Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Δύο έργα απόψε στο Δημοτικό Θέατρο Ξάνθης

Ο Κ. Λειβαδίτης σκηνοθετεί και ερμηνεύει το αριστούργημα του Ν. Γκόγκολ «Το ημερολόγιο ενός τρελού» και το εξίσου σημαντικό μονόπρακτο του Ι. Καμπανέλλη «Αυτός και το πανταλόνι του»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ


Το Θέατρο «ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΥ» ανεβάζει την Παρασκευή 29 Απριλίου στις 9.15 το βράδυ στο Δημοτικό Θέατρο Ξάνθης το αριστούργημα του Ν. Γκόγκολ «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΥ» και το εξίσου σημαντικό μονόπρακτο του Ι. Καμπανέλλη «ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΑΛΟΝΙ ΤΟΥ» με το τίτλο «ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ».

Σκηνοθετεί και ερμηνεύει ο Κώστας Λειβαδίτης.

Συμμετέχει η Χρυσούλα Χαμαλίδου.

Ο Ιάκωβος Καμπανέλης επηρεάστηκε από τον Ρώσο δραματουργό. Τα δύο μονόπρακτα έχουν πολλά κοινά σημεία και μπορούν να συνθέσουν μια παράσταση. Η μοναξιά που κυριαρχεί και στα δύο έργα δυστυχώς είναι κοινός τόπος για την εποχή μας.

«ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΥ»  /  ΝΙΚΟΛΑΙ ΓΚΟΓΚΟΛ

Περίληψη έργου:  Ένας Ρώσος κατώτερος δημόσιος υπάλληλος ζει και εργάζεται στην τσαρική Ρωσία. Ένας άνθρωπος που η μοίρα του όρισε να ζει μόνος, αντιμετωπίζει καθημερινά την προσβολή και τον εξευτελισμό από τους ανωτέρους του. Συνθλίβεται από την ίδια του την εργασία, αυτή που υπηρετεί.
Δυστυχώς γι’ αυτόν δέχεται την απόρριψη και γενικότερα από τον κοινωνικό περίγυρο. Δυστυχώς αποδεκτοί είναι οι έχοντες «θέση» και χρήμα.
Έτσι αυτός ο υπάλληλος στην αρχή αρνείται να εργαστεί. Σιγά σιγά μπαίνει σε ένα αδιέξοδο τούνελ της ζωής και ολισθαίνει προς την τρέλα. Στο τέλος τρελαίνεται και τον κλείνουν στο ψυχιατρείο, όπου βιώνει την κόλαση… Τότε προστρέχει στην μάνα του (που δεν υπάρχει στην ζωή) ζητώντας βοήθεια. Είναι απλά μια στιγμή που ο ομφάλιος λώρος τον «ξαναδένει με τη ζωή». Τη ζωή που βρίσκεται αλλού.


«ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΑΛΟΝΙ ΤΟΥ»  /   Ιάκωβος Καμπανέλης

Περίληψη έργου:  Ένας απλός, λαϊκός άνθρωπος, μικροαστός, λογιστής στο επάγγελμα, στις παρυφές της τρίτης ηλικίας. Εργάζεται σε γραφείο εταιρείας.
Ζει μόνος του σε μια μεγαλούπολη (Αθήνα) εκεί που η μοναξιά μεγαλώνει και καταβροχθίζει ζωές. Όταν δεν είναι στην δουλειά κάθεται μόνος στο σπίτι.
Μια τέτοια μέρα περιγράφεται στο έργο. Δεν έχει με ποιον να μιλήσει και πιάνει κουβέντα με τα έπιπλα, θυμώνει, γελάει, απελπίζεται ερωτεύεται. Όλα μαζί τους. Όλα στον αέρα. Στο πουθενά. Ανοίγει συζήτηση με ανθρώπους που έρχονται στο μυαλό του από το παρελθόν. Φιλίες, ανθρώπινες σχέσεις, καθημερινότητα, έρωτες που δεν υπήρξαν περνούν κινηματογραφικά από το μυαλό του και γίνονται η ζωή του. Και όταν η απέραντη μοναξιά αγγίζει την τρέλα προστρέχει στη μάνα του (που δεν υπάρχει στη ζωή ζητώντας βοήθεια). Είναι απλά μια στιγμή που ο ομφάλιος λώρος τον «ξαναδένει με τη ζωή». Τη ζωή που βρίσκεται αλλού.

.