Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Στην Κομοτηνή το 10% των θαμώνων «σεξ μπαρ» φτάνει στο... διαζύγιο

Τα συμπεράσματα έρευνας που έγινε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «Αγις» για τη ζήτηση στη σωματεμπορία την περιοχή του νομού Ροδόπης
ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΟΙ
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

Στο... διαζύγιο οδηγήθηκε ένας στους δέκα θαμώνες των λεγόμενων «σεξ μπαρ» της Ροδόπης, ενώ πολύ συχνοί ήταν και οι οικογενειακοί καβγάδες, όπως δήλωσαν οι ίδιοι οι ερωτώμενοι στην έρευνα «DeStoLi», που έγινε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «Αγις» για τη ζήτηση στη σωματεμπορία την περιοχή του νομού Ροδόπης, την περίοδο 2005 - 2007.

«Το φαινόμενο ήταν μάλιστα σε ιδιαίτερη έξαρση τη δεκαετία του 1990 και φυσικά συνδέεται με το τράφικινγκ, που τροφοδοτούσε αυτά τα μπαρ, όπως και σήμερα, με γυναίκες από την ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια», εξηγεί ο Ιωάννης Κυριαζής, δικηγόρος στην Κομοτηνή.

Η έρευνα, παρουσιάστηκε σε διημερίδα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου με θέμα «Εμπορία Ανθρώπων - Παράγοντες και επιπτώσεις» από τον Κωνσταντίνο Κοσμάτο, λέκτορα της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ, και τους Χρήστο Λαμπάκη και Γιώργο Σάρλη από τη Θεσσαλονίκη.


Χώρισε το 10%

Τα οικονομικά προβλήματα που τους δημιούργησε η συνήθειά τους να συχνάζουν σε τέτοια μέρη και σπανιότερα η απόφασή τους να εγκαταλείψουν την οικογενειακή εστία και να φύγουν με μια εκδιδόμενη κοπέλα οδήγησε το 10% των ερωτηθέντων στο διαζύγιο, σύμφωνα με την έρευνα. Ενας στους τρεις δήλωσε πως δε χώρισε, αλλά αποφάσισε να συντηρεί μια εκδιδόμενη αλλοδαπή, ενώ κυρίως ηλικιωμένοι αποφάσισαν να προχωρήσουν στους λεγόμενους «μικτούς γάμους» με μια γυναίκα που γνώρισαν σε σεξ μπαρ. Εξάλλου η πλειοψηφία των γυναικών, σύμφωνα με τους ερωτηθέντες, φαίνεται να έμενε στην ευρύτερη περιοχή της Ροδόπης από δύο μήνες έως και ένα χρόνο και στη συνέχεια έφευγαν προς άλλες πόλεις.


«Ολοκληρωμένη διασκέδαση»

Τα λεγόμενα «σεξ μπαρ» δεν έχουν το χαρακτήρα των γνωστών πορνείων που προορίζονται αποκλειστικά για την παροχή σεξουαλικών απολαύσεων. Προσφέρουν, όπως απαντούσαν και οι ερωτηθέντες στην έρευνα, ολοκληρωμένη διασκέδαση με μουσική, ποτό και γυναίκες, και δεν έμοιαζαν με τα εξαθλιωμένα παραδοσιακά πορνεία.

Οι γυναίκες που δούλευαν εκεί προέρχονταν από οργανωμένα κυκλώματα τράφικινγκ, καθώς, όπως αντιλαμβάνονταν και οι ίδιοι οι «θαμώνες», σε ποσοστό έως 50%, είτε είχαν έρθει νόμιμα και στη συνέχεια τους πήραν τα χαρτιά, είτε παράνομα και κάποιος ασκούσε επάνω τους ψυχολογική περισσότερο βία παρά σωματική.


«Αντρικό» και «γυναικείο»... ποτό

Ενα απλό «αντρικό» ποτό, όπως πίνεται σε κάθε μαγαζί, κόστιζε από πέντε έως δέκα ευρώ. Το «γυναικείο», όμως, συνοδευόμενο με πεντάλεπτη γυναικεία συντροφιά έφτανε τα 20 ευρώ και άγγιζε τα 100, όταν το ποτό γινόταν ένα μπουκάλι σαμπάνια. Ανάλογα πάντα με την ηλικία και την εμφάνιση της κοπέλας, η σεξουαλική συνεύρεση, που γινόταν πάντα μετά από συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη ή τον υπεύθυνο του μαγαζιού, ξεκινούσε από τα 100 ευρώ και έφτανε τα 500, στοιχείο που δείχνει πως τα «κέρδη» δεν πήγαιναν στις κοπέλες.


Η «συμμετοχή» της Αστυνομίας

Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί η αντίληψη των πελατών για το ρόλο της Αστυνομίας. Ενώ οι πελάτες παρατηρούν χρόνο με το χρόνο μια κεκαλυμμένη λειτουργία των σεξ μπαρ, λόγω των συχνών ελέγχων της Αστυνομίας, μια άλλη μερίδα ερωτηθέντων βλέπει τη συμμετοχή τους στη σωματεμπορία γυναικών με τέσσερις κατά σειρά τρόπους.

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν, η κυριότερη μορφή συμμετοχής ήταν η επίσκεψη των αστυνομικών σε αυτά τα μπαρ ως πελάτες. Κάποιοι παρατήρησαν επίσης πως οι αστυνομικοί δέχονταν και «δώρα», όπως το να πίνουν δωρεάν με απώτερο σκοπό να «κάνει τα στραβά μάτια». Στο τέλος της λίστας με τους τρόπους που η Αστυνομία συμμετείχε στα κυκλώματα σωματεμπορίας γυναικών αναφέρεται η πώληση προστασίας στα μπαρ.


Οι εκμηστηρεύσεις

Σε περίπτωση απόκτησης εμπιστοσύνης, συχνά γίνονταν και εκμυστηρεύσεις με πρωτοβουλία των γυναικών, που τους μιλούν πολύ για τη ζωή τους στην πατρίδα και την προσωπική κατάστασή τους εκεί, πριν έρθουν στην Ελλάδα. Τους περιγράφουν μια ζοφερή εικόνα, η οποία απετέλεσε και το λόγο της μετανάστευσής τους και την εργασία τους στο χώρο αυτό. Σύμφωνα με τις εκμυστηρεύσεις αυτές, πρόκειται για γυναίκες ως επί το πλείστον μορφωμένες, που νόμιζαν ότι θα εργαστούν αλλού και όχι όπως κατέληξαν, σε αυτά τα μπαρ. Κάποιες από αυτές έχουν αφήσει πίσω στην πατρίδα τους τις οικογένειές τους, τους συζύγους ή ακόμη και τα παιδιά τους.

.