ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΙΑ
ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ο Βαγγέλης Καψάλης γεννήθηκε το 1978 στη Βέροια Ημαθίας. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Δημοτικό Ωδείο της Αλεξανδρούπολης το 1991 και αργότερα μεταγράφηκε στο Δημοτικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης απ' όπου και αποφοίτησε στα θεωρητικά και πήρε πτυχίο της Αρμονίας με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές του στο ωδείο Αθήναιον απ' όπου πήρε με άριστα το δίπλωμα της κλασσικής κιθάρας. Έχει δώσει ρεσιτάλ στο Εθνικό Ωδείο της Κύπρου, στο πανεπιστήμιο του Manchester Metropolitan University και στο Μουσείο Αρχαιοφίλων στην Αλεξανδρούπολη. Υπήρξε μέλος της χορωδίας Θεσσαλονίκης με εμφανίσεις σε διάφορα φεστιβάλ: Αθήνας, Corale Internationale και Langollen International. Το 2001 παρακολούθησε μαθήματα εισαγωγής στην ψυχολογία της μουσικής προπαιδείας και παιδοψυχολογίας στο Manchester Metropolitan University. Από το 2002 διαμένει στην Αλεξανδρούπολη. Διδάσκει κιθάρα στο Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης και στο Μουσικό Γυμνάσιο Ξάνθης.
Ο Καψάλης, ως δημιουργός και ερμηνευτής τραγουδιών, είναι επικεντρωμένος στην electro pop σκηνή, ενώ φλερτάρει με τη rock και την ελληνική ηλεκτρική σκηνή. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει πάρει μέρος σε αρκετά φεστιβάλ και έχει πραγματοποιήσει πολλά live εντός και εκτός Αλεξανδρούπολης.
Σύντομα θα κυκλοφορήσει ο πρώτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Είσαι ο Θεός σου», για τον οποίο συνεργάστηκε με τους: Αντώνης Μουσαδές(παραγωγή), Ιωάννη Βαρελίδη(ηχοληψία), Χάρης Ιωαννίδης (μουσική σε δύο τραγούδια), Βαγγέλης Ταρτανής (hip hop vocals) κ.ά.
Τη δουλειά του αυτή θα τη διανέμει ο ίδιος μέσα από το διαδίκτυο, αλλά και στα live του. Πώς να μην στηρίξεις λοιπόν ένα νέο άνθρωπο που πήρε σε δύσκολους καιρούς -όπως αρκετοί άλλοι νέοι καλλιτέχνες τον τελευταίο καιρό-, μια τέτοια ηρωική απόφαση;
Βαγγέλη καλώς ήλθες στον Ορφέα. Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Πες μας που γεννήθηκες, που μεγάλωσες και ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;Βαγγέλης Καψάλης: Καλησπέρα Θεοδόση και χαιρετώ όλους τους φίλους εκεί στον Ορφέα! Γεννήθηκα στη Βέροια, μεγάλωσα στην Αλεξανδρούπολη και τελείωσα το λύκειο στη Θεσσαλονίκη! Όλα αυτά λόγω των μεταθέσεων του πατέρα μου που ήταν στρατιωτικός μουσικός…
Μεγάλωσα ακούγοντας κυρίως rock μουσική. Εκείνη την εποχή ήταν η έξαρση του ελληνικού ροκ... οπότε ως έφηβος ήμουν σε κάθε συναυλία των: Τρύπες, Μωρά στην φωτιά (στην πρώτη σύνθεση της μπάντας), Ξύλινα σπαθιά κ.ά.
Μεγάλωσα ακούγοντας κυρίως rock μουσική. Εκείνη την εποχή ήταν η έξαρση του ελληνικού ροκ... οπότε ως έφηβος ήμουν σε κάθε συναυλία των: Τρύπες, Μωρά στην φωτιά (στην πρώτη σύνθεση της μπάντας), Ξύλινα σπαθιά κ.ά.
Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι; Τι ήταν εκείνο που σε τράβηξε στη μουσική και είπες: “Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου”. Β. Κ.: Είχα μια εσωτερική ανάγκη θα έλεγα… από μικρός. Πάντα με θυμάμαι με μια κιθάρα και πάνω από το κασετόφωνο (τότε) να βγάζω τραγούδια. Και φυσικά τριγυρνούσε το "μικρόβιο" μέσα στην οικογένεια λόγω του πατέρα μου.
Μίλησέ μου για τα τραγούδια που γράφεις και ερμηνεύεις…
Β. Κ.: Είναι πολύ σημαντικό και δύσκολο να εδραιώσεις στη μουσική σκηνή πλέον το προσωπικό σου ύφος... αλλά αυτό είναι και το ζητούμενο πιστεύω. Σε γενικές γραμμές η μουσική μου είναι ροκ… αλλά έχω και στοιχεία fuzzion rock , hip hop και pop μέσα στο πρώτο μου album. Οι στίχοι μου σε βάζουν σε άλλο trip… υποδηλώνουν ανατροπή, ρομαντισμό, δυναμισμό, αγάπη και ειλικρίνεια.
