Είχα υποσχεθεί σε προηγούμενο άρθρο μου ότι θα καταθέσω την άποψή μου για το πώς η Ελλάδα θα βγει από το σημερινό αδιέξοδο. Πριν την αποτυπώσω με τις σκέψεις που ακολουθούν, θα ήθελα να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η χώρα δεν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αλλά έπεσε και επιβιώνει γιατί σκάλωσε σ΄ ένα κλαδί.
Σ’ αυτή την κατάσταση, ο πολιτικός λόγος πού θα απευθύνεται στην παρούσα κυβέρνηση που της έλαχε ο κλήρος, ανεξάρτητα του ότι δεν είναι άμοιρη ευθυνών με τους μετέωρους και παλινδρομικούς χειρισμούς της, πρέπει να χαρακτηρίζεται από ορθολογισμό και ρεαλισμό. Δημοσιογραφικές προσεγγίσεις από πολιτικούς στα κρίσιμα θέματα, πολιτικός λαϊκισμός και αλληλοκαταγγελίες για το ποιος φταίει περισσότερο μάλλον πριονίζουν το κλαδί που σκαλώσαμε!
Η έξοδός μας από την κρίση χρειάζεται σχέδιο και η υλοποίησή του λαϊκή συναίνεση. Το σχέδιο πρέπει να έχει στόχο τη μεγέθυνση του Ακαθάριστου Εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ) που είναι ο παρανομαστής στα κλάσματα που εμφανίζουν τα ποσοστά του δημόσιου ελλείμματος (ετήσιο άνοιγμα εσόδων –εξόδων δια του ΑΕΠ) και δημόσιου χρέους (χρέος δια του ΑΕΠ). Η αύξηση, λοιπόν, του ΑΕΠ μειώνει το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Συνεπώς η χώρα πρέπει να μπει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, κάτι που δεν είναι εύκολο με την υπάρχουσα δομή του Κράτους και την παγκόσμια κρίση να μαίνεται. H ανάπτυξη θέλει χρόνο ωρίμανσης με χρονοδιάγραμμα υλοποίησης με συγκεκριμένες δράσεις που εκτελούνται παράλληλα και αλληλοσυμπληρώνονται, όπως στην κατασκευή των μεγάλων έργων.
Χάριν οικονομίας απαριθμώ γραμμικά τις κυριότερες δράσεις και με την επιφύλαξη ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα τα ακριβή οικονομικά δεδομένα:
1)Αντιμετώπιση του χρέους:
Το ότι η Χώρα υπέγραψε μετά από δικό της αίτημα το «μνημόνιο» είναι ένα γεγονός μη αναστρέψιμο. Με το 110 δις. ευρώ του μνημονίου δυστυχώς εξοφλούνται οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων παλαιότερων εκδόσεων. Δηλαδή σχεδόν το 1/3 του χρέους μετετράπη σε δάνειο με ενυπόθηκες εγγυήσεις. Κατ΄ ουσία μετετράπη η «υπόσχεση» που είναι τα παλαιά ομόλογα –που οι διεθνείς επενδυτές από μόνοι τους και με το ρίσκο του μεγάλου κέρδους τα προμηθεύτηκαν - σε «υποχρέωση» της Ελλάδας που η ίδια τη ζήτησε από τους διεθνείς οργανισμούς. Αυτό πρέπει να σταματήσει εδώ!
Όλοι γνωρίζουμε την παλαιά φράση ότι «οι εκλογές και η υποτίμηση του νομίσματος δεν προαναγγέλλονται». Θα προσθέσω και η αναδιάρθρωση. Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να κτισθεί μια νέα και σε στέρεες βάσεις ελπιδοφόρα οικονομία.
Μια ομάδα ειδικών υπό την Τράπεζα της Ελλάδας που έχει όλα τα στοιχεία χωρίς «διαρροές» πρέπει να την προετοιμάσει λαμβάνοντας υπόψη όλες τις εκδοχές. Πρώτιστο μέλημα να βρεθούν οι πηγές αναπλήρωσης των χαμένων εσόδων από τα ομόλογα που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία ώστε να προστατευτούν οι συντάξεις.
Μια καλά προετοιμασμένη αναδιάρθρωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μοχλός πίεσης για καλύτερους όρους επιμήκυνσης και επιτοκίου στο δάνειο των 110 δις. Κι αυτό γιατί κλονίζει την ευρωζώνη. Μπορεί οι περισσότερες ευρωπαϊκές τράπεζες να ξεφορτώθηκαν πολλά ελληνικά ομόλογα που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους, αλλά, λόγω πλεονεξίας, πούλησαν γι’ αυτά ασφάλιστρα κινδύνου (CDS). Η χρεοκοπία της Ελλάδας θα τις αναγκάσει να πληρώσουν πολλά χρήματα στα «άδεια» CDS που πούλησαν και δεν τις συμφέρει. Όσο δε για την ΕΚΤ μπορεί να έχει ελληνικά ομόλογα αλλά ήδη τα έχει αγοράσει «κουρεμένα».Να μας βγάλουν από την ευρωζώνη δεν μπορούν ας γνωρίζουν ότι είμαστε αποφασισμένοι … να αποθάνουμε μετά … των άλλων …φίλων .Μια τέτοια στάση εξυπακούεται ότι θα συνοδεύετε με διαρθρωτικές αλλαγές στο εσωτερικό που θα ματώσουν.
