ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Οι επιδοτήσεις από την Ε.Ε. δεν μπορούν να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για την Ελλάδα, καθώς έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι τα κεφάλαια που επιχορηγήθηκαν στη χώρα δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Και αυτό, γιατί αντί να κατευθυνθούν προς επενδύσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη, λειτούργησαν ως μηχανισμός αναδιανομής των πόρων και κατευθύνθηκαν προς τη συγκυριακή ζήτηση. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει η έρευνα της Eurobank για την ελληνική οικονομία. Σύμφωνα με αυτήν, οι καθαρές μεταβιβάσεις από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. μεταξύ του 1982 και του 2009 ανήλθαν συνολικά σε 203,5 δισ. ευρώ (σε σταθερές τιμές 2010). Ωστόσο, την ίδια περίοδο το ΑΕΠ μεγεθύνθηκε κατά μόλις 97 δισ. ευρώ (επίσης σε σταθερές τιμές). Μάλιστα, η Eurobank αναφέρει δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα αναποτελεσματικότητας των επιδοτήσεων που έλαβε η Ελλάδα:
1. Γεωργικός κλάδος. Ο γεωργικός τομέας ενισχύθηκε στο διάστημα 1962-2009 σε κεφάλαια ύψους 169 δισ. ευρώ (σε σταθερές τιμές 2010). Ομως, το μερίδιο του πρωτογενούς τομέα (γεωργία, δασοκομία, αλιεία) στο ΑΕΠ μειώθηκε από το 20% το 1962 στο 15,6% το 1980 και στο 4,8% το 2010.
2. Μεταποίηση. Στην περιοχή της Θράκης διατέθηκαν επιδοτήσεις μέσω των αναπτυξιακών νόμων για την ανάπτυξη της βιομηχανίας. «Η περιοχή σήμερα είναι κατάσπαρτη με κουφάρια μονάδων, οι οποίες δημιουργήθηκαν για τη λήψη της επιδότησης και εγκαταλείφθηκαν αμέσως μετά», σημειώνει η Eurobank.
Οι επιδοτήσεις, σύμφωνα με την έρευνα της τράπεζας, προκαλούν στρεβλώσεις στις σχετικές τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών, άρα στροφή πόρων προς μη αποτελεσματικές δραστηριότητες, ενώ δημιουργούν κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η Eurobank ευελπιστεί ότι η παρουσία της Ομάδας Δράσης της Κομισιόν στην Αθήνα, θα βοηθήσει στον περιορισμό των μη αποτελεσματικών διαδικασιών και των στρεβλώσεων του παρελθόντος στη διάθεση των ευρωπαϊκών πόρων.
.
