ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Την Κυριακή θα γιορταστεί στο Οχυρό της Νυμφαίας , η επέτειος της μάχης των Οχυρών...
Θυμηθείτε ότι υπάρχει πάντα υποχρεωτική άνοδος και κάθοδος των οχημάτων.
Με αφορμή, θυμήθηκα μία φωτογραφία από το Οχυρό...
Τραβηγμένη το 1954, δείχνει εκδρομή του Γυμνασίου Αρρένων στον χώρο... Aπό το αρχείο του αείμνηστου Κώστα Παρτσόγλου, όπως δημοσιεύθηκε στο "Ιδού, η Ροδόπη μας"...
ΤΚ
Και λίγα λόγια για τη Μάχη:
Την 1η Μαρτίου 1941, η Βουλγαρία πήγε µε το µέρος του Άξονα. Την 2α Μαρτίου οι Γερμανικές δυνάμεις προωθούνται στην Βουλγαρία και µέχρι τέλους Μαρτίου έχουν πάρει διάταξη για να επιτεθούν εναντίον της Ελλάδας. Για την κατάληψη της ελληνικής Θράκης, οι Γερμανοί διέθεσαν το 30ο Σώμα Στρατού και ειδικά για την ΝΥΜΦΑΙΑ και την ΚΟΜΟΤΗΝΗ την 50η Γερμανική Μεραρχία. Οι Γερµανικές δυνάµεις ήταν πλήρως εξοπλισμένες και εφοδιασμένες µε τα πιο τέλεια για την εποχή όπλα. Τις Γερμανικές δυνάµεις στην Βουλγαρία, υποστήριζαν επίσης και 1.000 αεροσκάφη παντός τύπου. Στην ΝΥΜΦΑΙΑ αντιµέτωποι µε την 50η Μεραρχία και τον Βουλγαρικό Στρατό που ακολουθούσε, ήταν µόνο δύο λόχοι προκαλύψεως και η Φρουρά του Οχυρού, 14 Αξκοί και 364 Οπλίτες. Οι δυνάµεις αυτές δεν περίµεναν καµιά βοήθεια.
Την παραµονή της 6ης Απριλίου 1941, η Γερµανική Μεραρχία είναι έτοιµη να ξεχυθεί στην πεδιάδα της ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ και να παρασύρει κάθε στρατιωτικό τµήµα που θα βρεί στο δρόµο της. Τα πολυβόλα, οι όλµοι και τα πυροβόλα της είναι έτοιµα να χτυπήσουν τους Έλληνες στρατιώτες που είναι γαντζωµένοι στις κορυφές των υψωµάτων ∆ΡΑΓΑΤΗΣ – ΦΡΟΥΡΟΣ και εντός του Οχυρού. Ο Βουλγαρικός Στρατός είναι και αυτός έτοιµος να ακολουθήσει τους συµµάχους του.
Την 05.00 της 6ης Απριλίου 1941, οι Γερµανοί επιτίθενται στα υψώµατα ∆ΡΑΓΑΤΗΣ και ΦΡΟΥΡΟΣ. Από την 07.00, το πυροβολικό και οι όλµοι σφυροκοπούν την τοποθεσία. Την 08.50 πέφτουν τα υψώµατα ∆ΡΑΓΑΤΗΣ – ΦΡΟΥΡΟΣ και τα µηχανοκίνητα των Γερµανών παρουσιάζονται στον δρόµο σε απόσταση 1.500 µέτρων από το Οχυρό, που αρχίζουν να το χτυπούν. Την 11.00 ώρα, τα ελληνικά τµήµατα που ήταν στον ∆ΡΑΓΑΤΗ και τον ΦΡΟΥΡΟ, µπαίνουν στο Οχυρό. Οι Γερµανοί επιτίθενται με ορμή, αλλά αποτυγχάνουν. Το Οχυρό αµύνεται. Στο µεταξύ, Γερµανικά πεζοπόρα τµήµατα που κινήθηκαν µέσω ορεινών δροµολογίων του ΠΑΠΙΚΙΟΥ και του ΜΥΤΙΚΑ καταλαµβάνουν την ΚΟΜΟΤΗΝΗ την νύκτα της 6ης προς 7η Απριλίου 1941.
