Μια ανάλυση για την ημέρα που η Ελλάδα μπήκε στον γύψο αλλά (περιέργως) η Θράκη σε... τροχιά οικονομικής ανάπτυξης
Οι διώξεις χριστιανών και μουσουλμάνων, ο κομοτηναίος πρώτος νεκρός της δικτατορίας και το σαμποτάζ με την ζάχαρη στον Εβρο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Σαράντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται από την νύχτα που η Ελλάδα μπήκε στη σκοτεινή περίοδο της επταετίας.
Στις 21 Απριλίου του 1967 και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, αξιωματικοί του στρατού, υπό την ηγεσία του (ήδη γνωστού από το περίφημο «σαμποτάζ με την ζάχαρη» στα τανκς του Έβρου) συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου και την συμμετοχή του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα. Έχοντας εξασφαλίσει περίπου 100 τεθωρακισμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας, οι πραξικοπηματίες κινήθηκαν τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου και κατέλαβαν αρχικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ με κωδικό "Σχέδιο Προμηθεύς", με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής.
Ο έμπιστος του βασιλιά αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γ. Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το Σχέδιο Προμηθεύς σε όλη τη χώρα. Έτσι, λίγη ώρα αργότερα βγήκαν τα τανκς και στην Θράκη για να γίνει αντιληπτό από όλους ότι η χώρα είχε μπει «στον γύψο». Η μοναδική προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα ήταν από την πλευρά κυρίως του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Γεωργίου Ράλλη ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στην Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβε όμως, αφού το σχέδιο Προμηθεύς είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να αγνοήσει το σήμα του Ράλλη. Τη νύχτα εκείνοι συνελήφθησαν εκατοντάδες πολίτες, αλλά και η πολιτική ηγεσία της χώρας με τους πρωτοκλασάτους πολιτικούς να πιάνονται κυριολεκτικά στον ύπνο και αρκετοί να μεταφέρονται με τις πιτζάμες σε χώρους κράτησης.
Ο έμπιστος του βασιλιά αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γ. Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το Σχέδιο Προμηθεύς σε όλη τη χώρα. Έτσι, λίγη ώρα αργότερα βγήκαν τα τανκς και στην Θράκη για να γίνει αντιληπτό από όλους ότι η χώρα είχε μπει «στον γύψο». Η μοναδική προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα ήταν από την πλευρά κυρίως του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Γεωργίου Ράλλη ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στην Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβε όμως, αφού το σχέδιο Προμηθεύς είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να αγνοήσει το σήμα του Ράλλη. Τη νύχτα εκείνοι συνελήφθησαν εκατοντάδες πολίτες, αλλά και η πολιτική ηγεσία της χώρας με τους πρωτοκλασάτους πολιτικούς να πιάνονται κυριολεκτικά στον ύπνο και αρκετοί να μεταφέρονται με τις πιτζάμες σε χώρους κράτησης.
Η Ελλάδα στον «γύψο» και τα έργα στην Θράκη
Η Ελλάδα μόλις είχε μπει στον «γύψο». Σε έναν γύψο που έφερε την χώρα πολλά χρόνια πίσω, αλλά αρκετοί θα υποστηρίξουν ότι έφερε και έργα και ανάπτυξη στην Θράκη. Οι στρατιωτικοί έχουν πάντα ιδιαίτερη ευαισθησία στην περιοχή και γεγονός είναι ότι στα χρόνια τους η περιοχή γνώρισε άνθιση οικονομική. Τότε δημιουργήθηκαν πολλά από τα δημόσια κτήρια που ακόμα και σήμερα φιλοξενούν διάφορες υπηρεσίες, από δρόμους μέχρι νοσοκομεία και διοικητήρια. Τότε ελήφθη η απόφαση για την ίδρυση του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, που αποτελεί μαζί με τον Στρατό τον βασικό πυλώνα ανάπτυξης της περιοχής.
Ωστόσο αυτό σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε ότι υπάρχει στην Θράκη ένα καθεστώς μεγαλύτερης ελευθερίας, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Βλέπετε, μπορεί η Χούντα να κυκλοφόρησε ακόμα και φυλλάδια και αφίσες στην... τουρκική γλώσσα προκειμένου να προσεγγίσει την μειονότητα και να προπαγανδίσει την «Επανάσταση της 21ης Απριλίου», ωστόσο οι διώξεις τόσο σε βάρος του (αριστερών πεποιθήσεων) χριστιανικού πληθυσμού όσο και κυρίως του μουσουλμανικού της περιοχής ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο.