2) Αντιμετώπιση της ύφεσης:
Η ύφεση της πραγματικής οικονομίας πηγάζει κυρίως από την ασφυξία ρευστότητας που επέβαλαν οι τράπεζες προς τις επιχειρήσεις που μοιραία οδηγεί σε απολύσεις. Ακόμη και καινοτόμα προγράμματα που βοηθούν στην ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων δεν χρηματοδοτούνται. Πήραν σε χρήματα και εγγυήσεις 110 δις Ευρώ από τον ελληνικό λαό κι’ όμως κρατούν κλειστές τις στρόφιγγες. Η αύξηση της ανεργίας σε συνδυασμό με την σφιχτή εισοδηματική πολιτική «στέγνωσαν» την αγορά , με συνέπεια την αύξηση των λουκέτων. Για το 2010 το ισοζύγιο των καταστημάτων που άνοιξαν και των καταστημάτων που έκλεισαν ήταν 1,2 προς 1,0. Αν ληφθεί υπόψη ότι το ισοζύγιο αυτό τηρείται από τα εμπορικά επιμελητήρια που δεν έχουν ξεκαθαρισμένα και μηχανογραφημένα μητρώα που ακόμη και την αλλαγή ή τροποποίηση του καταστατικού μιας επιχείρησης την θεωρούν νέα εγγραφή, καταλαβαίνεται τι γίνεται.
Αυτή η αρνητική ψυχολογία δρα πολλαπλασιαστικά στο δημογραφικό που είναι βόμβα στα θεμέλια του ΄Έθνους λόγω μείωσης δραματικά των γεννήσεων και μετανάστευσης όλου του νέου επιστημονικού δυναμικού το εξωτερικό. Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει. Το τραπεζικό σύστημα πρέπει δια πειθαναγκασμού να συνενωθεί ώστε να γίνει ανταγωνιστικό. Να σταματήσει να είναι ευκαιριακό και να χωρισθεί κατά κατηγορίες: Τραπεζικές εργασίες, επενδύσεις, σχεδιασμός. Διότι, όπως είναι σήμερα είναι ένα τραπεζικό φάντασμα που βασίζεται στα ελληνικά ομόλογα που η ΕΚΤ τα αποτιμά στην ονομαστική αξία και όχι στην τρέχουσα χρηματιστηριακή. Για πόσο ακόμη;;;; Επίσης η εισοδηματική πολιτική να μη συρρικνωθεί έτι περαιτέρω.
Αυτές οι δράσεις από μόνες τους θα κινήσουν την αγορά και θα βοηθήσουν να επιζήσει η ελληνική επιχείρηση και τα νοικοκυριά μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες.
3) Επιλογή των κλάδων που θα αναπτύξουμε:
Δίπλα στις κολόνες που στηρίζουν την πραγματική οικονομία της χώρας και είναι η Ναυτιλία και ο Τουρισμός, θα ήθελα να προσθέσω την ποιοτική Γεωργία και Κτηνοτροφία, που δεν φοβάται το εργασιακό κόστος και μπορεί να είναι ανταγωνιστική. Είναι απαράδεκτο να εισάγουμε γάλα , κρέας, λαχανικά, φρούτα κλπ. από τρίτες χώρες. Πρέπει να σχεδιάσουμε όχι μόνο πώς θα καλύψουμε το έλλειμμα, αλλά και πώς θα γίνουμε εξαγωγικοί προσθέτοντας καινοτομία.
4)Αξιοποίηση Ανθρώπινου Δυναμικού:
Το πρωτογενές ισοζύγιο, δηλαδή έσοδα-έξοδα χωρίς τα τοκοχρεολύσια, μέχρι το 2002, ήταν θετικό. Το2003 -προολυμπιακή χρονιά- έγινε κατά 1,2 δις Ευρώ αρνητικό. Το 2008 ήταν κατά 11,4 δις αρνητικό και το 2009 κατά 24,3 δις αρνητικό. Η εξήγηση είναι ότι μέχρι το 2002 ο εξωραϊσμός της Χώρας , καθώς και η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωσή της, καθώς και η θωράκιση του Ελληνισμού με την Κυπριακή Δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή ΄Ένωση επενήργησαν θετικά στα ανακλαστικά της Χώρας. Όταν, μετά το2004, το στοίχημα της «επανίδρυσης του Κράτους» , που ήταν και λαϊκή απαίτηση δηλαδή το εσωτερικό μας συμμάζεμα βούλιαξε στα νερά της αδράνειας , η Χώρα έχασε τον προσανατολισμό της.
Το μικρό και ευέλικτο κράτος που θέλουμε για να είναι καλύτερο πρέπει:
• Να αναδιατάξουμε το ανθρώπινο δυναμικό, με σχέδιο την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα και όχι την άρση της μονιμότητας και την μείωση των μισθών, με συνέπεια την ύφεση. Όμως ο εξορθολογισμός τους είναι απαραίτητος.