Την 01.30 της 7ης Απριλίου βοµβαρδίζεται µε ιδιαίτερη ένταση το Οχυρό και την 02.00 το Γερµανικό Πεζικό επιτίθεται, αλλά αποτυγχάνει. Οι βοµβαρδισµοί και οι επιθέσεις συνεχίζονται όλη την νύκτα και αποτυγχάνουν. Το πρωί της 7ης Απριλίου βρήκε το Οχυρό να χτυπιέται από κάθε είδους όπλα από παντού, να καίγεται ολόκληρο και µέσα στους καπνούς και τις φωτιές την ελληνική ψυχή, πέρα από κάθε λογική, ζωντανή, να αγωνίζεται όπως πάντα. Το απόγευµα της 7ης Απριλίου 1941 µπαίνει στον αγώνα και η Γερµανική Αεροπορία και οι επιθέσεις των Γερµανών συνεχίζονται. Το Γερµανικό Πυροβολικό, οι όλοι, η αεροπορία, ανέσκαπταν την επιφάνεια του οχυρού. Αλλά, όταν το Γερµανικό Πεζικό ορµούσε, τα λίγα ελληνικά όπλα ξαναζωντάνευαν και απαγόρευαν στους Γερµανούς να περάσουν τις µηχανοκίνητες δυνάµεις τους στην ΚΟΜΟΤΗΝΗ. Η συνέχιση του αγώνα την 7η Απριλίου, ήταν ένα θαύµα, όπως θαύατα επιτυγχάνει ο Ελληνισµός όταν, ενωµένος αγωνίζεται.
Στις 19.00 της 7ης Απριλίου 1941, οι Γερµανοί έταξαν πολύ κοντά στο Οχυρό, πάνω από 100 πυροβόλα. Επί 45 λεπτά, το Οχυρό βάλλεται από κάθε είδους και τύπου όπλα. Καταστρέφονται οι θυρίδες των πολυβολείων. ∆εν υπάρχουν πλέον συρµατοπλέγµατα. Το σύστηµα εξαερισµού δεν λειτουργεί. Φώς δεν υπάρχει µέσα στο Οχυρό. Με τις συνθήκες αυτές, τµήµατα του Γερανικού Μηχανικού, πέτυχαν να φτάσουν πάνω στο Οχυρό, και µε εκρηκτικές ύλε και φλογοβόλα αρχίζουν την συστηµατική καταστροφή του. Μερικοί Γερµανοί εισέδυσαν µέσα στις υπόγειες στοές. Οι ηρωικοί µαχητές συνέχισαν τον αγώνα µέσα στις στοές. Ήταν ένας αγώνας χωρίς ελπίδα, µόνο για την τιµή.
Την νύκτα της 7ης Απριλίου 1941, στις 23.30, ο διοικητής του Οχυρού ταγµατάρχης Αναγνωστός Αλέξανδρος εθεώρησε ότι η αποστολή του είχε εκπληρωθεί και αποφάσισε την παράδοση του Οχυρού. Τα µεσάνυκτα της 7ης προς την 8η Απριλίου 1941, το Οχυρό παραδόθηκε. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν νεκροί 7, τραυµατίες 23 και των Γερµανών νεκροί 200, τραυµατίες 1.500.
Το πρωινό της 8ης Απριλίου , η Ελληνική σηµαία, η οποία πέρα από κάθε λογική κυµάτιζε ακόµη, κατέβηκε. Την ίδια ώρα, ο Γερµανός Στρατηγός, έσφιγγε το χέρι του διοικητού του Οχυρού και του έλεγε :
”Το Γερµανικόν Έθνος δι εµού, συγχαίρει του ηρωας υπερασπιστάς του Οχυρού τούτου, οι οποίοι επεσκίασαν την δόξαν του Λεωνίδου και του Θεµιστοκλέους Σας παρακαλώ πολύ, αυτά να τα διαβιβάσετε εις όλους τους Αξκούς και Οπλίτας του Οχυρού. Χθές το βράδυ το ραδιόφωνον του Βερολίνου και του Λονδίνου έψαλλαν ύµνους δι’ εσάς.”
Τότε ο ∆κτής του Οχυρού απάντησε υπερήφανα : ” Ουδέν επράξαµε, Στρατηγέ, παρά µόνο το καθήκον µας, ως υπερασπισταί του Πατρίου εδάφους”.
Πηγή: http://paremvasikomotini.blogspot.com/
