ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ
ο πεθαμένος σηκώθηκε
και του 'κλεισε το στόμα
Αργ. Μαρνέρος, Ποιήματα
Ουτοπικοί οραματιστές και αριστεροί ρεαλιστές έχουν μπλέξει άσχημα. Τους στρίμωξαν ανάμεσα στο Ιερατείο του ΔΝΤ, το κομμουνιστικό Αλάθητο και τη (μεταθανάτια;) Σωτηρολογία του σοσιαλφιλελευθερισμού. Απαντες «κερδοσκοπούν» με τον φόβο του αύριο και με τις ενοχές του χτες.
Είχαμε αναθέσει σ' ένα mega - Κράτος την αρμοδιότητα (εξουσία) να διαχειρίζεται τις κοινωνικές μας υποθέσεις κι αυτό λειτούργησε αντικοινωνικά (με βάση τη συμπαιγνία οικονομικής ελίτ, εμπόρων πολιτικών ονείρων και λειτουργικών διανοουμένων).
Τώρα καλούμεθα να εκχωρήσουμε το μέλλον μας σε ένα mini - Κράτος όπου θα κυριαρχούν η «ουδέτερη τεχνοκρατία», η διαχειριστική γραφειοκρατία και τα κοσμοπολίτικα λόμπι.
Σε κάθε περίπτωση, η χώρα διέρχεται μια μεγάλη και παρατεταμένη κρίση. Μια κρίση πίσω από την οποία κρύβονται η πολιτική αναξιοπιστία των μεγάλων κομμάτων (που κυβέρνησαν με πελατειακά τεχνάσματα 38 μεταπολιτευτικά χρόνια), η ανομία και η ατιμωρησία ενός κατεστημένου χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης και δημοσίου συμφέροντος, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς της Δημοκρατίας.
Ο λαός βλέπει τη διαφθορά (αλλά δεν διακρίνει τον φορέα κάθαρσης), φοβάται το έγκλημα και τη βία (αλλά δεν αισθάνεται ότι προστατεύεται από την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη), βιώνει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια (αλλά δεν πιστεύει ότι υπάρχουν δομές αλληλεγγύης), θέλει να οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά (αλλά απελπίζεται με όσα συμβαίνουν στο Πανεπιστήμιο).
Σ' αυτήν τη σοβούσα κοινωνική και αξιακή κρίση που θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια τη Δημοκρατία, ορισμένοι πίστευαν ότι το πολιτικό σύστημα θα είχε τις δυνάμεις να ανταποκριθεί στον ρόλο του.
Ομως, η κόπωση των κυβερνώντων και η παλινορθωτική λογική της μείζονος αντιπολίτευσης δεν επιτρέπουν αισιόδοξες προβλέψεις. Το ίδιο ισχύει και για τη «φοβική Αριστερά». Ολο το παλαιό σύστημα και οι φορείς του αδυνατούν να αντιστοιχηθούν στις κοινωνικές αναδιατάξεις.
Η σύγχρονη, όμως, Δημοκρατική Αριστερά έχει σήμερα τη μεγάλη ευκαιρία να προβάλει το αίτημα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.
Αλλαγή πολιτικού σκηνικού, πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων, πολιτικής λειτουργίας, αλλαγή του Κράτους.
Αλλαγή στο μοντέλο κοινωνικής προστασίας (με ομπρέλες και συμμαχίες προς όφελος των ασθενεστέρων).
Αλλαγή στο περιεχόμενο και στην έννοια του Εθνικού Δημοσίου Συμφέροντος.
Για να συμβούν όμως αυτά πρέπει η Αριστερά να υιοθετήσει το ενιαίο τρίπτυχο:
Οραμα για μια κοινωνία συνευθύνης, εμπιστοσύνης, ελευθερίας.
Κίνημα για μια συνεχή παρουσία / δράση των συλλογικών φορέων και της κοινωνίας των πολιτών.
Διαχείριση για μια ενεργή και λογοδοτούσα αριστερή διακυβέρνηση σε όλους τους θεσμούς που αναθέτει ο λαός.
Αριστερά σημαίνει σήμερα εναλλακτική πρόταση εξουσίας και όχι αντι-εξουσιαστικές κορώνες. Κλειδί: η λαϊκή ετυμηγορία.
Οι εκλογές θ' αποσυμπιέσουν τη δίκαιη λαϊκή οργή, θα συμβάλουν στην ανάδειξη νέων πολιτικών (απαλλαγμένων από τα βάρη του παρελθόντος), θα αυξήσουν την πολυφωνία στη Βουλή και κυρίως θα δώσουν στη Δημοκρατική Αριστερά την ευκαιρία να αποδείξει ότι είναι έτοιμη για ένα διαφορετικό μοντέλο προοδευτικών συγκλίσεων προς όφελος του ελληνικού λαού.
Σήμερα, Αριστερά σημαίνει εναλλακτική πρόταση εξουσίας κι όχι αντι-εξουσιαστικές κορώνες...
Πηγή: http://www.ethnos.gr/
