ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ;
Τα έκτισαν εξαρχής ή αναστήλωσαν διατηρητέα κτήρια. Πλήρωσαν εκατομμύρια ευρώ από κοινοτικά κονδύλια και από το φτωχό ταμείο δημοσίων επενδύσεων του υπουργείου Πολιτισμού και τα άφησαν να παλιώνουν.
Αυτή την τύχη επιφύλασσε το κράτος σε κτήρια που επρόκειτο να αποδοθούν για πολιτιστική χρήση. Μεταμορφώθηκαν σε «στολίδια» αλλά παραμένουν κλειστά, χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό στην τοπική κοινωνία ή στο υπουργείο. Προκαλεί εντύπωση, με πόση αδιαφορία αντιμετωπίζει το κράτος την αξιοποίηση ακινήτων που πλήρωσε ακριβά.
Οι περιπτώσεις είναι πολλές. Διαλέξαμε πέντε ενδεικτικές, αν και διαφορετικές μεταξύ τους. Τα μουσεία Πύργου και Διδυμοτείχου είναι οι πιο πονεμένες ιστορίες.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ
Το καλό είναι πως, για να στεγαστεί, ανακαινίστηκε η παλιά Δημοτική Αγορά, ένα κτήριο που είχε αποδοθεί στον Τσίλερ ενώ εσχάτως θεωρήθηκε έργο των μαθητών του. Εφτά ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την υποδειγματική αναστήλωση του ωραίου νεοκλασικού συγκροτήματος κι ακόμη να ανοίξει το Μουσείο. Παραδόθηκε το 2004 στη Ζ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που είχε έτοιμη τη μουσειολογική μελέτη, για να προχωρήσει το έργο τάχιστα. Ομως, η μετάθεση της τότε εφόρου έβαλε φρένο. Η διάδοχός της έκρινε πως έπρεπε όλα να αρχίσουν από την αρχή. Προ διετίας, η Εφορεία Ολυμπίας υποσχέθηκε να το ανοίξει το καλοκαίρι του 2009, γιατί έμενε μόνο η υλοποίηση μιας διαδραστικής ψηφιακής εφαρμογής με το πληροφοριακό υλικό. Κι όμως, ούτε το καλοκαίρι του 2009 εγκαινιάστηκε, ούτε του '10 και οδεύουμε αισίως στο καλοκαίρι του '11. Μακάρι να ανοίξει φέτος.
Η ανακαίνιση ολοκληρώθηκε το 2004 και κόστισε ακριβά (8,2 εκατομ. ευρώ). Η πόλη κέρδισε ένα διατηρητέο του 1890, «χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αναγέννησης, με ρωμαϊκά στοιχεία και ωραίες αναλογίες» που, αν δεν προοριζόταν για μουσείο, δεν αποκλείεται να ήταν ακόμη ερείπιο.
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
Η προσπάθεια να αποκτήσει η ακριτική πόλη του Διδυμοτείχου Βυζαντινό Μουσείο ξεκίνησε το 1994. Επειτα από ατέλειωτα πισωγυρίσματα, κατάφερε τελικά να ολοκληρωθεί η ανέγερσή του το 2009. Παραδόθηκε επισήμως πέρυσι και η μουσειολογική-μουσειογραφική μελέτη εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ, με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ.
«Δυστυχώς, η πατρίδα έχει εγκαταλείψει το Διδυμότειχο, κι ας είναι μια ζώσα βυζαντινή πόλη», έλεγε πέρυσι στο Συμβούλιο Μουσείων η τότε έφορος της 15ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Δέσποινα Μακροπούλου, για να τους πείσει να εγκρίνουν τις σχετικές μελέτες. Και εγκρίθηκαν. Ο νέος έφορος Ιωάννης Κανονίδης έχει δρομολογήσει το έργο.
Το Βυζαντινό Μουσείο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Κτίστηκε σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε στο ΥΠΠΟΤ από το δήμο (5.500 τ.μ.). Δεν πρόκειται για κανένα μεγάλο μουσείο. Η συνολική του έκταση (ισόγειο, υπόγειο, όροφος) είναι 2.470 τ.μ. Διαθέτει εκθεσιακό χώρο (400 τ.μ.), αποθήκες, εργαστήρια, αναψυκτήριο, αίθουσα εκδηλώσεων και περιοδικών εκθέσεων.