Θα έπρεπε να περάσουν επτά ολόκληρα και μαύρα για τον ελληνικό λαό χρόνια, ώστε να αναγκαστούν οι κινηματίες να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς. Και αυτό έγινε μετά από μια μεγάλη εθνική τραγωδία: αυτήν του κυπριακού ελληνισμού, με την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο του 1974 που παραμένει ακόμα και σήμερα μια μεγάλη εθνική πληγή.
Η Ελλάδα μόλις είχε μπει στον «γύψο». Σε έναν γύψο που έφερε την χώρα πολλά χρόνια πίσω, αλλά αρκετοί θα υποστηρίξουν ότι έφερε και έργα και ανάπτυξη στην Θράκη. Οι στρατιωτικοί έχουν πάντα ιδιαίτερη ευαισθησία στην περιοχή και γεγονός είναι ότι στα χρόνια τους η περιοχή γνώρισε άνθιση οικονομική. Τότε δημιουργήθηκαν πολλά από τα δημόσια κτήρια που ακόμα και σήμερα φιλοξενούν διάφορες υπηρεσίες, από δρόμους μέχρι νοσοκομεία και διοικητήρια. Τότε ελήφθη η απόφαση για την ίδρυση του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, που αποτελεί μαζί με τον Στρατό τον βασικό πυλώνα ανάπτυξης της περιοχής.
Ωστόσο αυτό σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε ότι υπάρχει στην Θράκη ένα καθεστώς μεγαλύτερης ελευθερίας, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Βλέπετε, μπορεί η Χούντα να κυκλοφόρησε ακόμα και φυλλάδια και αφίσες στην... τουρκική γλώσσα προκειμένου να προσεγγίσει την μειονότητα και να προπαγανδίσει την «Επανάσταση της 21ης Απριλίου», ωστόσο οι διώξεις τόσο σε βάρος του (αριστερών πεποιθήσεων) χριστιανικού πληθυσμού όσο και κυρίως του μουσουλμανικού της περιοχής ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο.
Θα έπρεπε να περάσουν επτά ολόκληρα και μαύρα για τον ελληνικό λαό χρόνια, ώστε να αναγκαστούν οι κινηματίες να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς. Και αυτό έγινε μετά από μια μεγάλη εθνική τραγωδία: αυτήν του κυπριακού ελληνισμού, με την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο του 1974 που παραμένει ακόμα και σήμερα μια μεγάλη εθνική πληγή.
Ο θρακιώτης Ελής, ο πρώτος νεκρός της Χούντας
Είχε προηγηθεί μερικούς μήνες πριν η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και η ηρωική θυσία δεκάδων ανθρώπων, που αντιστάθηκαν και βασανίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια της δικτατορίας. Μάλιστα, ο πρώτος από αυτούς ήταν ένας θρακιώτης: ο κομοτηναίος Παναγιώτης Ελής που δολοφονήθηκε λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων στον χώρο του Ιπποδρόμου, στο Φάληρο της Αθήνας, που είχε διαμορφωθεί ήδη από το πρωί της 21 ης Απριλίου του 1967 ένας πρώτος «χώρος συγκέντρωσης».
Την στιγμή της εκτέλεσης περιέγραψε αναλυτικά στο βιβλίο του με τίτλο «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Χούντα, Φάκελος Κύπρου» ο Τάσος Βουρνάς. «Είχαμε πια συνηθίσει τους ήχους, τις κραυγές και τις βρισιές, όταν ξαφνικά φάνηκε δύο βήματα έξω από την πόρτα του θαλάμου ένας αξιωματικός με ροδαλό πρόσωπο καλοταϊσμένου μπεμπέ να κυνηγά έναν κρατούμενο, κρατώντας στο χέρι του ένα στρατιωτικό περίστροφο με σιγαστήρα. "Τροχάδην!", του φώναξε. Ο κρατούμενος Παναγιώτης Ελής, άνθρωπος περασμένα τα 40 χρόνια του, φορούσε στα πόδια του και παντόφλες, πράγμα που τον υποχρέωνε να περπατά σιγότερα απ' ό,τι αν φορούσε παπούτσια. "Τροχάδην!", του ξαναφώναξε και τον έσπρωχνε με την κάννη, αλλά ο Ελής εξακολουθούσε να βαδίζει κανονικά. "Τρέξε, την Παναγιά σου!", του λέει μια στιγμή κι ο Ελής κάνει γρηγορότερα τα τελευταία βήματα. "Τροχάδην το λένε αυτό στο χωριό σου;", λυσσάει ο δεσμοφύλακας και έξαλλος καταφέρει με την κάννη δυο απανωτά χτυπήματα στα πλευρά του Ελή. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας περίεργος διπλός κρότος, κάτι σαν "φλοπ", "φλοπ", και μονομιάς ο Ελής σωριάστηκε στο κατώφλι της πόρτας».
