ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ
Το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες βρίσκεται δίκαια στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης. Απασχολεί και την κοινωνία και την πολιτική. Η Ελλάδα με μια σειρά άστοχων νομοθετημάτων και άτολμων αποφάσεων κατάφερε να αναδειχθεί σε προσφιλή προορισμό της παγκόσμιας λαθρομετανάστευσης. Με υποτυπώδη φύλαξη των συνόρων, με την ανενόχλητη δράση κυκλωμάτων παράνομης διακίνησης ανθρώπων, με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για κοινή ευρωπαϊκή δράση στο θέμα και με απουσία αυστηρού νομοθετικού πλαισίου διαχείρισης του προβλήματος, οι πιθανότητες να οχυρωθούμε ως χώρα απέναντι στο φαινόμενο των λαθρομεταναστών φαντάζουν σχεδόν απίθανες.
Χρόνια τώρα μένουμε στη διαπίστωση του προβλήματος. Ζητήματα ευαισθησίας και αλτρουισμού κυριαρχούν ως άλλοθι για την μη επιβολή της νομιμότητας. Κάπου κάπου το θέμα ατονεί, άλλες φορές οξύνεται μέσα από τη συνειδητοποίηση των πραγματικών του διαστάσεων. Πρόσφατα μόλις το κάναμε θέμα των τοπικών κοινωνιών. Αν είναι να πάμε στη λογική της δημιουργίας κέντρων λαθρομετανάστευσης, τότε αυτά θα πρέπει να γίνουν με τις σωστές προδιαγραφές, με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως με τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών. Και βεβαίως μέχρι να καταφέρουμε να επιλύσουμε οριστικά το θέμα της φύλαξης των συνόρων μας, θα πρέπει με κάθε κόστος να διαφυλάξουμε τη ασφάλεια των συμπολιτών μας.
Η παρουσία των λαθρομεταναστών στη χώρα ήταν ένα πολύ σοβαρό θέμα. Με δήλωση των υπουργών Υγείας και Εργασίας, οι λαθρομετανάστες αποτελούν μια υγειονομική απειλή. Με την εμπειρία της ελληνικής αστυνομίας δημιουργούν έναν πρόσθετο κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια.
Ποιον άλλο λόγο χρειαζόμαστε για να δώσουμε οριστική λύση;
Οργανωμένες χώρες έχουν βρει τρόπους να επιλύσουν το πρόβλημα. Με μαζικές απελάσεις. Εντείνοντας τους συνοριακούς ελέγχους. Εφαρμόζοντας σκληρές πολιτικές. Συνάπτοντας διακρατικές συμφωνίες. Εμείς εμμένουμε εγκληματικά σε μια διφορούμενη, σε μια ύποπτη ανοχή. Και αυτή η ανοχή δεν μας έχει μεταβάλλει απλά σε χώρα υποδοχής. Αλλά σε μια χώρα παραμονής των λαθρομεταναστών. Και αυτό δεν μπορεί πλέον να είναι ανεκτό.
Αν έχουμε ξεκινήσει την προσπάθεια να φτιάξουμε μια ευνομούμενη χώρα, πρέπει να δώσουμε λύση. Τα σύνορά μας είναι ανοιχτά σε κάθε νόμιμο επισκέπτη. Σεβόμαστε κάθε άνθρωπο, έχουμε ως λαός ευαισθησίες και αξίες, ξέρουμε από ξεριζωμούς και προσφυγιά. Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο να έχουμε μεταβληθεί σε μια ανοχύρωτη χώρα.
ΕΛΕΝΑ ΡΑΠΤΗ
ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
