Με αφορμή την σημερινή επιστροφή του και την συναυλία που δίνει αυτήν την ώρα στις Γιορτές Μεταξιού
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ...
Απόσπασμα από τη συνέντεξη που κάναμε με το Θανάση Γκαϊφύλλια στο διαδικτυακό μουσικό περιοδικό "Ορφέας" (Οκτώβριος 2010):
Θα ήθελα να κάνουμε μια αναδρομή στα παιδικά σου χρόνια. Να μας πεις για το ταξίδι αυτό, από το Σουφλί στην Κομοτηνή, από τον Έβρο στη Ροδόπη...
Θανάσης Γκαϊφύλλιας: Η οικογένειά μου έφυγε από το Σουφλί καθαρά για πολιτικούς λόγους, προσπαθώντας να βρει έναν άλλο τόπο να ριζώσει. Οι γονείς μου ήταν από το στρατόπεδο των ηττημένων.
Η μάνα μου μια φορά στη ζωή της πήγε διακοπές σε νησί και αυτό ήταν εξορία στην Ανάφη, επί Μεταξά. Ήταν πρωτεργάτρια στους αγώνες για το 8ωρο στα εργοστάσια μεταξιού που είχαμε στο Σουφλί. Το Σουφλί, από την εποχή του '30 ακόμα, είχε βιομηχανικό προλεταριάτο.
Ο πατέρας μου με τα δύο αδέρφια του ήταν στο βουνό, με αποτέλεσμα όταν τελείωσε ο εμφύλιος το κλίμα να είναι βαρύ για την οικογένειά μου στο Σουφλί.
Φύγαμε το 1953 και εγκατασταθήκαμε στο πιο κοντινό αστικό κέντρο όπου θα μπορούσαν οι γονείς μου να λειτουργήσουν και να δημιουργήσουν ελεύθερα και αυτό ήταν η Κομοτηνή. Ούτε καν η Αλεξανδρούπολη, η οποία ήταν μέσα στα όρια του νομού Έβρου.
Με τους γονείς μου και τον αδερφό μου το Λιάκο ήρθαμε λοιπόν στην Κομοτηνή. Ήμουν έξι - επτά χρονών. Εδώ γνώρισα έναν άλλο κόσμο.
Στο Σουφλί δεν είχαμε μουσουλμάνους και οι εικόνες που αντίκρισα για πρώτη φορά εδώ στην Κομοτηνή, ήταν για μένα ένα πολιτισμικό σοκ.
Πηγή: http://theovaf.blogspot.com/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ...
Απόσπασμα από τη συνέντεξη που κάναμε με το Θανάση Γκαϊφύλλια στο διαδικτυακό μουσικό περιοδικό "Ορφέας" (Οκτώβριος 2010):
Θα ήθελα να κάνουμε μια αναδρομή στα παιδικά σου χρόνια. Να μας πεις για το ταξίδι αυτό, από το Σουφλί στην Κομοτηνή, από τον Έβρο στη Ροδόπη...
Θανάσης Γκαϊφύλλιας: Η οικογένειά μου έφυγε από το Σουφλί καθαρά για πολιτικούς λόγους, προσπαθώντας να βρει έναν άλλο τόπο να ριζώσει. Οι γονείς μου ήταν από το στρατόπεδο των ηττημένων.
Η μάνα μου μια φορά στη ζωή της πήγε διακοπές σε νησί και αυτό ήταν εξορία στην Ανάφη, επί Μεταξά. Ήταν πρωτεργάτρια στους αγώνες για το 8ωρο στα εργοστάσια μεταξιού που είχαμε στο Σουφλί. Το Σουφλί, από την εποχή του '30 ακόμα, είχε βιομηχανικό προλεταριάτο.
Ο πατέρας μου με τα δύο αδέρφια του ήταν στο βουνό, με αποτέλεσμα όταν τελείωσε ο εμφύλιος το κλίμα να είναι βαρύ για την οικογένειά μου στο Σουφλί.
Φύγαμε το 1953 και εγκατασταθήκαμε στο πιο κοντινό αστικό κέντρο όπου θα μπορούσαν οι γονείς μου να λειτουργήσουν και να δημιουργήσουν ελεύθερα και αυτό ήταν η Κομοτηνή. Ούτε καν η Αλεξανδρούπολη, η οποία ήταν μέσα στα όρια του νομού Έβρου.
Με τους γονείς μου και τον αδερφό μου το Λιάκο ήρθαμε λοιπόν στην Κομοτηνή. Ήμουν έξι - επτά χρονών. Εδώ γνώρισα έναν άλλο κόσμο.
Στο Σουφλί δεν είχαμε μουσουλμάνους και οι εικόνες που αντίκρισα για πρώτη φορά εδώ στην Κομοτηνή, ήταν για μένα ένα πολιτισμικό σοκ.
Πηγή: http://theovaf.blogspot.com/