ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ
«Ονομάζομαι ..... , φοιτητής Αρχιτεκτονικής του ΔΠΘ Ξάνθης .Δεν υπήρξα ποτέ γραμμένος ,σε καμία παράταξη σε κανένα κόμμα και γενικότερα σε κανενός είδους οργάνωση πολιτική ή μη. Στην τελευταία συνέλευση ενιαίου συλλόγου των τμημάτων και μετά από καιρό αποφάσισα να κατέβω να ψηφίσω κατά της συνέχισης της κατάληψης μαζί με φίλους συμφοιτητές μου .
Μετά από λίγη ώρα από την είσοδό μας στο χώρο της συνέλευσης κάποια άτομα μας επιτέθηκαν φραστικά. Προκειμένου να μην πάρει έκταση το θέμα προσπάθησα να προσεγγίσω τα άτομα και να λυθεί οποιαδήποτε παρεξήγηση καθώς δικαίωμα δεν είχα δώσει ποτέ.
Άκαρπες οι προσπάθειες μου να εισακουστώ από τα εκνευρισμένα αυτά άτομα που στη πλειοψηφία τους δεν ήταν καν φοιτητές. Το αποτέλεσμα ήταν να δεχτώ την άνανδρη δολοφονική επίθεση 25-30 ατόμων με κλωτσιές κυρίως στο κεφάλι, χρησιμοποίησαν πέτρες καδρόνια ακόμη και ένα σκύλο πιτμπουλ για να μου καταφέρουν όσο το δυνατό χειρότερα χτυπήματα. Κάποια άτομα που ήταν μάρτυρες στο συμβάν κατάφεραν να με γλιτώσουν πριν σκοτωθώ . Καθ’όλη τη διάρκεια εκτοξευόταν ύβρεις και απειλές κατά της ζωής μου και των ατόμων που με βοήθησαν.
Εκκλήσεις προς την αστυνομία της Ξάνθης για να σωθώ έπεσαν στο κενό παρά το γεγονός πως δηλωνόταν δολοφονική επίθεση. Η απάντηση τους ήταν «περάστε από εδώ να υποβάλετε μήνυση». Μετά από πολύ δύσκολες καταστάσεις καταφέραμε να βρεθούμε εκτός του πανεπιστημιακού χώρου και με μετέφεραν συμφοιτητές μου στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες .
Κατόπιν αυτών κινήθηκα νομικά απευθυνόμενος τόσο στην αστυνομία Ξάνθης όσο και στην εισαγγελία . Αυτό που εισέπραξα είναι ότι επικρατεί φόβος για αυτές τις ομάδες που έχουν βρει καταφύγιο στους χώρους του πανεπιστημίου.
Η παραπάνω εντύπωση μου, ενισχύθηκε δυο μέρες αργότερα όταν έτυχε να βρίσκομαι στην κεντρική πλατεία της Ξανθης όπου η ίδια αμάδα ενισχυμένη και γύρω στα 100 άτομα προχώρησε μετά από πορεία, στο κάψιμο της ελληνικής σημαίας στο κέντρο της πλατείας. Κινήθηκαν απειλητικά προς ηλικιωμένους που τόλμησαν να αντισταθούν σ’αυτη την κίνηση ,κινήθηκαν απειλητικά ακόμη και σε γυναίκες με μικρά παιδιά .Στις εκκλήσεις πολλών ανθρώπων στην αστυνομία για βοήθεια και για το κάψιμο της σημαίας εισπράξαμε την απάντηση « δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα είναι φοιτητές», «αν έρθουμε θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα»
Η εντύπωση που αποκομίσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί ήταν πως η Ξάνθη είναι απροστάτευτη και επικρατεί παράξενη ανοχή από τις αρχές της πόλης υπέρ αυτής της εγκληματικής ομάδας.»