• Να καταργήσουμε, εφ΄ όσον πρώτα το σχεδιάσουμε, σε μια νύχτα όλα τα περιττά νομικά πρόσωπα του δημοσίου.
• Να κωδικοποιήσουμε την νομοθεσία αλλάζοντας το μοντέλο του νομοθετικού μας συστήματος σε αγγλοσαξονικό , δηλαδή ό,τι δεν απαγορεύει ρητά ο νόμος, επιτρέπεται, μειώνοντας έτσι τη γραφειοκρατία και το «λάδωμα» .
• Η δικαιοσύνη είναι φανερό ότι χρειάζεται μια επιτάχυνση. Υπάρχουν ειδικότεροι για να προτείνουν.
• Απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα. Δεν ξέρω γιατί χρειάζεται εμείς να ξανακαλύψουμε το τροχό αφού τον ανακάλυψαν άλλοι πριν από εμάς.
Ο παραγωγικός καπιταλισμός έχει ανάγκη όλων των ελλήνων επιστημόνων που κατάντησαν προλεταριάτο που μεταναστεύει στο εξωτερικό, φυσικά σε συνεργασία με τα Ελληνικά πανεπιστήμια που και αυτά πρέπει να αναδιαρθρωθούν.
5) Αξιοποίηση Εθνικού Πλούτου:
Πρέπει να γίνει πάνω στη σχέση ΚΟΣΤΟΣ-ΟΦΕΛΟΣ όπου η προστασία του περιβάλλοντος θα έχει αυξημένο συντελεστή βαρύτητας, αλλά δεν θα είναι ταμπού.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω θα πρέπει να αξιοποιήσουμε:
• Την δημόσια περιουσία με ένα και μοναδικό φορέα καταγραφής και διαχείρισής της. Τώρα έχουμε σκόρπιους πέντε. Έχει εξαγγελθεί αλλά τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
• Με σύμβουλο το ΙΓΜΕ να προχωρήσουμε σε εξόρυξη του ορυκτού μας πλούτου σε συνεργασία με ιδιώτες.
• Να ξεμπλοκάρουμε τις κολλημένες συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και να προγραμματίσουμε νέες.
• Να μετοχοποιήσουμε τις στρατηγικής σημασίας εταιρείες του δημοσίου και να Αποκρατικοποιήσουμε τις υπόλοιπες. Γι΄ αυτό δεν χρειάζεται να εξευτελίζουμε τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις με επικοινωνιακές στρατηγικές με στόχο τη δημιουργία κλίματος υπέρ της ιδιωτικοποίησης.
• Τέλος το ΠΔΕ να περιλαμβάνει μόνο έργα και όχι δαπάνες υπουργείων που γίνονται χωρίς έλεγχο!!!
6) Εξωτερική Πολιτική:
Πρέπει να είναι δυναμική και πολυδιάστατη. Να σχεδιαστεί πάνω στη νέα οικονομική πραγματικότητα που δημιουργείται στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο.
Η αυτόνομη οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας, διαμορφώνει νέα δεδομένα, στα οποία η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι απούσα.
Όπως έγραψα στην αρχή, η υλοποίηση του σχεδίου χρειάζεται λαϊκή συναίνεση. Αυτή δεν μπορεί να προέλθει μέσα από επικοινωνιακές στρατηγικές φόβου. Είναι λάθος για μια κακή εξέλιξη να βομβαρδίζεις επικοινωνιακά για τα χειρότερα τρομοκρατώντας τον λαό, ώστε το αποτέλεσμα μετά να παρουσιασθεί ως επιτυχία. Είναι λάθος να απαξιώνεις και να εξευτελίζεις το ανθρώπινο δυναμικό στη λογική «ρίξε τη μία τάξη απέναντι στην άλλη» για να επιβιώνεις πολιτικά.
Ποιος σώφρων εργαζόμενος όταν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο θα αντιδράσει;
Ποιος σώφρων οικογενειάρχης δεν καταλαβαίνει ότι στη δυσκολία μιας αρρώστιας ή μιας παντρειάς πουλάς για να τα βγάλεις πέρα;
Εξαιρέσεις και ακρότητες πάντα θα υπάρχουν, αλλά θα απομονωθούν από την ίδια την κοινωνία. Αρκεί το πολιτικό προσωπικό που θα παρουσιάσει το σχέδιο και θα το εφαρμόσει να είναι αξιόπιστο, ειλικρινές, αποφασιστικό και όχι επίπλαστα λαϊκό και ξύλινο. Χωρίς αναπτυξιακή προοπτική κανένα φορολογικό μέτρο ή ad hoc περικοπή μισθών, συντάξεων και αμοιβών, καθώς και δαπανών του ΠΔΕ δεν μπορεί να φέρει ανάκαμψη. Αντιθέτως θα φέρει συρρίκνωση της οικονομίας, ανεργία, ρήξη της κοινωνικής συνοχής και βαθειά ύφεση.
Πηγή: http://www.onalert.gr/