Ήταν 25 Απριλίου του 1967. Τέσσερις μέρες μετά την κατάλυση του πολιτεύματος από τους Συνταγματάρχες. Ο κομοτηναίος Ελής έμελε να είναι ο πρώτος νεκρός της Χούντας, προς τιμήν του οποίου το μόνο που έχουν κάνει οι αρχές της Θράκης είναι να δώσουν το όνομά του σε έναν δρόμο στην γενέτειρά του Κομοτηνή. Ήταν ο πρώτος νεκρός που απλά επιβεβαίωνε την αρχή μιας κατάμαυρης για την ολόκληρη χώρα επταετίας...
Είχε προηγηθεί μερικούς μήνες πριν η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και η ηρωική θυσία δεκάδων ανθρώπων, που αντιστάθηκαν και βασανίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια της δικτατορίας. Μάλιστα, ο πρώτος από αυτούς ήταν ένας θρακιώτης: ο κομοτηναίος Παναγιώτης Ελής που δολοφονήθηκε λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων στον χώρο του Ιπποδρόμου, στο Φάληρο της Αθήνας, που είχε διαμορφωθεί ήδη από το πρωί της 21 ης Απριλίου του 1967 ένας πρώτος «χώρος συγκέντρωσης».
Την στιγμή της εκτέλεσης περιέγραψε αναλυτικά στο βιβλίο του με τίτλο «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Χούντα, Φάκελος Κύπρου» ο Τάσος Βουρνάς. «Είχαμε πια συνηθίσει τους ήχους, τις κραυγές και τις βρισιές, όταν ξαφνικά φάνηκε δύο βήματα έξω από την πόρτα του θαλάμου ένας αξιωματικός με ροδαλό πρόσωπο καλοταϊσμένου μπεμπέ να κυνηγά έναν κρατούμενο, κρατώντας στο χέρι του ένα στρατιωτικό περίστροφο με σιγαστήρα. "Τροχάδην!", του φώναξε. Ο κρατούμενος Παναγιώτης Ελής, άνθρωπος περασμένα τα 40 χρόνια του, φορούσε στα πόδια του και παντόφλες, πράγμα που τον υποχρέωνε να περπατά σιγότερα απ' ό,τι αν φορούσε παπούτσια. "Τροχάδην!", του ξαναφώναξε και τον έσπρωχνε με την κάννη, αλλά ο Ελής εξακολουθούσε να βαδίζει κανονικά. "Τρέξε, την Παναγιά σου!", του λέει μια στιγμή κι ο Ελής κάνει γρηγορότερα τα τελευταία βήματα. "Τροχάδην το λένε αυτό στο χωριό σου;", λυσσάει ο δεσμοφύλακας και έξαλλος καταφέρει με την κάννη δυο απανωτά χτυπήματα στα πλευρά του Ελή. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας περίεργος διπλός κρότος, κάτι σαν "φλοπ", "φλοπ", και μονομιάς ο Ελής σωριάστηκε στο κατώφλι της πόρτας».
Ήταν 25 Απριλίου του 1967. Τέσσερις μέρες μετά την κατάλυση του πολιτεύματος από τους Συνταγματάρχες. Ο κομοτηναίος Ελής έμελε να είναι ο πρώτος νεκρός της Χούντας, προς τιμήν του οποίου το μόνο που έχουν κάνει οι αρχές της Θράκης είναι να δώσουν το όνομά του σε έναν δρόμο στην γενέτειρά του Κομοτηνή. Ήταν ο πρώτος νεκρός που απλά επιβεβαίωνε την αρχή μιας κατάμαυρης για την ολόκληρη χώρα επταετίας...
Πηγή: http://www.thrakinews.gr/
