ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Ολο και περισσότερο περιπλέκεται η υπόθεση του «ελληνικού συνδέσμου» ή και… «συνδέσμων» που εικάζεται ότι συναντήθηκαν το 2002 με τον νορβηγό εκτελεστή, ο οποίος διατηρούσε επαφή με ακροδεξιές οργανώσεις, όπως φαίνεται από τις σχετικές αναφορές στο μανιφέστο του.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει το Associated Press, ευρωπαίοι αξιωματούχοι υπηρεσιών ασφαλείας επιβεβαιώνουν ότι ήταν ενημερωμένοι για την αυξημένη δραστηριότητα στις συνομιλίες μέσω Ιντερνετ (chat) φερόμενων μελών της νέας οργάνωσης, η οποία όπως όλα δείχνουν συνδέεται με τις επιθέσεις του Νορβηγού. Οι δύο αξιωματούχοι, οι οποίοι προχώρησαν σε δηλώσεις υπό το καθεστώς της ανωνυμίας, καθώς δεν ήταν εξουσιοδοτημένοι να μιλήσουν για τις υπό εξέλιξη έρευνες, είπαν ότι ο Μπρέιβικ δεν είχε εμφανιστεί στο ραντάρ τους ως «πιθανή απειλή».
Προς το παρόν, οι έλληνες αξιωματούχοι βρίσκονται σε επικοινωνία με την Ιντερπόλ για να αρχίσουν οι έρευνες μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Επισημαίνεται ότι η Ιντερπόλ έχει στη διάθεσή της στοιχεία για την υπόθεση, τα οποία θα γνωστοποιήσει και στις ελληνικές Αρχές.
Από αυτά που γράφει ο ψυχρός εκτελεστής στη σελίδα 817 του μανιφέστου του με τίτλο «2083 Μια ευρωπαϊκή διακήρυξη ανεξαρτησίας», προκύπτει ότι ανάμεσα στα ιδρυτικά στελέχη της αντιισλαμικής οργάνωσης PCCTS Ναΐτες Ιππότες, υπήρχε και ένας Ελληνας. Σύμφωνα με τον Μπρέιβικ, εκπρόσωποι από 8 ευρωπαϊκές χώρες συμμετείχαν σε «ιδρυτική συνεδρίαση (δύο μίτινγκ στα οποία συμμετείχαν από τέσσερα ιδρυτικά μέλη και ένας οικοδεσπότης ως μέτρο ασφάλειας) που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 2002». Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει, ήταν δύο Αγγλοι, και από ένας Γάλλος, Γερμανός Ολλανδός, Ρώσος, Νορβηγός (προφανώς ο ίδιος), Σέρβος και Ελληνας. Τα ονόματά τους δεν αναγράφονται για να αποφευχθούν οι «εκπολιτιστικές μαρξιστικές/πολυπολιτισμικές διώξεις», σύμφωνα με τον Μπρέιβικ.
Το 2002 θεωρείται έτος - σταθμός για την επανεμφάνιση της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, μετά το προοίμιο Χάιντερ το 2000 στην Αυστρία: τον ίδιο μήνα με τη συνεδρίαση του Λονδίνου ο Λεπέν ήρθε δεύτερος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Την ίδια περίοδο η δολοφονία του ακροδεξιού Φορτάουν στην Ολλανδία λίγες ημέρες πριν από τις γενικές εκλογές δημιούργησε κλίμα υπέρ του κόμματός του, που έλαβε τη δεύτερη θέση - στις επόμενες εκλογές όμως, λίγους μήνες μετά, έχασε.
Παρά τις προηγούμενες αναφορές του, στη σελίδα 1.378 του μανιφέστου του ο Μπρέιβικ «ανασκευάζει» σημειώνοντας ότι υπήρχαν μόνο πέντε μέλη και ένας πληρεξούσιος στη συνεδρίαση του Λονδίνου, ενώ σε δύο συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν κάπου στη Βαλτική, συμμετείχαν περίπου 25-30 άτομα. Σε αυτές, γράφει, τα μέλη προέρχονταν «από όλη την Ευρώπη» - και όχι μόνο: Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Δανία, Χώρες της Βαλτικής, Βέλγιο, Ισπανία, Ιταλία, Ουγγαρία, Αυστρία, Αρμενία, Λίβανο, Ρωσία και Ελλάδα. «Οι ηλεκτρονικές και τηλεφωνικές επικοινωνίες απαγορεύονταν ρητώς πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις συναντήσεις. Στην τελευταία συνάντηση ξεκαθαρίστηκε με έμφαση ότι διακόπτουμε την επαφή επ' αόριστον», έγραφε ο Νορβηγός.
Στο μανιφέστο του έκτασης άνω των 1.500 σελίδων, ο νορβηγός εκτελεστής αναφέρει τη λέξη «Ελλάδα» σχεδόν 90 φορές και τις λέξεις «Ελληνες», «Ελληνας» και «ελληνικό» περίπου 270. Ανάμεσα σε άλλα, στο κείμενό του περιλαμβάνει τα κόμματα και τις οργανώσεις των ευρωπαϊκών χωρών που τάσσονται κατά της μετανάστευσης. Συγκεκριμένα για την Ελλάδα αναφέρει το Ελληνικό Μέτωπο (σήμερα Ελληνικές Γραμμές, www. metopo.gr), τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (σημειώνοντας ότι είχε ποσοστό 3,7% στις εκλογές του 2007), την Πατριωτική Συμμαχία (η οποία, όπως γράφει ο Μπρέιβικ, διαλύθηκε το 2007 αλλά η εφημερίδα της «Ελεύθερος Κόσμος» συνεχίζει να υφίσταται). Ακόμα περιλαμβάνει τη Χρυσή Αυγή και την ηλεκτρονική διεύθυνση του περιοδικού «Αντεπίθεση», αλλά και στοιχεία για τον πληθυσμό των μουσουλμάνων στην Ελλάδα. Εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι στο κείμενο καταγράφονται πληροφορίες για την παραγωγή πετρελαίου και τα διυλιστήρια που λειτουργούν στη χώρα, καθώς και για τους πυρηνικούς σταθμούς σε όλη την Ευρώπη - στην Ελλάδα αναφέρεται ο ερευνητικός σταθμός του «Δημόκριτου».
.
