Γιατί παρομοιάζει την κατάσταση στον Έβρο με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ
Στο οξύ πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα αναφέρεται ανάλυση του περιοδικού ECONOMIST η οποία καταχωρίζεται ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα του βρετανικού περιοδικού.
Το άρθρο αρχικά παραθέτει την κατάσταση στα κέντρα υποδοχής των παράνομων μεταναστών στη χώρα μας (και συγκεκριμένα στο ελληνικό χωριό Φυλάκιο όπου βρίσκεται ο συντάκτης του κειμένου) και κάνει αναφορά στην πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν οι ελληνικές αρχές την υπόθεση ενός Αφγανού λαθρομετανάστη. Ακόμα επισημαίνεται ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες πλέον κατά παράβαση της Συνθήκης του Δουβλίνου (Dublin II) δεν επαναπροωθούν τους αιτούντες άσυλο πίσω στην Ελλάδα.
«Αυτή η ταπείνωση οφείλεται στην ίδια την Ελλάδα αλλά ωστόσο αντικατοπτρίζει και την πίεση των αριθμών», τονίζει ο ECONOMIST και εξηγεί ότι τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε βασική πύλη εισόδου των παράνομων μεταναστών στην Ε.Ε. «Οι συνοριακοί της έλεγχοι είναι χαλαροί και το σύστημα χορήγησης ασύλου που ακολουθεί θεωρείται αργό αλλά και αμφισβητήσιμο καθώς ο αριθμός των αιτήσεων που τελικά εγκρίνονται είναι πολύ μικρός συγκριτικά με τον μέσο όρο της Ε.Ε. Εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπών είναι έρμαια μέσα σε αυτό το ημι-νόμιμο κενό, και από την Αθήνα προσπαθούν να φτάσουν στην Ιταλία. Παραδοσιακά μία χώρα μεταναστών, η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη για αυτό το μαζικό κύμα», σχολιάζει το περιοδικό.
Στη συνέχεια ο ECONOMIST παρομοιάζει τη σημερινή κατάσταση των λαθρομεταναστών που περνούν κατά εκατοντάδες τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία στον Έβρο, με εκείνη του 1922, όπου χιλιάδες Έλληνες πέρασαν τα σύνορα με την ανταλλαγή πληθυσμών. Τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο είναι από τα πιο στρατιωτικοποιημένα στην Ευρώπη αλλά και πάλι στο πιο ευάλωτο σημείο τους, το χερσαίο κομμάτι, η διέλευση είναι πολύ εύκολη και εκεί η Ελλάδα θέλει να χτίσει έναν φράχτη.
Στο κείμενο παρατίθενται και οι δηλώσεις του Αστυνομικού Διευθυντή της Ορεστιάδας, Γ. Σαλαμάγκα ο οποίος αναφέρει σχετικά όσον αφορά τους λαθρομετανάστες: «Δεν διαθέτουν κανένα έγγραφο. Όλοι οι λευκοί λένε ότι είναι από την Παλαιστίνη. Όλοι οι Αφρικανοί από την Σομαλία. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούμε να τους στείλουμε πίσω σε αυτές τις χώρες». Το άρθρο επισημαίνει επίσης ότι οι περισσότεροι λαθρομετανάστες προσπαθούν να περάσουν μέσα από την Ελλάδα με σκοπό να φτάσουν σε πλουσιότερες χώρες. Αποφεύγουν τα σύνορα της Τουρκίας με την Βουλγαρία αλλά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει εάν η δεύτερη ενταχθεί στην ζώνη Schengen.
Στη συνέχεια ο ECONOMIST κάνει λόγο για διπλή τραγωδία, υπογραμμίζοντας ότι τόσο το ευρώ όσο και η ζώνη Schengen βρίσκονται υπό σοβαρές πιέσεις στη χώρα μας. Προκειμένου να λειτουργήσουν σωστά απαιτείται αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στην Ε.Ε. και την Ελλάδα. Όμως, σημειώνει το περιοδικό, αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η Ελλάδα δηλώνει ότι οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες της καθιστούν ακόμα δυσκολότερο το έργο της αποκατάστασης του ελληνικού συστήματος για την μετανάστευση και τη χορήγηση ασύλου. Το περιοδικό προτείνει στο σημείο αυτό έναν επίπονο συμβιβασμό ο οποίος όμως θα διευκόλυνε όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές, δηλαδή την Ελλάδα αλλά και την Ε.Ε.: «Εάν η Ελλάδα θέλει να αναστείλει την εφαρμογή του Δουβλίνου II τότε θα πρέπει να δεχθεί και την προσωρινή αναστολή της Συνθήκης του Schengen και να επιστρέψει στους συνοριακούς ελέγχους».
Τέλος, στο άρθρο υποστηρίζεται ότι μέρος της λύσης βρίσκεται στην συνεργασία της Ευρώπης με τους γείτονές της. Για παράδειγμα η Τουρκία θα μπορούσε να σταματήσει να εφαρμόζει τη χορήγηση ασύλου μόνο στους Ευρωπαίους όπως ισχύει μέχρι σήμερα εάν θέλει να έχει περισσότερη επιρροή τόσο στην Ε.Ε. όσο και στην Μέση Ανατολή. Επίσης, η Ευρώπη χρειάζεται ένα καλύτερο σύστημα μεταναστευτικής πολιτικής καθώς στο μέλλον θα χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερο εργατικό δυναμικό που να προέρχεται εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων. Και καταλήγει:
«Ωστόσο, οι πρόσφυγες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τους οικονομικούς μετανάστες. Όσο υπάρχουν συνθήκες πολέμου και καταπίεση πρέπει να υπάρχει και άσυλο. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, μάλιστα θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό πιο πολύ από τον καθένα καθώς υπό το καθεστώς των συνταγματαρχών, δόθηκε στην οικογένειά του άσυλο στην Σουηδία».
Πηγή: http://www.zoomnews.gr/
