ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Ενα μεσημέρι, βρήκα το παρακάτω μήνυμα στο κινητό μου. «Το Σάββατο παντρεύεται ένας γείτονας από τη Θράκη, τουρκόφωνος, κοντά στα 20, και θα κάνουν μεγάλο γλέντι στη γειτονιά. Θα είναι καταπληκτικά! Ελα!». Η φίλη μου μένει στον Κεραμεικό, είναι μητέρα τριών παιδιών και πριν μετακομίσουν οικογενειακώς στο κέντρο ζούσαν στου Παπάγου. Και τώρα, λίγα χρόνια μετά τη δραστική αυτή αλλαγή (από την ασφάλεια των προαστίων στους ανήσυχους δρόμους του Κεραμεικού) ήταν έτοιμη να πάει στον γάμο του τουρκόφωνου γείτονα που είχε μεγαλώσει σε κάποιο χωριό της Ροδόπης.
Είναι η φίλη μου ένας «παράξενος» άνθρωπος ή θα έπρεπε να ρίξω το «φταίξιμο» στη γειτονιά;
Αν έχεις περπατήσει έστω και μια φορά στον Κεραμεικό, καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για μια αρκετά ιδιότυπη περίπτωση ανάμεσα στις παλιές αθηναϊκές συνοικίες. Βρίσκεσαι μπροστά σε ένα ολοκαίνουργιο συγκρότημα κατοικιών, που απευθύνεται σε μεσαίες και ανώτερες εισοδηματικές τάξεις και δύο στενά πιο κάτω, χάνεσαι σε μικροσκοπικά σοκάκια, κανονικούς μαχαλάδες απ’ όπου ξετρυπώνουν ξεκαρδισμένα πιτσιρίκια με μια μπάλα στα χέρια. Πίσω από ένα μπερντέ, η μαμά με τη μαντίλα στο κεφάλι τους φωνάζει και καμαρώνει μαζί. Δεν μπορείς να μη σκεφτείς: πώς συνυπάρχουν σε μια τόσο μικρή φέτα γης (χονδρικά από το ύψος της οδού Μυλλέρου μέχρι την Ιερά Οδό) άνθρωποι με τόσο συντριπτικά διαφορετικούς τρόπους ζωής; Γιατί στον Κεραμεικό δεν ζουν μόνο Ελληνες μαζί με λίγους τουρκόφωνους. Οι τελευταίοι είναι ελάχιστες πια οικογένειες, σε δρόμους κοντά στην Ιερά Οδό, ό, τι απέμεινε από τους συμπαγείς τουρκόφωνους πληθυσμούς στο γειτονικό Γκαζοχώρι.
Κάποιοι από τη Θράκη και κάποιοι άλλοι Tσιγγάνοι (Pομά). Το ανθρωπολογικό μωσαϊκό της περιοχής περιλαμβάνει επίσης αρκετούς Αλβανούς, Ρουμάνους, Ουκρανούς, Αιγύπτιους και, τελευταία, Κινέζους οι οποίοι ζουν πιο περιχαρακωμένοι. Μιλάμε συνήθως για οικογένειες.
Ακούγεται περίεργο, αλλά το μοντέλο αρμονικής συνύπαρξης στον Κεραμεικό στηρίζεται σε μια παράδοξη «συμμαχία». Οι παλιοί (Ελληνες) κάτοικοι αλλά και οι μετανάστες καλωσορίζουν τους νέους «εποίκους» της γειτονιάς (καλλιτέχνες, εργένηδες, νέα ζευγάρια) γιατί γνωρίζουν ότι όσο περισσότερη ζωή αποκτά η γειτονιά, τόσο ενισχύεται το «μέτωπο» κατά των φαινομένων παραβατικότητας.
Στο δημοτικό σχολείο της Μεγάλου Αλεξάνδρου, Eλληνάκια (μειοψηφία) παίζουν και φυσικά γίνονται φίλοι με Aλβανάκια, Oυκρανάκια, Pουμανάκια και πάει λέγοντας. Αυτές οι σχέσεις καλλιεργούν μια διαφορετική ατμόσφαιρα και στον κόσμο των ενηλίκων. Φαινόμενα ρατσισμού που είχαν παρατηρηθεί πριν από κάποια χρόνια σήμερα έχουν ατονήσει. Ελληνες παλιοί κάτοικοι μπορεί να αγανακτούν σιωπηλά με τις απλωμένες μπουγάδες των Pομά, αλλά αναγνωρίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι παίζουν ρόλο άτυπου «σωματοφύλακα». Και δεν λένε τίποτα. Ο κοινός «εχθρός» είναι τώρα οι «άλλοι». Οσοι τρυπιούνται μέρα μεσημέρι στον δρόμο ή οι απελπισμένοι «κλοσάρ» που βρίσκουν προσωρινή στέγη σε άδεια οικόπεδα ή μέσα σε ερείπια.
Είναι δικό μας στοίχημα να κάνουμε τους «εχθρούς» του 2011 «συμμάχους» του αύριο.
Πηγή: http://www.kathimerini.gr/
