινής» κος Μιχάλης Βασιλειάδης, δήλωσε ότι η εφημερίδα που εδώ και 86 χρόνια εκδιδόταν στην ελληνική, μπορεί να ξεκινήσει να τυπώνεται στην τουρκική κάθε Σάββατο.
Ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Απογευματινής» κος Μιχάλης Βασιλειάδης, δήλωσε ότι σε περίπτωση που η τουρκική κρατική Διεύθυνση Αγγελιών τηρήσει το λεγόμενα της περί υποστήριξης της, η εφημερίδα που εδώ και 86 χρόνια τυπωνόταν στα ελληνικά, θα τυπώνεται στα τούρκικα κάθε Σάββατο.
Έπειτα από τις τελευταίες εξελίξεις, ο κος Βασιλειάδης σε δηλώσεις του ανέφερε ότι μετά από τυχόν υποστήριξη από την κρατική Διεύθυνση Αγγελιών, η εφημερίδα «Απογευματινή» που εδώ και 86 χρόνια τυπωνόταν στα ελληνικά, προχωρώντας σε μια καινοτομία για την ιστορία της, θα τυπώνεται κάθε Σάββατο στην τουρκική, σε ένα φύλλο που θα απευθύνεται ειδικά στο τουρκικό κοινό.
Οι δηλώσεις του κου Βασιλειάδη είχαν ως εξής: «Απ’ ό,τι κατάλαβα, ο κος Αταλάι υπήρξε ιδιαίτερα καλοπροαίρετος. Δεν προχώρησε σε υπεκφυγές, τάζοντάς μου κενές υποσχέσεις. Δεν είπε: «Ναι, θα το κάνουμε και αυτό, θα το κάνουμε και εκείνο». Έδειξε ότι όσα μπορεί να πράξει θα τα πράξει. Μας άκουσε με ιδιαίτερη προσήλωση. Γύρω στις 26 με 27 Ιουλίου η κρατική Διεύθυνση Αγγελιών θα συνεδριάσει. Στη συνεδρίαση αυτή, θα παρευρεθούν και οι εκδότες των μειονοτικών εφημερίδων και το ζήτημα αυτό θα συζητηθεί εκεί. Κατά την επίσκεψή μας, ο κος Αταλάι μας είπε ότι η συνάντηση αυτή έγινε μετά από επιθυμία και εντολή του Πρωθυπουργού κου Ερντογάν. Από όσα είδα, υπάρχει πρόθεση να μας βοηθήσουν.
Βέβαια πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί επί του θέματος, διότι η κρατική Διεύθυνση Αγγελιών, έχει ιδιαίτερη θέση, καθώς σε περίπτωση που ανοίξει ένα παραθυράκι, πολλοί είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να το εκμεταλλευτούν και μετά η κατάσταση θα ξεφύγει. Υποστηρίζοντας τις μειονοτικές εφημερίδες, θα πρέπει να εμποδίσουν το άνοιγμα τέτοιων και παρόμοιων εφημερίδων. Σε διαφορετική περίπτωση, ο καθένας θα πηγαίνει σε μια πόλη και υποστηρίζοντας ότι σε εκείνο το μέρος υπάρχει η τάδε εθνοτική ομάδα θα ανοίγει εφημερίδα. Για να μη δημιουργηθούν όμως αυτές οι προϋποθέσεις, το βήμα αυτό θα πρέπει να γίνει με προσοχή.
Ο κος Αταλάι, απέφυγε να πάρει θέση επί συγκεκριμένου και να υποσχεθεί ότι θα υπερβεί τις δικαιοδοσίες του. Εξάλλου, θα επρόκειτο για κενολογίες. Εγώ όμως, είμαι 90% σίγουρος ότι θα υπάρξει μια τέτοιου είδους σκέψη και μέθοδος. Και θα δοθεί βοήθεια στις μειονοτικές εφημερίδες. Άλλωστε, μεταξύ αυτών των μειονοτικών εφημερίδων, δεν είναι μόνο η «Απογευματινή» που φέρει ιστορική αξία, ανάμεσα τους υπάρχουν εφημερίδες που μετρούν περίπου αιώνα.
Η ζωή της «Απογευματινής» είναι παράλληλη με αυτήν της κοινωνίας των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης. Τα έσοδα που προέρχονται από την κοινωνία των Ρωμιών είναι λίγα, εάν υπάρξει υποστήριξη και από την κρατική Διεύθυνση Αγγελιών, η εφημερίδα, από οικονομικής άποψης, θα καταστεί βιώσιμη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην επιβιώσει έπειτα από αυτό. Έχει μια αποστολή. Μία εκ των αποστολών της είναι να μεταφέρει στους αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται τις απαραίτητες ειδήσεις.
Η εφημερίδα καταλαμβάνει 18 ώρες από την ημέρα μου, πέραν από αυτό τι άλλο μπορώ πλέον να κάνω. Το Σάββατο και την Κυριακή δεν τυπώνεται γιατί θα πρέπει να έχω και την ευκαιρία και να ξεκουραστώ αλλά και να ασχοληθώ με άλλα πράγματα.
Εάν υπάρξει όμως η ευκαιρία, θα ήθελα η «Απογευματινή» να εκδίδεται και το Σάββατο, στα τούρκικα. Με τον τρόπο αυτό, θα απευθυνθούμε και στο τουρκικό κοινό. Αυτό όμως είναι και θέμα αντοχής και θέμα χρόνου και οικονομικό θέμα. Χρειάζεται προσοχή βέβαια όταν ο δημοσιογράφος ξεκινά μετά τα 70 να ασχολείται με τέτοιου είδους δουλειές, γιατί γνωρίζουμε ότι περισσότερο επικίνδυνη είναι μια σπίθα στα γεράματα παρά μια πυρκαγιά στα νιάτα