ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Με την ευκαιρία της «Παγκόσμιας Hμέρας κατά του Διαβήτη», η Ελληνική Εταιρεία Βιοχημείας και Φυσιολογίας της Άσκησης (ΕΕΒΦΑ) επισημαίνει τη χρησιμότητα της άσκησης για την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 2. Στην Ελλάδα, περίπου 800.000 άνθρωποι πάσχουν από διαβήτη και άλλοι 400.000 εκτιμάται ότι έχουν τη νόσο αλλά δεν το γνωρίζουν.
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 σύμφωνα με τον καθηγητή Εργοφυσιολογίας στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Σάββα Τοκμακίδη, αποτελεί μια πραγματική πληγή για την υγεία στις ανεπτυγμένες κοινωνίες προκαλώντας μεγάλο αριθμό θανάτων και ακρωτηριασμών.
Οι προβλέψεις για το 2030 είναι αρκετά δυσοίωνες, κάνοντας λόγο για 366 εκατ.ασθενών σε όλο τον κόσμο. Αναζητούνται λοιπόν από όλους αποτελεσματικές στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισης της νόσου.
Η συστηματική άσκηση, τονίζει ο Σ. Τοκμακίδης, αποτελεί μία από τις πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις κατά του σακχαρώδη διαβήτη. Η άσκηση προστατεύει τα αγγεία, μας προφυλάσσει από τη φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες, και βοηθά σημαντικά το νευρικό σύστημα.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα γνωστά οφέλη της άσκησης ως προς την διατήρηση του σωματικού βάρους, τηνδιαχείριση της γλυκόζης στο αίμα και την αποφυγή συσσώρευσης λίπους στην κοιλιακή χώρα, αποτελούν τα «όπλα» του ασκούμενου κατά της νόσου.
Η εταιρεία (ΕΕΒΦΑ) όπως και διεθνείς επιστημονικές εταιρείες και οργανισμοί συστήνουν ανεπιφύλακτα τη συστηματική άσκηση ως αναπόσπαστο κομμάτι της πρόληψης αλλά και θεραπείας σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Όσον αφορά στο είδος της άσκησης, συστήνεται η αερόβια άσκηση, δηλ. περπάτημα, τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμβηση διάρκειας τουλάχιστον 20 λεπτών. Ακόμη και μία εβδομάδα αερόβιας άσκησης μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα. Επιπλέον, η αερόβια άσκηση μπορεί να βοηθήσει τον ινσουλινοεξαρτώμενο ασθενή να ελαττώσει τις δόσεις ινσουλίνης και να ρυθμίσει τη γλυκόζη στην κυκλοφορία.
Επίσης, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι και οι ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης (δηλαδή ασκήσεις με βάρη ή με αντιστάσεις) ασκούν θετική επίδραση στο έλεγχο του σακχάρου και τη δράση της ινσουλίνης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Η αύξηση της μυϊκής μάζας ως συνέπεια της άσκησης με βάρη μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη πρόσληψη αλλά και αποθήκευση της γλυκόζης (με τη μορφή γλυκογόνου), ενώ μπορεί να αντισταθμίσει το μέγεθος της οφειλόμενης στη γήρανση μυϊκής ατροφίας (σαρκοπενίας).
Πηγή: http://www.enet.gr/