Ο στόχος είναι να παρουσιαστούν τα ανασκαφικά ευρήματα των 25 τελευταίων χρόνων από την περιοχή Διδυμοτείχου και Δυτικής Θράκης. Είναι μια ενδιαφέρουσα συλλογή αρχιτεκτονικών γλυπτών, επιγραφών, τοιχογραφιών, έργων αγγειοπλαστικής, μικροτεχνίας και νομισμάτων.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ
Στην όμορφη πόλη της ορεινής Αρκαδίας, τη Δημητσάνα, υπάρχουν δύο ιστορικά κτήρια, το αρχοντικό Αντωνόπουλου και η πατρογονική οικία του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Επρεπε ούτως ή άλλως να συντηρηθούν και να γίνουν επισκέψιμα. Το υπουργείο Πολιτισμού τα αγόρασε, με την πρόθεση να τα αξιοποιήσει - ως διατηρητέα κτήρια και ως μουσεία. Η αναστήλωσή τους κόστισε 1 εκατ. ευρώ (Γ' ΚΠΣ) η καθεμία. Η παράδοσή τους έγινε το 2006 και το 2007. Από τότε παραμένουν και τα δύο κλειστά.
Το τριώροφο αρχοντικό Αντωνόπουλου (1780) βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του δυτικού λόφου της πόλης, έξω από τα τείχη της ακρόπολης, στη συνοικία Αγ. Χαραλάμπους, όπου σήμερα αναπτύσσεται το εμπορικό κέντρο της Δημητσάνας. Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε ο λεγόμενος «μυστικός δείπνος». Συναντήθηκαν συνωμοτικά ο Αθανάσιος Αντωνόπουλος, πλούσιος έμπορος, που οι επιχειρήσεις του έφταναν μέχρι τη Σμύρνη, και ο Παπαφλέσσας με τους Θεόδωρο και Κανέλλο Δεληγιάννη. Το αποτέλεσμα ήταν να προσχωρήσουν οι Δεληγιανναίοι στη Φιλική Εταιρία, γεγονός που συνέβαλε στην προετοιμασία του 1821. Το άλλο κτήριο είναι το πατρικό σπίτι του μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού. Το 1969 χαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού ως «ιστορικό διατηρητέο μνημείο». Το αρχοντικό Αντωνόπουλου απαλλοτριώθηκε από το Δημόσιο για να στεγάσει το Λαογραφικό Μουσείο της περιοχής, που σήμερα φιλοξενείται στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Δημητσάνας, προκαλώντας της ασφυξία. Και η οικία τού Παλαιών Πατρών Γερμανού, για να δεχτεί τη συλλογή μεταβυζαντινών εικόνων, που ετοιμάζεται να παρουσιάσει η 25η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Η λιγότερο προβληματική περίπτωση. Το νεόδμητο κτήριο, που οικοδομήθηκε εκ θεμελίων, παραδόθηκε προ ημερών στην Αναπτυξιακή Κομοτηνής. Πρόκειται για ένα μικρό Μέγαρο Μουσικής εξαιρετικά επιμελημένης κατασκευής και ακουστικής, όπως μας είπε ο Τάσος Φωτιάδης, που παρακολούθησε το έργο εκ μέρους της αναδόχου εταιρείας. Κόστισε στο υπουργείο 19,8 εκατ. ευρώ.
Εχει συνολικό εμβαδόν 6.623 τ.μ. και μπορεί να φιλοξενήσει όπερα, θεατρικές παραστάσεις και συνέδρια. Διαθέτει τεχνική υποδομή για την εναλλαγή μεγάλων σκηνικών, άνετους βοηθητικούς χώρους εξυπηρέτησης κοινού, πολυτελή φουαγέ, αίθουσα 710 θέσεων (πλατεία και εξώστη), αίθουσα δοκιμών και θαλάμους μεταφραστών για συνέδρια.
Η Αναπτυξιακή Ροδόπης βρίσκεται στο στάδιο σύστασης του φορέα που θα το λειτουργήσει. Θα ακολουθήσει έγκρισή του από το υπουργείο Πολιτισμού. Κι επειδή οι ντόπιοι έχουν πάρει την υπόθεση ζεστά, όπως και το ΥΠΠΟΤ που το έκτισε, το πιθανότερο είναι να ανοίξει σύντομα.
Πηγή: http://www.enet.gr/