Πες μου τι ετοιμάζεις αυτό τον καιρό. Ποιο είναι το επόμενο βήμα που θα ήθελες να κάνεις ως τραγουδοποιός;
Β. Κ.: Σ’ ένα μήνα περίπου θα κυκλοφορήσει η πρώτη δισκογραφική μου δουλειά με τίτλο "Είσαι ο Θεός σου". Από εκεί και πέρα φυσικά θα ασχοληθώ με την προβολή των τραγουδιών μέσω live, media, special events και διάφορα happenings.
Νομίζεις πως η δισκογραφία στη χώρα μας έχει παρόν και μέλλον; Κι αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Β. Κ.: Το παρόν και το μέλλον το διαμορφώνουμε εμείς με τις πράξεις μας. Είναι ένας ανάκατος αυτή τη στιγμή δισκογραφικά χώρος οπότε πέρα από τις λειτουργικές απαιτήσεις που χρειάζονται θα πρέπει να έχεις και τις καλύτερες συνεργασίες… αν πάλι θέλεις να το δούμε λίγο πιο μακριά... θα έλεγα πως μουσικές βιομηχανίες όπως της Αγγλίας ή της Αμερικής οι οποίες στηρίζουν την οικονομία τους και εξάγουν στην ουσία μουσική με τεράστιες οικονομικές αποδοχές... θα έλεγα πως είμαστε έτη φωτός πίσω, σε σχέση με την Ελλάδα που εξάγει φέτα και ζαρζαβατικά…
Ζεις, διδάσκεις κιθάρα και τραγουδάς σε διάφορους χώρους της Αλεξανδρούπολης. Θεωρείς «αναγκαίο κακό» το να κατέβεις στην Αθήνα κάποια στιγμή, για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου;
Β. Κ.: Κακά τα ψέματα Θεοδόση... η Αθήνα είναι η Ελλάδα! Αν δεν "παίξεις λίγο μπάλα" και προς τα κάτω δεν νομίζω πως θα κάνεις το μεγάλο βήμα. Κατά τ’ άλλα δεν είναι αυτή τη στιγμή το παν για μένα, γιατί η μουσική έχει και άλλες μορφές που ασχολούμαι επαγγελματικά. Διδάσκω, κάνω live και δημιουργώ. Μου αρκεί και οικονομικά και πνευματικά.
Έχεις περάσει και από το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, το 2008, όπου κέρδισες (με τον δημιουργό του τραγουδιού Κωνσταντίνο Κάλλια) το τρίτο βραβείο, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Χίλια Χρόνια». Πώς έζησες όλη αυτή την ιστορία με το φεστιβάλ; Είχε θετικά αποτελέσματα στη μετέπειτα πορεία σου; Τι σου άφησε αυτή η εμπειρία;
Β. Κ.: Δεν έχει σημασία αν πήραμε το πρώτο, το δεύτερο ή το τρίτο βραβείο, γιατί και οι 16 που συμμετείχαμε αποκομίσαμε τις ίδιες εμπειρίες και την ίδια προβολή. Δεν υπήρχε καν έπαθλο για τους τρείς πρώτους… αλλά δεν με ενδιέφερε ποτέ αυτό, όσο η διαδρομή και το ταξίδι. Είχε αποτελέσματα γιατί αυτή η αναγνωρισιμότητα μ’ έφερε πιο εύκολα κοντά σε ανθρώπους που ασχολούνται αποκλειστικά και επαγγελματικά με τη μουσική.
Τι είναι αυτό που θα ήθελες, ως νέος καλλιτέχνης, να βρεις σε μία δισκογραφική εταιρία;
Β. Κ.: Θα ήθελα φυσικά να μου συμπεριφέρονται σαν καλλιτέχνη πάνω απ’ όλα… και όχι σαν euros!!! Άλλωστε όλοι οι νέοι καλλιτέχνες όπως και οι παλιοί πλέον έχουν καταλάβει το παιχνίδι των εταιριών και αναλαμβάνουν μόνοι τους την έκδοση του album!!! Όπως κάνω και εγώ τώρα… Είχα μια συνομιλία με την Polymusic και αυτό που μου είπαν είναι «…πως και ο Νταλάρας να είσαι, εγώ σαν εταιρία θέλω 2.500 euro !!!...» Και φυσικά, χωρίς ν’ ακούσουν καν τα τραγούδια μου!!!... Άλλες εταιρίες μόνο για να δεις τον υπεύθυνο παραγωγής θέλεις 1.000 euro!!!... Δεν είναι τραγικό;;;
