ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ
Στο πλαίσιο της υγιούς δημοκρατικής λειτουργίας εντάσσεται και η ελεύθερη βούληση του κυρίαρχου λαού να επιλέγει όποιο κόμμα πιστεύει ότι εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά του. Ιδανική δε περίπτωση είναι να ταυτίζεται η επιλογή των πολιτών πρωτίστως με το τι εξυπηρετεί περισσότερο την πατρίδα και δευτερευόντως το ατομικό ή συντεχνιακό συμφέρον.
Οι προσεχείς εκλογές χαρακτηρίζονται από την ιδιαιτερότητα που έχει επιβάλει η οικονομική κρίση στη χώρα και ο τρόπος που τελικώς επελέγη από τους δανειστές για να ξεπεράσουμε την κρίση αυτή.
Με άλλα λόγια για να γίνει κατανοητό, η χώρα βρέθηκε στη θέση του ασθενούς που αμελούσε είτε τον προληπτικό έλεγχο είτε τις θεραπείες στα πρώτα στάδια της νόσου και, όταν εξ αυτής της αμέλειας άρχισαν οι μεταστάσεις, χρειάστηκαν, με βαριές επιπτώσεις σε όλο τον οργανισμό, χημειοθεραπείες.
Πιστεύω ότι το κατά τα άλλα θλιβερό αυτό παράδειγμα απεικονίζει κατά τον καλύτερο τρόπο αυτό που περνάει η Ελλάδα σήμερα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έβαλε την Ελλάδα, εκούσα άκουσα, σε ένα συγκεκριμένο μονόδρομο. Παρ’ όλ’ αυτά σημασία έχει, στο σημείο που φτάσαμε, να δουν οι πολίτες που θα κληθούν αύριο να ψηφίσουν, ποιο είναι το γενικότερο συμφέρον και όχι το περιστασιακό-ατομικό.
Τι εννοώ. Διαπιστώνεται μία αντιμνημονιακή ροπή των πολιτών που, ασφαλώς και είναι φυσιολογική, μετά από τα όσα έχει τραβήξει ο ελληνικός λαός. Αυτήν την ροπή προσπαθεί να εκμεταλλευθεί, κατά λαϊκίστικο τρόπο η Αριστερά αλλά και κάποιοι άλλοι, με απώτερο σκοπό να εξασφαλίσουν θέση στη Βουλή. Βεβαίως, όπως αναφέρθηκε, στις δημοκρατίες είναι ελεύθερος ο λαός να ψηφίσει αυτό που πιστεύει ότι τον εκφράζει ή τον συμφέρει. Για τη δεύτερη περίπτωση, όπως είπαμε και πιο πάνω, του «εγώ» προέχει το «εμείς». Για την περίπτωση όμως που οι πολίτες υποστηρίξουν ένα από πολλά κόμματα που έχουν σηκώσει την παντιέρα, όχι απλώς της απόρριψης των Μνημονίων αλλά, ουσιαστικώς της απόρριψης του PSI και της λήψης πρόσθετων δανειακών διευκολύνσεων, ας σκεφτούν αν το κόμμα που επιλέγουν κάτω από μία έντονη συναισθηματική φόρτιση, έχει προτάξει κάποια άλλη λύση. Διαφορετική από τη «χημειοθεραπεία» στην οποία καταδίκασε τη χώρα και τον λαό της ο κ. Παπανδρέου.
Λύσεις ασφαλώς υπάρχουν. Με τη διαφορά πως ούτε η Αριστερά ούτε κανένα κομματικό μόρφωμα από αυτά που ξεφύτρωσαν αιφνιδίως σαν μανιτάρια, είναι σε θέση να προτείνουν τις διαφορετικές αυτές προτάσεις.
Αυτό μπορεί να το επιτύχει μόνο μία αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα βγάλει από τον κίνδυνο της ακυβερνησίας τη χώρα. Που θα μπορέσει να επιχειρηματολογήσει υπέρ της άμβλυνσης των σκληρών μέτρων, υπέρ σταδιακών και όχι απότομων «μεταρρυθμίσεων» που θα εξουθενώσουν και άλλο την ελληνική κοινωνία και, κυρίως θα πετύχει την Ανάπτυξη, με την οποία και μόνο θα βγει η Ελλάδα από το διαφαινόμενο αδιέξοδο.
Το ΠΑΣΟΚ δοκιμάστηκε και απέτυχε.
Η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζουν την ελπίδα και δικαιούνται τη δική τους ευκαιρία...
